(σημείωση - αντί για birthmark έπαιξαν οι coma curve, το flyer είναι απο την σελίδα του event στο last.fm)
πήγα με ενα φίλο, να δω γνωστούς φίλους εκείνου του φίλου να παίζουν επί σκηνής.. ήταν πολύ ωραία. πρώτη βγήκαν οι coma curve, οι οποίοι μάλλουν θέλουν δουλειά ακόμα - μου φάνηκαν κάπως αβέβαιοι στο παίξιμο και στο στυλ - μου θύμισαν τις τελευταίες δουλειές των anathema, gathering, within temptation, τα φωνητικά της κοπέλας με δυσκολία ξεπερνούσαν τον ήχο του band, με αποτέλεσμα να ακουγόταν σαν να φωνάζει μερικές φορές. δεν είναι από τις καλύτερες φωνές που έχω ακούσει, θέλει δουλειά ακόμα. και το τραγούδι που έχουν στο myspace τους, το fluorescent light, μου θυμίζει ένα κομμάτι των puressence. τέλος πάντων, ελπίζω να δω κάτι καλύτερο απ'αυτούς.
στην συνέχεια βγήκαν οι thought converter, με την όμορφη τραγουδίστρια που έκλεβε λίγο την παράσταση. έβγαζε και λίγο γκρέζι στα φωνητικά, τραγουδούσε αρκετά στις χαμυλές οκτάβες και ήταν πολύ άνετη στην σκηνή. είδα ξανά το πόσο σημαντικό είναι. γενικά τα τραγούδια τους είναι ενδιαφέροντα και αρκετά άρτια τεχνικά, αλλά με άφησαν λίγο μπερδεμένο ως προς το στυλ και την ατμόσφαιρά τους - είναι ατμοσφαιρικοί και κάποτε doomy, αλλά που και που ρίχνουν στην μέση ένα εντελώς swinging κάτι και ενώ έχει πλάκα, δεν είμαι σίγουρος για το αν κολλάει όλη η φάση... τέλος πάντων, θα τους έχουμε υπ'όψη..
τελευταίοι βγήκαν οι universe217, και ενώ είχε μείνει μόνος λίγος κόσμος, τα έδωσαν όλα, - πιστεύω όσους δεν τους ήξεραν μας κατέπληξαν. είναι πολύ doomy, αλλά και πάρα πολύ spacey και πειραματικοί, με εφέ πετάλια και δεν συμμαζεύεται. στο κέντρο έχουν ενα πολύ μεστό και σταθερό και μην πω βαρύ ήχο, ο οποίος σε κολλάει (και σε κολάζει), και δεν σε αφήνει να ξεφεύγεις και να βαριέσαι, και ... ακόμα πιο πολύ στο κέντρο έχουν αυτά τα απίστευτα φωνητικά της τραγουδίστριάς τους, που άλλες φωρές ακούγονται σαν τον messiah, τον τραγουδιστή των candlemass, και άλλες φωρές είναι εντελώς σαν τα φωνητικά (όπως και η μουσική) των portishead.. μια κοπέλα δίπλα μου είπε γι'αυτήν ότι είναι η ίδια η janice (joplin), και στην ειλικρίνεια της πάνω στην σκινή, και στο χαμογελάκι που έχει μια τρέλα μεσα, πίσω απο μια βρεγμένη τούφα απο μαλλιά που πέφτει πάνω στο μάτι της. η κοπέλα οργιόταν πάνω στην σκινή, άλλες φορές έκανε βαθύ headbanging, άλλες φορές γωνάτιζε, κουλουριάζοντας σχεδόν πάνω στην σκινή (πείραζε και κάτι πετάλια εκεί κάτω), άλλες φορές έφερνε (ενώ τραγουδούσε) στην θέση του το πεσμένο σταντ με μια πιατέλα του drummer, που έπεσε τουλάχιστον 2-3 φορές - και επειδή τραγουδούσε έτσι, ατμοσφαιρικά και αργά, σήκωνε και το σταντ αργά και με υπομονή.. τέλος πάντων.. ο κιθαρίστας τους, για τον οποίο λένε γενικά πολλά ενδιαφέροντα (ότι πειραματίζεται πολύ, και γενικά ασχολείται και με graphic art (έχει πάρει μέχρι και κάτι βραβεία απο local περιοδικά, άκουσα) και σχεδιάζει τα εξώφυλλά τους), ήταν συνέχεια στο αριστερό άκρο της σκηνής, μέσα σε σκιά, και δύσκολα τον έβλεπες. τέλος πάντων. μπράβο τους!...
να σημειώσω ότι όλα τα συγκροτήματα που προανέφερα έχουν δικές τους myspace σελίδες με τραγούδια, αρκεί να αναζητήσετε στο myspace με το όνομα του συγκροτήματος
No comments:
Post a Comment