κέξωμος

πλησιάζουν τα χρηστούγεννα
τα άπλυτα μαλλιά μου αρχίζουν και βαραίνουν
είδα πολύ κόσμο αυτό το σάββατο
δεν είδα κανέναν σήμερα, που να έχει σημασία.

τα χέρια μου κρυώνουν, η θερμοκρασία έξω κατεβαίνει.

λίγο πιο πριν που είχα βγει για περπάτημα, ψιχάλιζε, αλλά με αυτόν τον τρόπο που δεν είναι ακριβώς βροχή αλλά σαν σταγόνες που σχηματίζονται στον αέρα από το περίσστευμα υγρασίας.

άκουσα σήμερα πάλι Στο Κόκκινο που ξαναάρχισε εκπομπές μετά από απεργίες, αποχωρήσεις κ.α. και έπεσα πάνω σε δύο τραγούδια που μου άρεσαν πάρα πάρα πολύ - απορώ με αυτή την φάση της μουσικής που ότι και να κάνεις, θα υπάρχει πάντα κάτι που δεν έχεις ξαναακούσει / δεν το ήξερες, και είναι ικανό να σε εντυπωσιάσει βαθιά. σε κόσμο και ζωή που ζω όπου έχω κατεβάσει το volume (που ποτέ δεν ήταν ψιλά) και γενικώς δεν έχω κάνένα expectation από οτιδήποτε, είναι κάτι ιδιαίτερο να βρίσκω πράγματα που να μπορούν να με αγγίξουν έτσι. έστω και αν είναι αυτό το αόριστο άγγιγμα στις χορδές της ψυχής ή της ακουστικής αντίληψης, δεν ξέρω κι εγώ τι. αυτό το κομμάτι το έχουν πει βλέπω πολλές πολλές καλλητέχνιδες - υπάρχει και αυτή η εκτέλεση από Βίκυ Μοσχολιού που είχα ξεχάσει το βάρος της φωνής της .... απίστευτο τραγούδι. Μου θύμισε το "memory" από το Cats του Andrew Lloyd Weber, μόνο που αυτό εδώ το περνά για πολλά χρόνια.. πολυ συγκινητική και η Β.Μ. (black metal) και το μελαγχολικό της βλέμμα (πλακίζω.. πλακεύω, αλλά κανείς δεν έχει όρεξη να γελάσει τώρα, ιδίως εκείνη που θα ήθελα να βρίσκει λίγο πλάκα στα λόγια μου) (εδώ μελαγχολούμε.. εμμ.. χειροκροτάμε)

Αρχικά το παραπάνω κομμάτι το άκουσα σε μια εκπομπή Στο Κόκκινο που μάλλον έκανε κάποιο αφιέρωμα σε ελληνικά τραγούδια που τα έκαναν διασκευή στο εξωτερικό, ή κάτι τέτοιο - και είχε βάλει την εκτέλεση του "μη τον ρωτάς τον ουρανό" από την Brenda Lee, στο "All Alone Am I" (πολύ ωραίο και αυτό..)

Πιο πριν ο Θανάσης Λαζαρίδης στην δική του εκπομπή έβαλε αυτό το πολύ ωραίο επίσης κομμάτι που μου θύμισε πολλά - κάτι σε soft rock εκείνης της εποχής όπως Carly Simon, Carole King.. Carlos Santana (όχι κάνω πλάκα πάλι γιατί προσπαθούσα να σκεφθώ και άλλου καλλητέχνες που να ξεκινάει το μικρό τους από Car...) (τέλος πάντων πολύ πολύ ωραίο κομμάτι..) είναι η ώρα να πηγαίνω για ύπνο. καληνύχτα σας :/

το τραγούδι της Γιάνκα

μετάφραση 10/04/2017

και εμεις θα παμε μαζί σου να περπατήσουμε πάνω στις γραμμές του τραμ
θα αράξουμε λίγο πάνω στους σωλίνες κοντά στην αρχή της κυκλικής λεοφόρου.
τον ζεστό απαλό αέρα θα μας κάνει ο μαύρος καπνός απο την καπνοδόχο του εργοστασίου
ο οδηγός αστέρας θα είναι για μας το κίτρινο πιάτο των φώτων της διάβασης των πεζών

αν τα καταφέρουμε, τότε ως την νύχτα δεν θα γυρίσουμε στο κλουβί
πρέπει να γνωρίζουμε πως μέσα σε δύο λεπτά να θαβόμαστε κάτω απο την γή,
για να παραμένουμε εκεί, όταν θα αρχίσουν να περνάνε πάνω απο μας τα γκρί αυτοκίνητα,
παίρνοντας μαζί τους όποιον δεν ήξερε και δεν ήθελε να κιλιέται μέσα στις λάσπες.

