σκέφτομαι μια φράση.
μια φράση τόσο απλή όσο ένα Σ'αγαπώ.
τυχαίνει να έχω ένα μπουκαλάκι νερό μαζί μου.
παίζω με αυτό κατα καιρούς, γιατί κάνει κρακ και μ'αρέσει.
τώρα του βρίκα άλλη χρήση.
το ανοίγω.
το κολλάω στα χείλη μου σφιχτά.
προφέρω τις λέξεις που σκέφτομαι, προσέχοντας όλες να πηγαίνουν μέσα στο μπουκάλι.
φυσικά δεν γίνεται να μιλάω στο μπουκάλι χωρίς να φεύγει ένα ποσοστό του αέρα προς τα έξω.
αλλά προσέχω τουλάχιστον αυτό το ποσοστό να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό.
το σκεπάζω γρήγορα με το καπάκι του και βιδώνω με δίναμη.
ένα κοινό μάτι δεν θα δει κάποια αλλαγή στην εμφάνιση του μπουκαλιού.
ένα μάτι που ξέρει μπορεί να παρατηρήσει χρώματα μέσα.
ίσως να δει κιόλας να σχηματίζονται μέσα στο μπουκάλι διάφορες μορφές..
το μόνο είναι πως χρειάζεται να ξέρει ποια φράση περιέχει μέσα..
σκέφτομαι να βάλω μια ταμπέλα με την φράση πάνω στο μπουκάλι, για να θυμάμαι τι είναι αποθηκευμένο μέσα.
είναι μια ιδέα για τα δώρα που μπορείς να δίνεις σε ανθρώπους, όταν έχεις στερέψει απο άλλες ιδέες..
αν και ιδέες για δώρα δεν στερέυουν.. αρκεί να έχεις φαντασία και να είσαι μέσα στην ζωή και να ξέρεις τι μπορεί να αρέσει στον άλλον..
πολλά αν :)