προσοχή όλα τα κείμενα αυτού του μπλογκ, ειδικά όσα είναι γραμμένα στην γλώσσα Ελληνική, είναι ακραία ανορθόγραφα, οπότε προχωράτε προσεκτικά ή προσπεράστε ελεύθερα.

βλακείες

10-15/07/2025

... είδα κάτι σαν παραγκούπολη ή γκαραζούπολη με πολλά ημι-εργοστάσια ημι-γκαράζ με στενά χωμάτινα δρομάκια ανάμεσα που τα έπαιρνες για να κόψεις δρόμο, και σε ένα απ' αυτά ήταν κάτι σαν booth από όπου έκαναν μουσικές εκπομπές κάτι τύποι και ήταν ένας που χαρακτηριστικά τον ρώτησα πως σε λένε και είπε DJ Chris, με γαλλική προφορά, και έβαζε reggae εκείνος, και κάποια στιγμή κάτι λέγαμε και ήταν η κοπέλα του, και κάποια στιγμή κάτι με ρωτούσε, και εντελώς πρακτικά της άγγιξα το δεξύ στήθος της, του στυλ γιατί μιλούσα για εκείνη την θέση, και δεν είχα κατά νου κάτι σεξουαλικό, και με είδε ο Κρις και απογοητεύηκε, είπε κάτι σαν "αυτό ήταν" και είδα την απογοήτευσή του και ταράχτηκα και του λέω ωχ συγγνώμη, και μου βγήκε τυχαίο, και μετά έκλεισα τα μάτια μου και του έλεγα έλα βάρα με, βάρα με, δεν πειράζει...

... δουλευω σε μια ταβερνα καπου αθηνα κεντρο, νυχτα. εχω κ την κανονικη δουλεια. σημερα τους ειπα οτι μπορω μαξιμουμ 2 φορες την εβδομαφα. μου ηρθε κ ο νυν σερβιτορος κ με παρακαλεσε γα δουλεψω αυριο γτ ετσι εχει κανονίσει τα ρεπο του. ηταν κ η φμδημητρσων ψψ... (κάπου εκεί αποκοιμήθηκα πάλι προσπαθώντας να καταγράψω το όνειρο) ...

в томске - приезжал опять на немного. папа возил на новой машине (включалась без ключа). я её на газон загонял рядом с домом что-бы не угнали. он меня одного оставил внизу ждать а сам к бабе гале ходил. подходили какие-то больные типы и что-то просили, я твёрдо отнекивался. один был буквально зелёным на лицо. потом я оказался в одних трусах, что часто со мною во сне бывает (мне показалось). было стыдно в одних трусах, но я отваживался. потом одна девушка с моим отцом спустилась, я её не помню (сейчас я вроде думаю, что и не девушка совсем, а женщина уже в летах), она скзада что, "... видишь, теперь она тоже совсем одна осталась..."

сегодня - а что было сегодня? пытаясь вспомнить сегодняшний сон, который быстро убегает из сознания. мы закрывали билет с мамой, точнее, маме. она его уже купила, но его проверяли. больше никого не было рядом. мы подозревали, что женщины в кассах и за стеклянными окошками говорят по-русски. но почему-то они всё задерживали. а мы стояли и ждали - без ропота, т.к., наверное, знали что всё так и будет. не знаю куда и откуда, не знаю даже где. сейчас, спустя несколько дней, я думаю, что это происходило в длинном сплюснутом таком здании, мы поднимались на второй этаж по внешней лестнице.

σαν κρυφύλλι

σήμερα για φέτος πρώτη φορά άκουσα 
και ξαναθυμήθηκα τον τζίτζικα. 

και ποιός δεν έχει μια ιδιαίτερη θέση 
στην καρδιά του γι' αυτόν τον ήχο που κάνει. 

αυτός ο ήχος έχει συνδεθεί με το βαθύ καλοκαίρι, 
με την ζέστη 
και την κουνάμενη από τον αέρα 
φυλλωσιά των πεύκων 
εκεί ψιλά όπως κοιτάς 
καθώς σηκώνεις το κεφάλι σου
προς τα πάνω
(αν τι κεφάλι ήταν σώμα 
θα λέγαμε
πως έχει γυρίσει ανάσκελα)
καθώς νιώθεις την ασφάλεια 
και την θαλπωρή 
της καλοκαιρινής ραστώνης.

το περσινό καλοκαίρι πέρασε σαν σίφουνας, 
γεμάτο εντυπώσεις, 
και δεν νομίζω να συγκράτησα τίποτα 
πέρα από εκείνο το βασικό ένα πράγμα 
στο οποίο είχα συγκεντρωθεί
(με απασχολούσε κάτι συγκεκριμένο
 κάποιοι το είπανε έμμονη ιδέα (διαφώνησα))

τα red flags. 
(αν ήμουν μια κόκκινη σημαία για σένα;
 ίσως ούτε τέτοια τύχη μπορώ να διεκδικήσω
- ατυχής η τυχαία η ομοιολεξία - το κόκκινο
σημαιάκι, σαν μια κόκκινη κάρτα, σαν σημείο
προειδοποίησης - a warning sign - με την κόκκινη
σημαία ενός κόκκινου στρατού που από άλλους
έχει δοξαστεί και κατά άλλους έχει αποτελέσει
το όργανο ενός απολυταρχικού καθεστώτος)

τα red flags
λέω λίγο ειρωνικά, λίγο πικρόχολα,
αυτοαναφορούμενος
διφορούμενος
πάντα και εις τους αιώνες τον αιώνα
αιωνία η μνήμη του
(πέθανε ο κυρ Γιώργος, ο παλιός και ο κυριότερος,
πρακτικά, διαχειριστής της πολυκατοικίας
που το ένα από τα διαμερίσματά της μου
προσφέρει την στέγη)

μου έκανε εντύπωση όταν κάποιος 
ανέφερε πως πέρσυ 
το καλοκαίρι έκανε πολύ ζέστη - 
συνειδητοποίησα ότι δεν θυμάμαι καθόλου 
αν έκανε ή δεν έκανε και τι ακριβώς έκανε.
(όλα ήταν μια χαρά
 - ας συντομεύσω τις περιγραφές μου)

από άποψη καιρού
πάντα το ελληνικό καλοκαίρι
φαντάζει κλασσικό,
ζεστό και κάποιες φορές ανελέητο,
και άλλες φορές γλυκό, γεμάτο
νυχτολούλουδο και δροσερό αεράκι
και ήχους από κύματα να σκάνε
κάπου δίπλα 
πέρσυ είχα συγκεντρωθεί
στο να τα βιώνω στο τώρα
(που τώρα πια είναι το τότε)
σαν πλαισιωτές και συνοδευτικά σκηνικά,
κομπάρσους που να μην ξεχωρίζουν
ο ένας από τον άλλον μα δίνουν
τόνο και όγκο σε μια ήδη
υπάρχουσα εμπειρία 

το φετινό καλοκαίρι είναι "καμία σχέση" 
και μου έρχονται αναμνήσεις
από το περσινό μόνο
τα προπέρσινα δεν υπάρχουν
δεν υπήρχαν ποτέ ίσως
θαμπές φωτογραφίες στην μνήμη

έτσι και ο τζίτζικας 
μου θύμισε κάτι από το παρελθόν, 
λες και το παρόν, όλο το παρόν,
όπως το βιώνω αυτή την στιγμή, δεν είναι παρά 
μια ανάμνηση του παρελθόντος (όλου)

ω ναι.

και οι άνθρωποι σύνολα από παρελθοντικές στιγμές.
που ενίοτε δεν θέλουν να θυμούνται.