Асса

ήθελα καιρό να βάλω αυτή την δημοσίευση.. είναι για ενα ρώσικο έργο.. τέλος πάντων έργο που προέρχεται απο την πρώην Σοβιετική Ένωση, που εν έτει 1988 ήταν ήδη υπο βαθιά διάλυση. το έργο αυτό έχει την λακωνική ονομασία 'Άσσα' - που δεν ξέρω τι σημαίνει στην πράξη - μαντεύω απλως απο διάφορα που ξέρω ότι είναι κάτι που προφέρουν ιδίως οι λαοί απο την Καύκασο την ώρα που χορεύουν - όπως το "Έϋ!" ή Hey τέλος πάντων..

θεωρείται μια απο τις πιο κάλτ ταινίες του τέλους του κομμουνισμού - εκείνης της περίεργης εποχής της Περεστρόϊκα που οι δυτικές επιρροές και προϊόντα άρχισαν να εισρέουν ή τουλάχιστον να κοιτάνε με υπαινηγμό προς τους πεινασμένους κατοίκους της Σοβιετικής Ένωσης, και το οργανομένο (και μη) ψυχρό έγκλημα βρήκε επιτέλους ενα πρόσφορο έδαφος να ριζωθούν τα βλαστάρια του (η διαπλοκή υπήρχε ανέκαθεν, και οι ρίζες του κακού φαντάζομαι ότι φύτρωναν απο πολύ πιο πριν)..

ήταν και η εποχή που διάφορες ελευθερίες άρχισαν να εμφανίζονται - ή να φαίνονται επιτέλους - όπως η ροκ μουσική - σε πολύ μαζικό βαθμό. εγώ ήμουν παιδάκι τότε και δεν καταλάβαινα πολλά - οπότε δεν το έχω ζήσει - πάντως έχω ζήσει επιγραφές σε τοίχους, και μουσικές που άκουγα τυχαία απο ραδιόφωνο.. μια απο τις επιγραφές έλεγε - "Ο Τσόϊ ζει" - αναφερόμενη στον Βίκτορ Τσόϊ, τον τραγουδιστή ενος πολύ δημοφιλούς συγκροτήματος με όνομα Κινό (Σινεμά στα ρώσικα), που βρήκε τραγηκό θάνατο σε ενα αυτοκινητιστικό, το 1989 (νομίζω)..

αυτός ο τραγουδιστής λοιπόν συμμετείχε και στο 'Ασσα' (μόνο στο τέλος, και δεν το θεωρώ και πολύ σαν συμμετοχή), και σε μια μετέπειτα ταινία, με παρόμοιο περιεχόμενο, αν και λιγότερο βάθος (κατά την γνώμη μου) - αν και αρκετά συγκινητική όπως και να έχει - το "Ιγκλά" (Βελόνα στα ρώσικα) (μιλάει για ναρκοτικά) - ενας λόγος λοιπόν που η ταινία για την οποία μιλάω θεωρείται καλτ είναι για το μουσικό της περιεχόμενο.. θεωρώ πιο σημαντικό ομως το περιεχόμενο της ταινίας, και την μουσική σαν μέσω να δημιουργήσει και να εκφράσει καλύτερα την ατμόσφαιρα, την εποχή και τους ήρωές της...

και οι δύο ταινίες (ειδικά η τελευταία) είναι βουτηγμένες λοιπόν στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε τις τελευταίες μέρες τις σοβιετικής ένωσης, και του ανατολικού μπλοκ γενικότερα.. η διαφθορά, η εκληματικότητα, η παρακμή, και η περίεργη μελαγχολία που φαινόταν σε πολλά.. στα πρόσωπα, στους δρόμους, στα σπίτια, σε ήχους, σε ραδιόφωνο και στα στα στηγμιότυπα απο τηλεόραση.