αν προλάβουμε, θα συνεχίσουμε τον δρόμο μας μπρούμιτα πάνω στις γραμμές.
εσυ θα προσέξεις τον ουρανό, εγώ την λάσπη πάνω στις σόλες σου.
θα πρέπει να κάψουμε τα ρούχα μας στον φούρνο, αν γυρίσουμε.
αν δεν μας συναντήσουν στην είσοδο τα μπλε μπερέτα.

αν μας συναντήσουν, εσύ δεν θα πεις τίποτα για το ότι περπατούσαμε στις ράγες του τραμ.
αυτό είναι ως γνωστόν το πρώτο σημάδι μιας εγκληματικής ενέργειας, ή σχιζοφρενείας,
και απο το πορτραίτο του στον τοίχο θα μας χαμογελάει ο σηδερούν ο Φέληξ. (* ο Τζντερζίνσκι - ιδρυτής του μετέπειτα ΚαΓκεΜπε)

αυτό θα κρατήσει πολύ, θα είναι πολύ δίκαια
τιμωρία για το ότι κάναμε την βόλτα πάνω στις ράγες του τραμ.
θα μας εκτελέσουν για το ότι περπατούσαμε πάνω στις ράγες του τραμ.

θα μας εκτελέσουν για το ότι μαζί σου κάναμε βόλτα πάνω στις ράγες του τραμ.

 

randomness

και αν πάρω μια απόφαση να γράφω εδώ κάθε μέρα, ή σχεδόν κάθε μέρα, ή όσο συχνά μπορώ, ψυχαναγκαστικά, λες να καταφέρω να βγάλω λέξεις από μέσα μου σαν μια κρεατομηχανή (ω ναι πως δεν την έχω προλάβει, την έχω γυρίσει και εγώ, την έχω καθαρίσει, έχω χώσει κομμάτια κρέατος μέσα της. έχει ένα σπιράλ πράγμα μέσα που το έχω ξεχάσει και τώρα το θυμάμαι. το σπιράλ γυρνάει και σπρόχνει κομμάτια κρέατος προς την έξοδο με τις οπές, και όλα αναγκάζονται και γίνονται σαν μακαρόνια, ευτυχώς που ήταν χειροκίνητη η μηχανή που είχε η γιαγιά μου)

μπορεί να γράφω εδώ ράντομ πράγματα και να ακούω τις ράντομ λίστες μου, κάθε μέρα διαφορετικές για να έχει νόημα η τυχαία επιλογή και να μου λέει κάτι ιδιαίτερο, από εκείνα τα πράγματα που δεν ξέρω (/ δεν μπορώ/ δεν θέλω) να πω στον εαυτό μου.

κάποια στιγμή θα βαρεθώ να το κάνω Υ, και θα αρχίσω να καπνίζω και να πίνω ασταμάτητα για χρόνο Χ. δεν υπάρχει Σωτηρία. ή όπως το δει κανείς, γενικά. αν έκανα podcast θα είχα ντραπεί πολύ. μετά θα κοιτούσα το βίντεο και θα το μελετούσα για μέρες ώρες χρόνια ατελείωτα, εαυτιστικά και καθόλου έξυπνα. για να αρχίσουν όλα να αποκτάνε νόημα, θα πρέπει όλα πρώτα να χάσουν όλο το νόημα, ή να προσεγγίσουν το πάτος της έλλειψης νοήματος όσο το δυνατόν περισσότερο. και άλλες τέτοιες κλαπαριές. για να έχει νόημα η θεραπεία στους ανώνυμους αλκοολικούς, πρέπει να φτάσεις στην συνειδητοποίηση ότι έχεις φτάσει στο πάτο. γι' αυτό δεν έφτασα ποτέ στους ΑΑ. όπως δεν έφτασα πουθενά (εντάξει υπερβάλλω κι έτσι για δραματοποίηση που μου αρέσει πολυ)

