κατεβάζοντας (τα στόρια...εε, μπ3 ήθελα να πω)

Δεν ξέρω.. Τελευταία θέλω να αρκούμαι σε όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια, σε φάσεις που π.χ. περιγράφω μουσική. Όταν την περιγράφω, γιατί και αυτό το κάνω σπάνια. Αλλά δεν μου βγαίνει.. δηλ.. μετά μου βγαίνει κάτι του στύλ - και γιατί γράφω σε τούτο το μπλόγκ. Κλπ. Έτσι λοιπόν... την Rickie Lee Jones δεν την είχα πάρει χαμπάρι, και ομως είναι και γνωστή και τα λέει ωραία..



Μ'αυτό κόλλισα όμως τις δύο τελευταίες μέρες.. Ας είναι καλά το youtube και οι χρήστες του, και δεν χρειάζεται να ανεβάζω κομμάτια :) και ας τα βίντεοζ δεν είναι πάντα πολύ καλά και μερικές φορές ότι να'ναι :Ρ δεν πειράζει.. Εμένα μου κόλλισε η βελόνα στο μυαλό με το organ/melλotron ή πως το λένε τελος πάντων στο κομμάτι.. Δεν ξέρω, έχουν μια γοητεία περίεργη αυτό το συγκρότημα.. Κάποια στιγμή με βλέπω να κάθομαι και να ξεθάβω τα παλιά τους άλμπουμζ και να τους ακούω.. οπως το Still Life.. θέλει πολύ ιδιαίτερο κέφι όμως.. για μένα πάντα..



Και οι παρακάτω, εντάξει, δυο λογάκια και γι'αυτούς.. Άλλες φορές μ'αρέσουν ΠΟΛΥ, και άλλες φορές τους βαριέμαι λίγο. Δεν είμαι σίγουρος αν πάει με τα κέφια. Μιλώντας για μαυρίλα και κατατονιές, προτιμώ την πιο παλιά τους φάση, μέχρι και το Discouraged Ones. Αλλά και το παρακάτω, που το ανακάλυψα σήμερα στο Viva Emptiness, είναι ωραίο. Μ'αρέσει η αντίθεση ανάμεσα στο ήρεμο και το.. άγριο?? μέρος..



Και οι τούτοι έχουν και Γαμώτα εξώφυλλα.. εντάξει, δεν ξέρω αν ακούγεται υποτιμητικό, γιατί και η μουσική είναι πολύ ωραία (μου θύμισε αρκετά τους Beatles, με την καλή έννοια) ασε που το πρώτο κομμάτι του δίσκου με τον ήλιο το διασκεύασαν μέχρι και οι Carpenters.. (τα εξώφυλλα από το discogs.com)