εχμ.

απλα αναρωτιόμουν, πρόσφατα και πάντα. (εδώ θα δώσω τον πόνο μου, οπότε ετοιμαστείτε) απο μικρός, απο τότε που ανακάλυψα το ιντερνετ (εδώ που τα λέμε, δεν χρειαζόταν καμία ανακάλυψη, εισέβαλλε κανονικά στην ζωή μου, με δελέασε και με αποπλάνησε, χεχ..), το χρησιμοποιούσα κυρίως για να καλύψω τις ανάγκες μου στην επικοινωνία. αν αναρωτιέστε γιατί δεν μπορούσα να τις καλύψω με τις καθημερινές μου επαφές (κάποιοι δεν θα αναρωτιούνται γιατί έχουν περάσει τα ίδια και χειρότερα) - είναι επειδή απο την αρχή είχα κόλλημα με αυτά τα θέματα, απο την αρχή με ξένιζε ο πολύς ο κόσμος, απέφευγα την επικοινωνία σε αρκετές περιπτώσεις - για ευνόητους λόγους (ενας συνδιασμός απο εγωιστική περιφάνεια και ντροπή - πολλές φορές απλά μπερδευόταν η γλώσσα μου)

(χθες το βράδυ που έφευγα απο το σπίτι έμπαινε μια γειτόνισσα στην πολυκατοικία, και της λέω, μετα απο μια παύση - καλημέρα, την ίδια ώρα σκεπτόμενος πως κάπως αλλιώς το λέμε το βράδυ αυτό - με αποτέλεσμα να το πω τοσο σιγά που ίσα ίσα που ακούστηκε - χεχ)

λοιπόν, έτσι ήμουν και πριν απο 15 χρόνια, και πριν απο 10. και παρόλο που έκανα κάποιες προσπάθειες, δεν νομίζω να βελτιώθηκα πολύ - προφανώς δεν ήταν αρκετές. τέλος πάντων, δεν ξέρω αν είναι κατανοητό γιατί μπλέκω το θέμα του ιντερνετ εδώ. το διαδίκτυο ήταν ενας κατασταλτικός παράγοντας στην κατάσταση αυτή.. γνώριζα παιδιά μέσω IRC, και fora - όχι πολλά πράγματα - πάντως επικοινωνούσα μέσω γραμμάτων - και γενικά μπορούσα π.χ. να συζητήσω για τους burzum και γενικά ότι να'ναι... ωραία και φυσιολογικά όλα αυτά. προφανώς είχα και δυσκολία με κοπέλες, οπότε οταν μάθαινα ότι το πρόσωπο πίσω απο το τάδε ψευδόνυμο ήταν κοπέλα, η συζήτηση αποκτούσε μια γλυκιά νότα. τέλος πάντων, αλλο είναι αυτό - αρχικά, και αυτό που έχει σημασία, είναι ότι ήταν μια διέξοδος στο να βρω ανθρώπους να επικοινωνήσω - που αρχικά όλοι εφόσον ήταν άγνωστοι, ήταν και σαν μυστικά - και τους έκανες διάφορες ανόδυνες ερωτήσεις, και σου κάνανε - και ανακάλυπτες λίγο αυτόν τον άνθρωπο.. και αμα είναι βρισκόσουν κιόλας..

το αποκορύφωμα αυτού του πράγματος ήταν σε κάποια φάση που έγραφα στο (πλέον πεθαμένο) φόρουμ του rockfm.gr, και είχαμε κάνει μια καλή παρέα με τα παιδιά εκεί - βρισκόμασταν μαζί και όλα αυτά. μετά βέβαια για διάφορους λόγους σταμάτησε να υπάρχει η φάση - απομακρύνθηκα και εγώ δηλαδή - ίσως επειδή βαρέθηκα - που και αυτό συμβαίνει.