γελάω με την λίστα την ράντομ την σημερινή.
the source feat. candi stanton - you got the love (ας τα να πάνε πως φτιάχνανε επιτυχίες παλιά.. τα παίρνανε από άλλους τα βάζανε πάνω σε άλλα τρακς αλλωνών, γενικώς μια εξαίσια σαλάτα και ο ορισμός της σωστής τέχνης για τα πλήθη who knows λέω τις αμπλακίτσες μου)
the art of parties - central room (κλασσικό, και εννοείται πως βρήκα την λεπτομέρειά μου - ο ντράμερ έπαιζε και στους spitfire του lead me on, και μετά στους raw silk, δυο κλασσικά ελληνικά μέταλ projects)
american analog set - born on the cusp (από ένα μοναδικό άλμπουμ που είχα ακούσει απ' αυτούς αυτό το κομμάτι είχα σταμπάρει - ίσως επειδή βρίσκεται σε πολλά σημεία, είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθεί στην ράντομ λίστα, αν και γενικά δεν με συγκινεί.. τελικά καταλήγω)
modern rites - nothing left to give (καλούτσικο, και όχι πολύ βαρετό, ούτε υπερβολικά καραevil, modern black - κάποτε το είχα τσιμπίσει από προτεινόμενα στο μπαντκαμπ - τώρα βέβαια βλέπω είναι ένα ψιλο pun για ancient rites στο όνομα; - τους ξαναάκουσα λίγο και τους τελευταίους προσπαθώντας να καταλάβω γιατί δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα παρόλο που ήταν από τα πρώτα μου αποκτήματα το άλμπουμ τους στην αθώα γλυκειά νιότη (βέβαια το ράντομνεςς δεν το απολαμβάνεις αλλιώς χωρίς να διαχέεσαι και να ξεχειλώνεις) - απλά.. ναι.. χμ. διάφορα έρχονται κατά νου - δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι δυνατά (συχτιριάζομαι - από τα αγαπημένα μου πράγματα τότε προέρχονται από ανθρώπους που δεν θα ήθελα και πααααρα πολύ να τους πιάσω κουβέντα τώρα)
desireless & operation of the sun - morning wood (και όμως, απάντηση στα δύο ερωτήματα - ναι και ναι - καλά, η δεύτερη είναι δικιά μου)
νίκος ξυλούρης - μπαρμπα γιάννη μακρυγιάννη (δεν μας τα έγραψες καλά - κάτι τέτοιο; )
darkside - the only shrine i've seen (να πηγαίνει αυτό με το μόρνινγκ γουδ μια χαρά - αλλά πέραν της πλάκας ωραίο κομματάκι και δεν το είχα προσέξει, έχει και david lynchian φωνητικά πολύ ωραία)

και για να καταλήξουμε on the sufficiently morbid note όπως συνηθίζουν οι ράντομ λίστες -
stiv bators - the last year (αυτό που λέμε, struck a nerve)

κατι

οι σκεψεις μου για σημερα. αυτοεξωριστηκα λιγο απο το σπιτι, και - γιατι να το κρυβω αλλοστε - ξαναηρθα λιγο στην πραγματικη μου διασταση - οπου η αυτοεξορια (εξοριξη - ορεξη! μπρρ ειρωνευομαι - οσο για την αρθ.. ορθογραφια - εχω ξεπερασει και αυτο το σταδιο αυτη την στιγμη (αν κ εχω ακουσει πως η ορθογραφια εχει να κανει κ με τον σεβασμο προς τον αναγνωστη - αλλα οσοι αντεξετε να διαβασετε να ξερετε πως απλως ειναι μια φαση που παρεμβαινει στην ροη της σκεψης μου και για χαρη αυτης δηλ. "κατα τα αλλα" θα ηθελα να σας σεβομαι)) - πραγματικη διασταση λοιπον οπου η αυτοεξορια δεν εχει να κανει με το γεωγραφικο μερος οπου βρισκομαι - αλλα κατα βαθος ειναι πανταχου παρουσα κ το θυμηθηκα ξανακουγοντας το happy song των bring me the horizon στην παρουσα συγκυρια της περιπλανησης. στο κεντρο της αθηνας το τριημερο (πως να το πω τωρα.. ας πουμε το τριημερο που μας προεκυψε λογω της επετιου του ευαγγελισμου της θεοτοκου που συμπιπτει με την μια εκ των δυο εθνικους επετιους κλπ.) που (το κεντρο της αθηνας - που αυτη την στιγμη εχει επικεντρωθει για μενα στο κουκακι - high life πλεον) ειναι μια περιεργη μιξη ανθρωπων μη καθημερινων για μενα - τουριστων κ διαφορων περιοικων που νομιζω ξεμειναν εδω κατα λαθος ή κατ' επιλογη ισως της ιδιας αυτοεξοριας που περιγραφω (ναι θα ηθελα φυσικα να κανω προβολη ως επιθυμια για προσεγγυση)