στο 'Ασσα' η παρακμή αντιπαραστέκεται με την ανέμελη και απόλυτα ρομαντική στάση του ήρωά του, του Μπανανάν (ότι να'ναι καλλητεχνικό παρατσούκλι), ενός νεαρού που κάνει τον αρχηγό ενος ντόπιου συγκροτήματος ροκ. παίζουν ελεύθερα σε ενα κέντρο διασκέδασης-εστιατόριο (τραβηγμένο βέβαια να έπαιζε ενα τέτοιο συγκρότημα σε τέτοιο μέρος - αλλά λέμε τώρα) επι παραγγελία και μη. οι ήρωες του Μπανανάν είναι ο Nick Cave (!) και ο Μπορίς Γκρεμπενσικόβ (ηγέτης ενός άλλου θρυλικού συγκροτήματος απο την Αγία Πετρούπολη, του Ακβάριουμ).. στο συγκρότημά του και στην ζωή κάνει χίλια δυο τρελά, απο αμφίεση μέχρι αμπελοφιλοσοφικές συζητήσεις, με άλλα λόγια, ασκεί απόλυτη ελευθερία τρελοέκφρασης, χωρίς ουδεμία σκοπιμότητα.. το αιώνιο παιδί που σε κάνει απο τις πρώτες στιγμές του έργου να τον συμπαθήσεις..

απλά μπλέκεται μέσα στην πολύ λυπητερή και γκρίζα ιστορία, απο την άγνοια, την απόλυτη ειληκρίνειά του, και έλλειψη φόβου, που κάνει το έργο τραγικό (αλλά και αισιόδοξο στην τραγωδία του (...))

αν μπορούσα να παραλληλίσω κάπως.. μου έρχεται στο μιαλό η "Παραγγελιά" του Τάσσιου (νομίζω) με την Κατερίνα Γώγου - λόγω της μουσικής και του πολύ έντονου κοινωνικού σχολίου.. κάπως διαφορετικές εποχές και τα μέρη, βέβαια - αλλά και πάλι, υπάρχουν κοινά..

τέλος πάντων εδώ ανέβασα κάποια στηγμιότυπα απο το έργο...

και εδώ ενα κομμάτι του έργου/ ενα τραγούδι που μου είναι πολύ πολύτιμο.. το είχα κάπου αποθηκευμένο στην πίσω μνήμη μου και βγήκε στο προσκήνιο - δηλ. το θυμήθηκα - μόλις πριν απο λίγο που είδα το αντίστοιχο απόσπασμα απο το έργο.. μου αρέσει πάρα πολύ - έχει μορφή ρομαντικού παραμυθιού - απευθύνεται στο έταιρον ήμιση του τραγουδιστή.. δεν ξέρω, με συγκινεί αρκετά..

wonderful caribbean bank life

εδώ εξηγούν με τον δικό τους blurry τρόπο οι Blur την απορία μου για τα bank holidays.. αν και τελικά δεν είναι τίποτα παρά η αγγλική ονομασία των επίσημων αργιών. ακόμα να καταλάβω πάντως πως ας πούμε βρέθηκε η λέξη bank μέσα - γιατί να μην τα λέγανε public holidays ας πούμε; τόσο πολύ πλέον είναι στο αίμα των άγγλων οι τράπεζες;

τους blur τους ανακάλυψα... σήμερα.

όχι κυριολεκτικά βέβαια. αλλά γενικά δεν τους είχα σε πολύ εκτίμηση (όταν τους είχα πρωτακούσει πριν απο 10 χρόνια, και ήμουν κολλημένος με τους Pink Floyd μου και μπλακ μέταλ - θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου δείχνει μια κοπέλα εκείνο το δισκάκι με την 30's κοπέλα με καπελάκι για κολύμβηση - και μέσα μου άρχιζα ήδη να της γυρίζω την πλάτη - not my cup of tea..)

