θεραπεία απο κουφές γάτες;

πήγα να κατεβάσω κάτι απο το rapidshare, βλέπω κατι γατιά πάνω σε γράμματα.. με ρώτησε αν θέλω να παίξω; θα μου πεις - δεν έχεις πληρώσει, κάποιος λόγος θα πρέπει να υπάρχει να το κάνεις εν τέλει.

:) τεσπά, πες οτι σήμερα έχω όρεξη να παίξω. σε λίγο ομως για να κατεβάσεις κάτι θα σου προτείνουν να παίξεις παρτίδα σκάκι, ή να λύσεις κανένα σουϊδικό σταυρόλεξο. μην παραπονιέμαι ομως. και αυτούς τους ανθρώπους και τις υπηρεσίες τους πρέπει να τις υποστηρίζουμε με κάποιο τρόπο. λεω..

ανακάλυψα το troublegum των therapy? (είμαι κοντά στο να πω αυριο-μεθαύριο οτι ανακάλυψα τους nirvana, εδώ το έχω) και σκέφθηκα πως τοσα χρόνια δεν τους έψαχνα - γενικά την φάση της grunge και παρεμφερών ειδών την απέφευγα για κάποιο λόγο, παρόλα αυτά χαιρόμουν με κάτι albums οπως το twinaleblood των pyogenesis, που προέρχονται από καθαρά metal χώρο, και όμως παίρνουν αρκετά στοιχεία απο την grunge (έτσι το λέω, μπορεί να μην είναι ακριβώς grunge) ξεχωρίζω το πανκίζων και ζωντανό "nowhere", την επιτυχία (ακούω) "screamager" (αλίθεια, είναι θεικό τραγουδάκι, πως και δεν το είχα ακούσει πριν), το "lunacy booth" με φοβερό refrain με πολυφωνίες και κακό: "(christ) sin - it's all that you know", το επιβλητικό "unbeliever".. έχουν διασκευάσει και το "isolation" των joy division..! Eχουν κοπέλα σε backing φωνητικά σε κάποια refrains, ή μου φαίνεται;



και μιλώντας για παρεξηγημένες μουσικές (για τον εαυτό μου μιλάω μόνο) και για διασκευές, βρήκα και κάτι διασκευές των deftones πάνω σε "wax & wane" των cocteau twins και στο "no ordinary love" της sade (υπάρχουν σε cd+dvd συλλογή B-sides & rarities - υπάρχει και στο μετρόπολις αυτή την στιγμή σε προσφορά) χάρηκα ιδιαίτερα, ειδικά με το no ordinary love, γιατί δεν είναι συχνό να ακούς ενα "σκληρό" συγκρότημα να διασκευάζει κάτι τόσο ευαίσθητο και - να το πω popular - οπως την Sade.. (ok, μου έρχονται στο μυαλό κάτι άλλες διασκευές οπως του Frozen της Madonna) - γενικά οι deftones μ'αρέσουν γι'αυτή την ευαίσθητη πτυχή τους..