και που εχω να παω να "βοσκησω" (που οπως θυμαμαι ειναι ενας ευστοχος χαρακτηρισμος που χρησιμοποιουσε μια φιλη μου του καποτε, καποτε) - ειπα να βοσκησω στα μη-in δισκαδικα του μονστηριακιου (λογω της ιδιαιτεροτητας της αγορας της ηφαιστου) και στα (λιγα) μερη που εξακολουθουν να μου ειναι οικεια κ τα βρηκα ανοιχτα (το παλπ μπαρ εκειθε οπου καθομαι αυτη την στιγμη) (ξεκινησα να γραφω αυτο το κειμενο πιο πριν κατα τις λαθραιες στασεις) (ειναι μια αραχνουλα που μου κανει παρεα επισης, εκτος απο σας, φανταστικε μου αναγνωστη - η οποια αρχικα κατεβηκε στο σβερκο μου κ τωρα αφου την αμολησα πανω στο τραπεζι, ξαναβρηκε τροπο να πεσει πανω μου κ τωρα ειναι καπου πανω στο παντελονι κ θα πρεπει να παψω να την σκεφτομαι κ θα ελπιζω οτι θα βρει τον δρομο της χωρις να σκοτωθει απο μενα κατα λαθος (θα καθομαι παγωμενος κ αν θα αρχισει να πλεκει ιστο - τι να κανω - δεν θα μπορω να καθομαι εδω για παντα) ))))

αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι.. αγορασα κατι cd παλι, για το ενα το αγορασα ξανα που το ανακαλυψα εκ των υστερων - και ειναι η λαιλαπα πλεον που με κυνηγα γιατι δεν θυμαμαι τι εχω κ τι δεν εχω - αλλα χαλαλι καθως you know - δυο ευρω. δυστυχως ολα αυτα τα κουτακια με cd - θα σκονιζονται σπιτι μου κ οταν πεθανω στην καλυτερη περιπτωση θα καταληξουν σε ενα τετοιο μερος στο μοναστηρακι - κ θα τα παρει ενας αλλος φαντασιοπληκτος ή κ οχι - θα σκονιζονται εκει - ή θα ειναι στην χωματερη (το οποιο μαλλον θα ειναι πολυ περιπετειωδης μερος - θυμαμαι το τελος της πρωτης σεζον του breaking bad - εκει το αφησα). πραγματα ως συνεχιση της υπερφυαλης φαντασιακης μας υπαρξης ή κατι τετοιο.. εχω ομως να σκεφτομαι με περιφανεια οτι ισως να αναγνωριζουν σε αυτο το δισκαδικο την πολυπλευρη μου εκλεκτικοτητα καθως πηρα κ angelo branduardi (εκεινο το αλμπουμ που ειχε και μαχαιριτσα) και exploited. (i wish i had discovered them earlier - οταν το αιμα μου κυλουσε πιο θερμα) (ειχε ενα μεγαλο παγκο με πανκ cds και ειπα μεσα μου πως κι ετσι κ γιατι; - μαυριλα - θα πεθανε ή (θα πεθανε το πανκ μεσα του) κανενας πανκ connoiseur (ή οπως λεγεται) - μα ειχε κατι cd που δεν τα θυμομουν απο τοτε που μου ειχαν στειλει σπιτι εναν παχυ καταλογο οταν ημουν λυκειο κ εστειλα απ αυτα τα IRS ή δεν ξερω τι - κ τοτε απλα το κοιτουσα και μελετουσα τιτλους συγκροτηματων - ηταν το αντιστοιχο discogs του τοτε - κ απ αυτα τα cd ειχε εδω κατι ονοματα πολυ αραχνιασμενα στην συνειδηση μου - gigantor?!!! new bomb turks?!!! wtf??; - τεσπα απ αυτα μονο εξπλοιτεντ πηρα που τους αγνατευα προχθες στο spotify κ μου εκαναν εντυπωση γιατι μου αρεσαν αρκετα.