πέρασαν διάφορα, το θέμα είναι πως αυτή την στιγμή βρίσκομαι σε μια παρόμοια αδιέξοδο που βρισκόμουν κατα καιρούς και στο παρελθόν.. δεν έχω κάποιο όραμα, καποιο σκοπό, ούτε μπορώ να προσδιορίσω τι θα με έκανε ευτυχισμένο σε αυτή την φάση, ούτε καν δεν ξέρω αν το να ξεφύγω απο την μπακουρίαση και τα τσοντοσάιτς θα μου βοηθούσε να ισιώσω. μεγαλώνω και σκουριάζω και γίνομαι πιο επιθετικός και αδιάλλακτος και κουρασμένος - και δεν είναι σωστό, και ξέρω πως οδηγεί σε υπέρτατη λαλακία - εντάξει είναι μια υπαρκτή κατάσταση, και σκέφτομαι διάφορους τρόπους να την αντιμετωπίσω. την έχω ξαναζήσει, οπότε δεν αισθάνομαι ιστερικά τουλάχιστον :Ρσ

σκεφτόμουν να δοκιμάσω πάλι το ιντερνετ για να μπορώ να αναζητήσω καινούργιους ανθρώπους (σαν βαμπίρ αισθάνομαι - καινούργιο αίμα και έτσι - αλλά φυσικά πλάκα κάνω.. δεν πιστεύω να είναι αυτή η αιτία που θέλω να κάνω γνωριμίες - δηλαδή ελπίζω πολύ να μην είναι αυτή!) - αλλά σκέφθηκα πως ήταν στο παρελθόν, και κοίταξα λίγο τι υπάρχει σήμερα - και δεν ξέρω, ξενέρωσα λίγο.. τα site γνωριμιών είναι σαχλά πολύχρωμα ροζέ εκτρώματα (πάνε νομίζω τα αθώα "θέλω να γνωρίσω ενα pen-pal"), το facebook πολύ προσωπικό και είναι πιο κοντά στον υπαρκτό κύκλο φίλων, ή έστω και γνωστών - και μου είναι δύσκολο να ψάξω για ανθρώπους που δεν γνωρίζω, και αν βρω - κολλάω να τους κάνω add γιατί δεν έχω συνηθίσει έτσι το facebook.. τα blogs είναι ενδιαφέρον πράγμα.. απλά δεν έχω βρει εναν τρόπο να ψάχνω τα μη δημοφιλή blogs.. - με τα δημοφιλή ξενερώνω λίγο - τι με θέλουν εκει μέσα εκτός και αν κάνω αναζήτηση και πηδάω κατευθείαν στην σελίδα 20.. - γενικά η φάση των blogs - είναι πως το λένε - author-κεντρική - όλοι σχολιάζουν αυτόν που ποστάρει - ή έτσι τουλάχιστον νιώθω.. (.... κόλλημα) όπως και το myspace.. το ψάχνω λίγο - μέσα και απο τις συναυλίες που πηγαίνω κατά καιρούς - αλλά σκάνε κατα καιρούς κάτι άσχετα friend requests και πας στην σελίδα τους και βλέπεις αστρονομικά νούμερα - 27,000 φίλους, 30,000 φίλους... τι πάνε να κάνουνε; να μπούν στο βιβλίο των ρεκόρ; γαμώ τα bots τους, συγγνώμη κιόλας.. στο IRC ούτε καν τολμώ να μπω - μου θυμίζει τόσο πολύ τον καιρό 10-12 χρόνια πριν που ξενερώνω - δεν φαντάζομαι να έχει επιζήσει κιόλας..

και μπορεί να αναρωτιέστε - αυτοί που έχεις - οι φίλοι, οι γνωστοί, οι άνθρωποι γύρω σου - δεν σου κάνουν τίποτα, δεν είναι αρκετοί; τι γκρινιάζεις; δεν ξέρω.. για διάφορους λόγους, και δεδομένου των συνθηκών (γεμίζω τα κενά με κενές εκφράσεις) κάτι δεν μου βγαίνει εκεί.. μπορεί απλά να θέλω αλλαγές, ελπίζοντας πως οι αλλαγές θα μου βοηθήσουν να αλλάξω και εγώ - ξέρω πως αυτό το τελευταίο δεν ισχύει ακριβώς με αυτόν τον εύκολο τρόπο.. πάντως μάλλον αυτό είναι - πως θέλω αλλαγές.. 

heh, here comes my dream again, to live a punk life.. geez, but i'm not a punk..

είδα μια μπλούζα σε ενα τύπο, την πέμπτη - πλάκα είχε - ελεγε "f ck - all I need is u!" παλιό αστείο θα'ναι - αλλά τελος πάντων εγώ προχθές το είδα :)

τέλος πάντων, βλέποντας και κάνοντας.. έκανα την ψυχοθεραπεία μου τώρα και νιώθω καλύτερα. κάπως :) πάω εξω να λιαστώ και να πάρω λίγο αέρα.

στοπ.