wave romantics

Πρόκειται για μια συλλογή που με μύησε στον κόσμο της.. ας πουμε ρομαντικής σκοτεινής μουσικής. Μου την είχε δώσει να την γράψω ενας φίλος απο ενα παράλληλο τμήμα στην δευτέρα λυκείου. Μάλιστα, θυμάμαι ακόμα που μου είχε πει πως και που την βρήκε - πρέπει να ήταν στα Virgin σε κάποιο απο τα μεγάλα cinema της Αθήνας. Ότι την πέτυχε τυχαία, μπαίνοντας ή βγαίνοντας απο την αίθουσα προβολών, και την πήρε, μιας και ήταν και σε καλή τιμή. Δεν εχουν σημασία όλα αυτά, τα αναφέρω μονο και μονο που μου κανει εντύπωση που τα θυμάμαι ακόμα.
Τέλος πάντων, οφείλω πάρα πολλά σε αυτήν την συλλογή, μιας και πάρα πολλά πράγματα που μ'αρέσει να ακούω τώρα τα άκουσα απο 'κει. Εννοώ και καλλιτέχνες, και ατμόσφαιρα. Είχε το τέλειο sitting room της anne clark, το κλασσικότατο she's in parties των bauhaus, τα επίσης κλασσικότατα waiting for the night to come των depeche mode και love like blood των killing joke. Τι κάνουν αυτά τα κομμάτια σε εναν teenager; :) Ζημιά :Ρ Με την καλή έννοια, φυσικά. Είχε και το μελαγχολικότατο nightporter των japan, με την φωνή του david sylvian να ταράζει γλυκά την ησυχία, συνοδεία ενος πιάνου.. Επίσης είχε λιγότερο γνωστά, και πιο "diverse" συγκροτήματα, όπως Chandeen, Dreadful Shadows, Das Ich, And Also The Trees, Girls Under Glass κ.α.

Γενικά τελευταία άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο μοναδική πορεία έχει ο καθένας μας όσων αφορά τον σχηματισμό του μουσικού του γούστου - και ίσως και γενικότερων συνήθειών μας. Και πόσο πολύ επηρεαζόμαστε απο τα πάντα οταν είμαστε παιδιά - με το παράδειγμα της μουσικής. Ας μην το αναλύσω. Απλά είναι αξιοθαύμαστο.

Τελευταία κατέβασα και άκουσα μετα απο 10.000 χιλιάδες χρόνια τα τότε μουσικά κειμήλια και πραγματικά "standards" - the unforgiven, nothing else matters, one - ολα των metallica.. Ναι, τα είχα χιλιοακούσει και εγώ τόσο πολύ που μπήκαν στο πίσω ράφι - αλλά το να τα ξανακούσω τώρα ήταν σαν να ανοίξω ενα παλιό άλμπουμ με φωτογραφίες, και να το ξαναδώ, να φρεσκάρω την μνήμη, να ξαναθυμηθώ τον αγνό εκείνο θαυμασμό, την ένταση - με την οποία ένιωθα την μουσική. Ίσως υπάρχει ακόμα κάπου κρυμμένος, ο θαυμασμός αυτός - απλά τώρα εχει θαυτεί κάτω απο την μάζα της δήθεν εμπειρίας, - αυτό το έχουμε ξανακούσει - αυτό το έχουμε ξαναδεί. Και δεν τον αφήνω να βγεί. Ίσως. Μπορεί να ισχύει κάτι άλλο, - δεν ξέρω. Τεσπά, πολύ μίλησα..

Βάζω παρακάτω δύο λινκς σε κομμάτια απο εκείνη την συλλογή που έλεγα στην αρχή - τα έχω πολύ στην καρδιά μου γιατι τα είχα λιώσει τότε. Είναι πολύ ωραία.. Είναι λίγο της υπομονής ο server.

Violent Vision - Day By Day
Girls Under Glass - Reach For The Stars