κ δεν σας ειπα τιποτε για το εικοσαευρο "παλιας κοπης" (2002 εγραφε - κ μοιαζει οντος πολυ διαφορετικο) που βρεθηκε στα χερια μου κ περασα μερες χωρις να τολμησω να το δωσω καπου κ τελικα τεχνιέντος το ξεφορτωθηκα στο δισκαδικο αφου προσφερθηκα να αφησω τον αριθμο κινητου μου σε περιπτωση που αποδεχθει σκαρτο (ενταξει το καναμε αβαβα μετα) - κ μετα νιωθω διασκεδαστικος κ αστειος - σε καποιους - με ενα περιεργο τροπο - κ σας λεω πως ειμαι στο φασμα αυτισμου - αλλα ειναι σαν να μην το ειπα - γιατι νιωθω οτι τα εκλαμβανουν ολοι σαν δικαιολογηση μιας "πιο περιεργης στασης κ αντιληψης για τον εξω κοσμο" κ ισως ενδομυχα το χρησιμοποιω σαν εξηγηση κ δικαιολογηση - αλλα μαλλον αλλοι δεν το δεχονται με την εννοια οτι θελουν να παλεψω σε αυτον τον κοσμο με ισους ορους με τους υπολοιπους - κ νομιζω οτι το κανω - αλλα συναμα νιωθω πολυ alien οπως κ να εχει.

αχ. σαν πολυ δεν μονολογησα; γεια σας. καλη παναγια να εχετε. τελος ασματος.

(*) τα παραπάνω ήταν μια ανάπτηξη πάνω στο παρακάτω: 

έχει έρθει η μητέρα μου κ ειναι σπίτι κ θυμήθηκα πως είναι και πάλι να μένω με άλλους και θέλω να φύγω από το σπίτι για να αποφύγω όλες τις απρόβλεπτες κινήσεις, θορύβους, συνήθειες και πιθανότητες που προκύπτουν από παρουσία άλλου ανθρώπου. και δεν μπορώ να σκεφθώ και κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο προς το οποίο να φύγω - το μόνο που μπορώ να σκεφθώ είναι ότι σήμερα είναι κυριακή και είναι ανοιχτά τα δισκάδικα στο μοναστηράκι και θα πρέπει να πάω κάποια στιγμή έτσι ώστε σε συνδυασμό ... τελος πάντων και συνειδητοποιώ την δικιά μου προβολή, ότι η δικιά μου παρουσία γίνεται συνεχώς αντιληπτή και βρίσκεται υπό εξέταση, όπως δηλαδή εγώ εξετάζω και αντιλαμβάνομαι την παρουσία του άλλου. επίσης στο σοβιετικό version (το οποίο γυρίστηκε στο κίεβο) της αλίκης  στην χώρα των θαυμάτων, η αλίκη είναι μαυρομάλλα και έχει φράντζα

χαμαλέων

αυτό ξεκίνησε σαν γράμμα προς τον Ν. μετά όμως σκέφθηκα πως έχει μια δυναμική ενός πιο γενικού πράγματος. μάλλον όλα αυτά που γράφω έχουν τέτοια δυναμική του "απευθύνομαι προς όλους, και σε κανέναν, και συνάμα μόνο στον εαυτό μου"

χαζεύω το youtube λίγο, έχω σήμερα μια διάθεση τέτοια, ή έλλειψη διάθεσης για οτιδήποτε άλλο - μου φάνηκε ξαφνικά πολύ έξυπνη και ποιητική αυτή η παραπάνω θέση. μόλις έγραψα τα παραπάνω αισθάνθηκα να κουνιέμαι και τρόμαξα νομίζοντας πως κάνει σεϊσμό, αλλά η αλήθεια είναι πως και το τραπέζι στο οποίο κάθομαι δεν είναι και πολύ στέρεο, και έχω και ένα μίνι χανγκόβερ και μια τάση να συγκινούμαι και να δακρίζω, σκεπτόμενος διάφορους τρόπους "να αφεθώ" - σκεπτόμενος πως κουράστηκα να συγκρατιέμαι, κουράστηκα να είμαι καθώς πρέπει.. διάφορα τέτοια. μου ήρθε και το "negative" των mansun στο μυαλό και το άκουσα, και στα καπάκια ακολούθησε το "i can only disappoint you" και μου έφερε συνηθισμένους οικείους συνειρμούς.