ξεθάβοντας κάτι παλιά mp3 που δεν είχα αξιοθεί εδώ και καιρό να ακούσω, βρήκα και τον 80'ς MTV μπλα μπλα σταρ, τον Billy Ocean - έχει κάνει πολύ γνωστό τραγούδι που είναι πολύ χαρακτηριστικό (για μένα τουλάχιστον) εκείνης της εποχής - το Caribbean Queen. Από το discogs.com και απο δω μαθαίνω ότι το ίδιο τραγούδι το είχε βγάλει και ως European Queen, και African Queen. Μα, τόση προσοχή, τόση ευγένεια - για να μην μείνουν παραπονεμένες ούτε οι ευρωπαίες, ούτε οι αφρικανές.. (λεπτομέρεια - ο Billy Ocean έχει γεννηθεί και κατάγεται απο την περιοχή της Καραϊβικής).. το βιντεοκλιπ είναι λίγο ότι να'ναι - θα μου πειτε, το τραγούδι δεν είναι;

καλά όμως τώρα μου έκανε ζημιά του τραγούδι και που άρχισα να απολογούμαι για το ότι να'ναι της υπόθεσης :) θυμήθηκα άλλο ενα πολύ καλό - το Pray του κυρίου MC Hammer - μετά απ'αυτό το τραγούδι (και τα υπόλοιπά του, μάλλον), δεν απόρησε κανείς όταν έγινε ιεροκύρηκας (καρύκης κοκόμος) - πάντως είναι και πολύ χορέψιμο. απο τα καλύτερά μου :) τι να κάνω... αφου με αυτά μεγάλωσα.. είναι στην καρδιά μου.

κάτι άλλο που ανακάλυψα : ο κύριος Aphex Twin με το σατανικό (και αηδιαστικό για μένα προσωπικά) χαμόγελο που το έχει βάλει όπου μπόρεσε (και όπου δεν μπόρεσε) - μέχρι και σε γραφική απεικόνιση του πλήθους συχνοτήτων (spectrogram - γμτ λεξικά μου!)  ενος απο τα τραγούδια του το έχει βάλει ο άτιμος, ο τρελαμένος!!! καλά, αυτός έρχεται έτοιμος και πακεταρισμένος για τον φίλο τον Γιώργο εξ Ολλανδίας που έχει πάθος με τα ηλεκτρονικά. άκου εδώ τραγούδια - Schottkey 7th path, Xtal, Pulsewidth (όροι περίπου ηλεκτρονικών) - δεν απορώ που έχει βάλει τέτοιους τίτλους αφού στο παραπάνω άρθρο της Wikipedia λέει ότι συχνά στα εργαστήρια της σχολής του τον πετύχαιναν να δουλεύει με ακουστικά. Οπότε το πρωϊ εργαστήριο ημιαγωγών και διόδων, και το βράδυ τσουπ, κομμάτι.. πως θα το ονομάσουμε άραγε; ο κύριος μένει στο Elephant & Castle στο Λονδίνο, - διαβάσαμε και γι'αυτό στην ανεκτίμητη βικιπαίδεια:

The name of the area supposedly derives from a vision that someone had on London Bridge when they saw an elephant with a castle on its back in the clouds.

τι άλλο ήθελα να σας πω; ότι διψάω πολύ χθες και σήμερα - και χαίρομαι γι'αυτό, γιατί παλιότερα δεν είχα συνηθίσει καθόλου να πίνω νερά. ασε που κάθομαι στον υπολογιστή και απορροφούμαι, και παύω να σκέφτομαι για τέτοιες λεπτομέρεις - παρόλο που στην ουσία είναι αρκετά σημαντικές.

ά, επίσης, πορώθηκα με το artwork στους πρώτους δίσκους των Arcade Fire. η μουσική δεν με τρελλαίνει (ακόμα) - εκτός απο το No cars go φυσικά... - αλλά γενικά έχω μια αδυναμία στα "δυνατά" λογότυπα και όμορφα γραφικά, όπως εδώ στο πρώτο EP τους.. παλιά πρόσεχα πολύ το άρτουορκ, και έχει τύχει να πάρω CD επειδή μου άρεσε το εξώφυλλο, χωρίς να ξέρω το συγκρότημα.. σε κάποιες φάσεις χτύπησα χρυσό - στην περίπτωση του Scarlet & other stories των All About Eve, και το Voice των Eyeless In Gaza.

