hollywood my love

Ωραία. Είδα χθες το "Total recall", μια ταινία του 1990, με Arnold Schwarzenegger (θεέ μου είναι η πρώτη μάλλον φορά που αναφέρω αυτό το όνομα στα γραπτά - ας είναι καλά ο διορθωτής του blogger εδω και μου το διόρθωσε) και Sharon Stone. Μου τράβηξε το ενδιαφέρον για δυο λόγους:

1. εχω τάση, καταναλωτική μανία σχεδόν, για "εύκολες" ταινίες τον τελευταίο καιρό - μιλάω για thrillers, hollywood stuff, blockbuster κομωδίες - τις λέω εύκολες.. επειδή τις λέει ολος ο κόσμος "εύκολες".. και συμφωνώ εν μέρει.. απλά έχω όρεξη - οπως λέμε - εχω όρεξη για βρώμικο. αυτή η τάση εξηγείται με ποικύλους τρόπους: α) ψάχνω για κάτι που να με ξεκουράσει - δηλ. που να μην απαιτεί σκέψη (καμία σχέση το ένα με το άλλο, αλλά με το φτωχό μου μυαλό..) β) ψάχνω να ξαναδώ τις ταινίες που τις είχα δει μικρός και με επιρέασαν ως ενα σημείο - έστω και μιδαμινά μικρό.. αυτό το είχα με τα πάντα - και με φωτογραφίες, και με μουσική..
2. (για τι λέγαμε;...) α - επίσης η ταινία είχε βασιστεί σε μια μικρή ιστορία του Philip K. Dick, με το όνομα "We can remember it for you wholesale" ή κάπως έτσι. Είχε γραφτεί το '66, αν δεν κάνω λάθος (πολύ μπροστά ο τύπος) και μιλάει για μια εποχή στο μέλλον οπου αντί να πας ταξίδι (πλέον δεν υπήρχαν Μαλδίβες ή Μπαλί - υπήρχε ο Άρης, η Αφροδίτη κλπ.) πήγαινες σε μια εταιρία και σου εμφύτευαν συνθετικές αναμνήσεις για το ταξίδι, χωρίς να έχεις πάει - αλλά δεν θα καταλάβαινες την διαφορά (φοβερή ιδέα, έτσι;)

Φυσικά την ιστορία του PKD την έκαναν expand τρομερά, πλέον (και κλασσικά) o Schwarzenegger είναι ο ήρωας που θα σώσει τον κόσμο (τον Άρη στην προκειμένη περίπτωση). Είχε όλες τις σάλτσες, ξύλο, πολυβόλα, έρωτα και σουπερ τα-σάλια-μου-τρέχουν τέλος. Αλλά μου ήταν ευχάριστη. Μιας και κάτι τέτοιο ήθελα. Άσε που είδα μερικές σκηνές που πρέπει να τις είχα δει μικρός, κλασσικά - π.χ. εκείνη που βγάζει τον κοριό απο την μύτη του, και εκείνη που οποιος πέφτει έξω απο τον θώλο στον Άρη παθαίνει ασφυξία στην αρχή, και μετά παραμορφώνεται, και του βγαίνουν έξω τα μάτια (θεέ μου όλα τα κουλά θυμόμαστε παιδάκια) - α, και την γυναίκα με τρια βυζιά - αν και πρέπει να μου είχε κάνει λιγότερη εντύπωση απο τα μάτια που βγαίνουν. Χεχ - το σαχλαστείο που με διασκέδασε - του μαύρου ταξιτζή που χαίδευε τα βυζιά αυτά και έλεγε - you make me almost wish that i had three hands. Τεσπά. Σαχλαστείο επειδή οι άνθρωποι εκεί ήταν παραμορφωμένοι λόγω συνθηκών διαβίωσης.. Αλλιώς τα τρία βυζιά είναι λίγο too much.. Anyway.

Απο τις άλλες ταινίες που είδα είναι το.. Planes, trains and automobiles (ελπίζω να τα είπα με την σωστή σειρά.. τρια είδη μετακίνησης είχε στον τίτλο) με τον George Martin. Κομωδία.. with a grain of salt θα έλεγα. Δεν ξέρω πως τις λένε.. Για δύο ανθρώπους που δεν χωνεύονται καθόλου, που ομως η τύχη τους φέρνει συνέχεια μαζί. Ευχάριστη και αυτή..

Α, και το Gremlins, που το παράτησα μετα απο κανένα 20λεπτο. Αφου έμαθα οτι ο πρώτος gremlinακος, ο καλός, λεγόταν Mogwai (κουφό! - λες απο κει να το πήρανε στο συγκρότημα;) - μετα βαρέθηκα τόσο πολύ που ούτε οι παιδικές αναμνήσεις μπορούσαν να με πείσουν να δω την συνέχεια. Το ίδιο συνέβη και με το Cobra με τον Stallone (έλεος!!!) - εντωμεταξύ, πρέπει να το είχα πάρει και άλλη φορά, σε άλλο videoclub και πάλι να το είχα παρατήσει στην μέση, γιατι, παιδιά, στ'αλίθεια, δεν αντέχεται....

Αλλά - σήμερα - η χολλυβουντομανία μου έφερε και κάτι καλό - ενώ στεκόμουν στην ουρά, η μπροστινή κυρία ζήτησε το sleepless in seattle - και ως συνήθως στο video blue δεν την έβρισκαν (βλακώδης πρόγραμμα που έχει τους τίτλους μόνο στα ελληνικά!!) - και είπα στην τύπισσα στο ταμείο ότι υπάρχει στον Τομ Χάνκς, και την βρήκανε τελικά.. (μια άλλη ταινία που ζήτησε είναι το made in manhattan, και έκανε σπελλ το m-a-d-e - δεν ξέρω τι τις ήθελε αυτές τις ταινίες - μπορεί να έφτιαχνε essay για αμερικάνικες πόλεις που εμφανίζονται σαν θέματα σε blockbusters)

Got carried away.. Τέλος πάντων.

From a popcorn-eating, all day zapping, hollywoodmaniac..

Υ.Γ. O PKD ομως ήταν πολύ μπροστά