μου είπε ένας φίλος γνωστός να ακούσω halsey γιατί αξίζει και επίσης επειδή συνεργάστηκε με τον trent reznor/atticus ross στην τελευταία της δουλειά. έχει και μια επιβλητικότητα οπτική, δεν μπορείς να πεις. "άκουσα" με τα μάτια λοιπόν, με τα αυτιά όχι ακόμα. (έξτρα προσπάθεια να βάλω αυτάκια για να επεξηγήσω κάτι στον εαυτό μου, να φανώ πιο έξυπνος από το πιο πεζό "τσέκαρα", αλλά αλήθεια, τι πρωτοσκέφθηκα; το "άκουσα". και γιατί να θέλω να το εξηγήσω ή να ασχοληθώ με αυτό, και η επιθυμία του να εμβαθύνω και να αμπελοφιλοσοφώ, και αυτό μου το κάνει το ASD ή απλά το βρίσκω mildly amusing? το ASD είναι αστείο γιατί είναι τα τρία μεσαία γράμματα του πληκτρολογίου που βρίσκονται σε σειρά απο αριστερά, και - πόσα άπειρα αρχεία έχουν φτιαχτεί με το όνομα "asdasd" από όλους τους ανθρώπους παγκοσμίως. it just grew on them. the revenge of ASD. alien syndrome darkness.

και για κάποιο λόγο διαβάζοντας για τον τραγουδιστή των mansun είδα πως συνεργάστηκε σε κάποια φάση με την Catherine A.D. (aka The Anchoress) και μου θύμισε αυτό τα Entombed A.D. και Catherine Wheel και Chaos A.D. (τι είναι αυτό - συγκρότημα - α, άλμπουμ.. το έχω κιόλας, δεν θυμάμαι αν πρόλαβα ποτέ να το ακούσω ολόκληρο) και μου φάνηκε ενδιαφέρουσα......

δεν είχε σεϊσμό. μπορεί να είχε άλλα πράγματα για τα οποία δεν πρέπει να γράψω. δεν μπορώ να κάνω align το κείμενο παρά μόνο στο κέντρο. και τι μας νοιάζει;

bangles

it is enough to see these two videoclips (the last one is one of my all-time mega favourites) of a well-known American all-girl band The Bangles - to understand the striking change in the overall projected image of the band. i mean at first you see no attention to beautification, the "we are what we are" attitude, and staunch feminist-like approach, and later you see the total opposite. swinging hips, mini skirts, femme fatale image, the dinosaurs of rock show mistresses - i don't know if this actually happened because those women aged, or if the music industry gave them a helping hand and showed them the right direction to get loads of money. or, well - did the times simply change - it was more fashionable to be anti-something and explosive - in the start of the 80's when the punk boom has not yet subsided totally? i don't really know. and susanna hoffs singing style transforming to that doll-like sweet rasp we all melted to listening to "eternal flame" - someone really knew what this side of male/female public would melt to (or is it just me? - am i beaing sexist? nowadays it becomes more and more difficult to sort that out, especially trying to explain it to somebody else). anyway. just a couple of thoughts. see ya.

it is almost hard to believe it's the same susanne hoffs as here (oh what a piece of music... i am crawling with nostalgia worms all over.. sorry..)

wehll and this here is my bombastic all-time fav. black clad stunning rock divas galore!  (oh and they sing something about being with me! oh i AM melting all over)

[meh editing] ah well and, by the way, see what they had up their sleeve, before they did anything that put them right on the spotlight.. (i am pretty sure this videoclip is some kind of a mix of other clips - i am not even sure if the bangles are depicted on it at all - but the song is bangles allright)