      

για να κλείνω σιγά σιγά, εδώ είναι και ο Black του πολύ όμορφου Wonderful life (με επίσης μελαγχολοπανέμορφο βίντεοκλιπ, και όντως αμφιλεγόμενους, μελαγχολικούς στοίχους - εγώ γενικά το είχα για θετικό τραγούδι - όλο αυτό το

no need to run and hide, it's a wonderful, wonderful life

- αλλά στην ουσία μάλλον πρόκειται για την προσπάθεια αισιοδοξίας κάποιου που την έχει πατήσει ελαφρώς..

- το καλό που έχει το dailymotion είναι που έχει και στοίχους απο κάτω απο τα βίντεος..)

(το βιντεο του Wonderful life, σε ασπρόμαυρο και με τον ουρανό να προχωράει, και με χαμυλές λήψεις, μου θύμησε το βίντεο του Wiked game του Chris Isaak, το οποίο το ξαναείδα.. τελικά δεν μοιάζουν σε κάτι άλλο, νομίζω. πω. δεν θυμόμουν πως ήταν έτσι αρκετά προχωρημένο - παρα λίγο softcore πορνό (άμα γράψω εκατό φορές softcore θα με βγάζει πρώτο πρώτο στις μηχανές αναζήτησης;) - με την τύπισσα να κάνει tease μπλα μπλα - το αστείο ειναι περίπου στο 2:10 που ξερωγώ αγαλιάζονται, και φαίνεται η τύπισσα να έχει ανοιχτά μάτια και να κοιτάζει στο πουθενά και να τα ανοιγοκλείνει κιόλας - σε φάση - θεέ μου, πότε θα τελειώσουν αυτά τα γαμωγυρίσματα!... γενικά κοιτάζει πολλές φορές όπου να΄ναι - τεσπα - ποιος ξέρει - μπορεί να ήθελε να δείξει την κοπέλα ψιλοκακιά - και καλά - what a wicked game you play? - ναι εδώ στο wikipedia λέει οτι το MTV το συγκαταλέγει στα sexiest videoκλιπς όλων των εποχών. τέλος πάντων.. δεν είναι του γούστου μου να πω την αλήθεια (αλήθεια)

φανταστείτε να υπήρχε γυναικείο όνομα Αλήθεια; υπάρχει; όπως Αγάπη, Ελπίδα, Χαρά; μήπως θα ήταν πολύ βαρύγδουπο; πολύ επεύθυνο; μηπως η Αλήθεια δεν είναι πάντα κάτι αισιόδοξο και κάτι χαρούμενο, και γι'αυτό να μην το έχουν σαν όνομα; πάντως σαν ήχος δεν μου ακούγεται άσχημα. μόνο που στα ρώσικα π.χ. θα ακουγόταν όντως βαρύγδουπα - Πράβντα. θεέ μου. φτάνει για ονόματα.

κάποιος φτιάχνει κεφτεδάκια και μου έσπασε την μύτη. σαν να ετοιμάζεται βροχή. αλλά μπα, βγαίνει και ήλιος που και που.

δείτε το!

οπότε - για να κλείσω τελειωτικά - είπαμε, εδώ και ώρες ετοιμάζομαι να παω μια βόλτα! - εδώ είναι ο Black σε ενα πολύ γλυκό κομμάτι που δεν το ήξερα.., απο ενα δίσκο του '93.  στο ίδιο ελαφρώς μελαγχολικό και νοσταλγικό ύφος, που είναι και το ατού του - δεν είναι για όλες τις φάσεις βέβαια.. αλλά για τώρα πολύ καλό..