sometimes i write in colourful letters
sometimes i let out just colourless words
sometimes i wake up and everything matters
sometimes i wake up and just stare at the wall
:) πέντε ώρες προσπαθούσα να βγάλω κάποιο στίχο, να πα να μαμηθεί, δεν δουλεύει καθόλου... :) τεσπα...
Love as light as a lead dove
Love that fits like a wet glove
It feels like a slide show,
it's not something that I know.
It's more like a freak show,
when to stay in and when to go.
What makes the world go?
When to freeze and when to grow.
What do I know?
It's not something that I know.
I'll wrap myself in bandages
Till it gets ridiculous
And nobody will bother me
σούπα
έχω την εντύπωση πως όταν φτιάχνεις ένα κομμάτι και το ονομάζεις με κάτι που περιέχει την λέξη σούπερ μέσα, είναι προορισμένο για επιτυχία, ή τέλος πάντων για κατάλληλη εκτίμηση. είναι βέβαια και βάρος και ευθύνη μεγάλη, γιατί άμα δεν είναι καλό ξερωγώ θα σε κράξουν... οπότε αναγκαστικά μάλλον οι καλλητέχνες ότι κομμάτια φτιάχνουν και τα ονομάζουν σούπερ προσέχουν να μην είναι και του πεταμού τελείως - οπότε για μας τους ακροατές είναι σχεδόν εγγύηση ότι όποια κομμάτια λέγονται σούπερ καλό είναι να τα προσέχουμε - αν μη τι άλλο είναι τοπ στάφ, και απο κει και πέρα άμα μας αρέσει.
στα ελληνικά υπάρχει βέβαια το εξής παράλογο - η λέξη σούπερ μοιάζει πάρα πολύ με την λέξη σούπα, ειδικά όταν προφέρεται με την εξέχουσα αγγλική προφορά - αν και δυστυχώς για να αποκτήσει το αντίστοιχο νόημα η σύνθετη λέξη (όνομα τραγουδιού, είπαμε) και να γελάσουμε (γελάσω) λίγο πρέπει το "σουπα" να μετατρέπεται σε "σουπο" όταν μπαίνει σαν το πρώτο συνθετικό της λέξης αυτής.
σκεφθείτε λοιπόν τις μυριάδες σουποτράγουδα που κυκλοφορούν και μας φτιάχνουν την ημέρα.. τι να πει κανείς για το Σουποτρούπερ των ΑΜΠΜΠΑ, το Σουποβίξεν* των Σκουπιδιών, το αύμνιστο Τζήζους ΚΡΑΙΣΤ Σουποστάρ, το επίσης αύμνιστο Σουποστάρ των Ξυλουργών και την εξαίσια διασκευή του απο τα Σονικά Νιάτα,... το Σουποσόνικ των Παιδιών απο την Όαση (δεν μ'αρέσει - δεν μου άρεσε θυμάμαι την τελευταία φορά που το άκουσα - πριν απο δεκα χρόνια..) (και το Σουπο μικρο τρονικ πλάσμα απο τους εγχώριους μεγάλους Μικρο)
και τώρα πρόσφατα ανακάλυψα και ετούτο εδώ που λέγεται Σουπομπώλ. (τι λες ρε παιδί μου - εδώ ταίριαξε φοβερά) απο τα Παιδιά Φτιαγμένα Απο Ήλιο (He), που σήμερα μου άρεσε να τους ακούω (και αυτούς τους ανακάλυψα απο το King Diamond, κομμάτι των Team Sleep, Τσίνο Μορίνο, Τόνοι Με Ντέφια και δεν συμμαζεύεται, όπου έκανε δεύτερα φωνητικά η δεσποινίς)
στα τελευταία μου ποστς αρχίζω να σκέφτομαι πως ίσως θα πρέπει να σταματήσει αυτό το μπλογκ γιατί δεν αντέχεται τέτοιο κάψιμο στα κείμενα - που δεν είναι κείμενα αυτά, είναι αποκαϊδια μπλα μπλα ενος μυαλού που βρίσκεται υπο κατεδάφιση (or under construction? construction site anyway - σκόνη και σκαλωσιές κ λαλακίες, το κράνος μη ξεχάσετε) - μερικές φορές μου έρχεται να ξεχειλίζω απλά απο ειρωνεία και παραξενιά - δηλαδή - μια λέξη να θέλω να γράψω - και να μου βγαίνει στο μυαλό κάποια γελοία και ειρωνική της όψη οπωςδήποτε. και οπωςσήποτε θέλω να μεταφέρω αυτή την ατμόσφαιρα. ή να μην γράφω καθόλου. μάλλον απλά είναι θέμα ημερών, και θα περάσει, όπως πέρασε τόσες άλλες φορές. (but never completely, σκοτεινό γεροντίστικο γέλιο κάπου στα παρασκήνια)
still i can't help feeling rather ... icky.
hey hey
τούπα τούπα ταμ ταμ.
