(πήγαινα για κάτι ίσως πιο χαρούμενο
αλλά ως συνήθως παρασύρθηκα)
τα χρώματα
που η ποικιλία και η εναλλαγή τους
μου μοιάζει χαρούμενη
και βάφει με μια αισιοδοξία
τα σκαλοπάτια μιας ψυχής
οι σκιές από τις εναλλαγές
των επιπέδων που δημιουργούνται
άθελά τους από τον φωτισμό
ενός προτζέκτορα
το βρήκε
και παίζει μαζί του
ένα παιδί -
κάθεται στο ξεθωριασμένο δωμάτιο
και μυρίζει την καμμένη σκόνη
παρατηρεί τα κομματάκια της
να αιωρούνται
φωτισμένα βάναυσα
από τις ανελέητες ακτίνες Χ..
τι λέγαμε;
α, τα σκαλοπάτια μιας ψυχής
**************
που με την σειρά τους
μοιάζουν με τα
πλήκτρα πιάνου
μαθηματικά,
μονόχρωμα
ορθόδοξα
αρμονικά
και τις σχισμές
ανάμεσά τους
τα κενά και τις βρωμιές
που αφήνει ο χρόνος
που δεν συμβάλλουν
στην δημιουργία ήχου
δωρα ενός μη λειτουργικού
θεού που δεν κάνει τίποτα
είναι απλά εκεί
και χρησιμεύει μόνο
σε ανθρώπους
που ίσως να θέλουν
να δώσουν έναν τόνο σκιερό
σε μια αφήγηση χρωματιστή
που κείται κοιμάται
χωρίς ψυχή περιμένοντας
σαν τον πινόκιο
μήπως την
ζωντανέψει κάτι
έτοιμο για μια νέα περιπέτεια
στην χώρα των αισθήσεων
και των απαντήσεων
και των απαρνήσεων
απαρίθμιση αναμνήσεων
*********
που δεν είναι μαζί μας πια
και το "μαζί" να βγαίνει
σαν παράταιρη κραυγή
να χάνεται
να παραιτείται
και να σβήνει τελειωτικά
ένα κενό που αδυνατώ
να το γεμίσω, έτσι λέω
(δεν ξέρω αν σε γνώρισα ποτέ)
τον εαυτό μου αγαπώ
δεν είσαι εσύ
είναι η εικόνα σου
το σωσίβιο που
ήσουνα για μένα
εκείνο ήταν μέρος
του εαυτού μου
και όχι εσύ
τι ήσουν εσύ;
δεν ξέρω αν σε γνώρισα ποτέ
επιπόλαιη συμπλήρωση
επιθυμία για επούλωση
**********
γράφω-σβήνω
τα γρατζουνάω
τα αφήνω
(δεν ξέρω αν σε γνώρισα ποτέ)
η φάση μου - η αφασία του υπερπέραν
τα λόγια να τα φυσσάς
και να σκορπίζουν
μια ξενέρα
είναι κάποιες λέξεις σαν τις άλλες.
μια τυχαία έκφραση
μιας απελπισμένης αδύναμης μανιέρας
θα πάω και θα τις κάνω
ένα ραπ τραγούδι μιας μέρας
που να ταιριάζει με την άνοιξη
το πάσχα και την τσίκνα στον αέρα
που θα αγαλιάζει τον λύκο στην ψυχή μου.
έφτιαξα ένα ραπ τραγούδι λόγω μέρας
Subscribe to:
Posts (Atom)