-----------
*Supervixens (http://en.wikipedia.org/wiki/Russ_Meyer)
στα ελληνικά υπάρχει βέβαια το εξής παράλογο - η λέξη σούπερ μοιάζει πάρα πολύ με την λέξη σούπα, ειδικά όταν προφέρεται με την εξέχουσα αγγλική προφορά - αν και δυστυχώς για να αποκτήσει το αντίστοιχο νόημα η σύνθετη λέξη (όνομα τραγουδιού, είπαμε) και να γελάσουμε (γελάσω) λίγο πρέπει το "σουπα" να μετατρέπεται σε "σουπο" όταν μπαίνει σαν το πρώτο συνθετικό της λέξης αυτής.
σκεφθείτε λοιπόν τις μυριάδες σουποτράγουδα που κυκλοφορούν και μας φτιάχνουν την ημέρα.. τι να πει κανείς για το Σουποτρούπερ των ΑΜΠΜΠΑ, το Σουποβίξεν* των Σκουπιδιών, το αύμνιστο Τζήζους ΚΡΑΙΣΤ Σουποστάρ, το επίσης αύμνιστο Σουποστάρ των Ξυλουργών και την εξαίσια διασκευή του απο τα Σονικά Νιάτα,... το Σουποσόνικ των Παιδιών απο την Όαση (δεν μ'αρέσει - δεν μου άρεσε θυμάμαι την τελευταία φορά που το άκουσα - πριν απο δεκα χρόνια..) (και το Σουπο μικρο τρονικ πλάσμα απο τους εγχώριους μεγάλους Μικρο)
και τώρα πρόσφατα ανακάλυψα και ετούτο εδώ που λέγεται Σουπομπώλ. (τι λες ρε παιδί μου - εδώ ταίριαξε φοβερά) απο τα Παιδιά Φτιαγμένα Απο Ήλιο (He), που σήμερα μου άρεσε να τους ακούω (και αυτούς τους ανακάλυψα απο το King Diamond, κομμάτι των Team Sleep, Τσίνο Μορίνο, Τόνοι Με Ντέφια και δεν συμμαζεύεται, όπου έκανε δεύτερα φωνητικά η δεσποινίς)
στα τελευταία μου ποστς αρχίζω να σκέφτομαι πως ίσως θα πρέπει να σταματήσει αυτό το μπλογκ γιατί δεν αντέχεται τέτοιο κάψιμο στα κείμενα - που δεν είναι κείμενα αυτά, είναι αποκαϊδια μπλα μπλα ενος μυαλού που βρίσκεται υπο κατεδάφιση (or under construction? construction site anyway - σκόνη και σκαλωσιές κ λαλακίες, το κράνος μη ξεχάσετε) - μερικές φορές μου έρχεται να ξεχειλίζω απλά απο ειρωνεία και παραξενιά - δηλαδή - μια λέξη να θέλω να γράψω - και να μου βγαίνει στο μυαλό κάποια γελοία και ειρωνική της όψη οπωςδήποτε. και οπωςσήποτε θέλω να μεταφέρω αυτή την ατμόσφαιρα. ή να μην γράφω καθόλου. μάλλον απλά είναι θέμα ημερών, και θα περάσει, όπως πέρασε τόσες άλλες φορές. (but never completely, σκοτεινό γεροντίστικο γέλιο κάπου στα παρασκήνια)
still i can't help feeling rather ... icky.
hey hey
τούπα τούπα ταμ ταμ.
-----------
*Supervixens (http://en.wikipedia.org/wiki/Russ_Meyer)
tk
ριζόγαλα.
υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν απο το σύνδρομο Τουρέτ που έχουν τικ που μερικές φορές εμφανίζεται ως αισχρολογία-βρίσιμο σε απροκάλυπτες στιγμές, χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν στον εαυτό τους. και υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά γυρνάνε στιγμιαία και σταματάνε ότι κάνουν εκείνη την στιγμή και προφέρουν μια συγκεκριμένη λέξη, που τους κινηγάει όλη την ζωή.
ριζόγαλα.
αυτό δεν θεραπεύεται.
καταφέρνεις να προσεγγίσεις έτσι τον άνθρωπο, που γίνεται διατεθημένος να σου εμπιστευτεί την καθαρή έκφραση του προσώπου του και την ψυχή του μέσα απο το βλέμμα του, και όσο πιο άγνωστος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο δύσκολο και αξιοπαίνευτο το να τον προσεγγίσεις ώστε να πάρεις αυτό το αποτέλεσμα. φωτογραφίζοντας.
κάτι ήθελα να γράψω εδώ και το ξέχασα... για τους ανθρώπους στους δρόμους, για τους δρόμους στους ανθρώπους, για την ανθρώπινη δρομολόγηση και αποποίηση του καπιταλιστικού πλούτου, αγωνιζόμαστε όλοι για την καλύτερο και δικαιότερο μοίρασμά του στα κοινωνικά στρώματα κύματα κυμάδες.. και το κεφτεμπάμπ καλό είναι.
"...sometimes it is better that we sit, here in silence"
"...I don't look at you
and you don't seem to notice
And the reasons -
the reasonsare impossible to see converge.
They gather like dust upon a shelf."
πάω
κενό
υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν απο το σύνδρομο Τουρέτ που έχουν τικ που μερικές φορές εμφανίζεται ως αισχρολογία-βρίσιμο σε απροκάλυπτες στιγμές, χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν στον εαυτό τους. και υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά γυρνάνε στιγμιαία και σταματάνε ότι κάνουν εκείνη την στιγμή και προφέρουν μια συγκεκριμένη λέξη, που τους κινηγάει όλη την ζωή.
ριζόγαλα.
αυτό δεν θεραπεύεται.
καταφέρνεις να προσεγγίσεις έτσι τον άνθρωπο, που γίνεται διατεθημένος να σου εμπιστευτεί την καθαρή έκφραση του προσώπου του και την ψυχή του μέσα απο το βλέμμα του, και όσο πιο άγνωστος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο δύσκολο και αξιοπαίνευτο το να τον προσεγγίσεις ώστε να πάρεις αυτό το αποτέλεσμα. φωτογραφίζοντας.
κάτι ήθελα να γράψω εδώ και το ξέχασα... για τους ανθρώπους στους δρόμους, για τους δρόμους στους ανθρώπους, για την ανθρώπινη δρομολόγηση και αποποίηση του καπιταλιστικού πλούτου, αγωνιζόμαστε όλοι για την καλύτερο και δικαιότερο μοίρασμά του στα κοινωνικά στρώματα κύματα κυμάδες.. και το κεφτεμπάμπ καλό είναι.
"...sometimes it is better that we sit, here in silence"
"...I don't look at you
and you don't seem to notice
And the reasons -
the reasonsare impossible to see converge.
They gather like dust upon a shelf."
πάω
κενό
what i did on my
rather miserable treat wanted to write something but all that goes out is somehow just a wee tiny bit sad what about happy ditties? they..
καλά δύο πράγματα ξαναθυμήθηκα/ανακάλυψα σήμερα - το εξαίσιο Perdition city των Ulver που το είχα στο ράφι πολλά χρόνια, και τώρα κάπως μου ήρθε και ξαναάκουσα ενα-δυο κομμάτια, και το Force Majeure των Tangerine Dream που είναι πολύ ωραίο και καθόλου ψυχρό (το παράπονό μου απο κάτι σε στυλ Stratosfear) και το Tangram.. ωραίοι δίσκοι - τους φόρτωσα στο mp3 να τους απολαύσω να τους απολαύσω να τους απολαύσω λαύσω σω. ο ήλιος δύει και εγώ όλη μέρα την πέρασα εσώκλειστος biding my time μπροστά σε ενα υπολογιστή, κάνοντας χαζομαρίτσες. παω να φύγω before it's too late
Subscribe to:
Posts (Atom)