ιστοριούλα

μερικά μου mp3 είναι μαμημένα.
κάποια τα είχα κάνει rip με κάποιο ελαττωματικό πρόγραμμα, κάποια τα είχα κατεβάσει, και δεν τα είχα ακούσει απο τότε, κλπ.
η κατάσταση γίνεται αστεία (όπως τώρα) έως και eerie, όταν συμβαίνουν πράγματα όπως το να ακούς επιτέλους (γιατί σου ήρθε όρεξη) το Operation:Mindcrime, και να ξαναθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο μαμάτος δίσκος είναι, και την στιγμή που μπαίνει το ομόνυμο κομμάτι (εκεί που τα πράγματα έχουν ζεσταθεί με το Revolution calling, και μπαίνουμε σιγά σιγά στο ζουμί της υπόθεσης) ξαφνικά να κόβεται και να αρχίζει να ξεχειλίζει απο τα ακουστικά ο Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου σε εκτέλεση Νάνας Μούσχουρη παρακαλώ, με τα μπουζούκια, τις κιθάρες και τα πιάνα του, καθόλα όμορφο και ωραίο κομμάτι, αλλά... ... παντελώς ακυρο.. προσπάθησα να θυμηθώ πως στο καλό έγινε αυτό το πράγμα - δηλ. ουτε καν δεν έχω τέτοιο δίσκο να γινόταν κανένα τέτοιο μπέρδεμα (μου έχει τύχει να ριπάρω δυο cd στην σειρά και να έχουν μπερδευτεί..)

εντωμεταξύ τελειώνω σιγά σιγά το καταραμένο Good Omens του Pratchett/Gaiman, το οποίο το διαβάζω απο πριν τα Χριστούγεννα και όλο δεν μπορώ να το τελειώσω. πραγματικά κάτι έχει αυτό το βιβλίο :Ρ ε λοιπόν εκει ενας δαίμονας, ο Crowley, οδηγούσε μια αντίκα Bentley με ενα κασσετόφωνο, όπου ότι και να έβαζε, be it κλασσική μουσική ή ροκ, μονίμως μετατρεπόταν σε τραγούδια των Queen (δεν ξέρω πως τους ήρθε να διαλέξουν την βασίλισσα) - όταν δεν το χρησιμοποιούσαν το κασσετόφωνο οι υπόγειες δυνάμεις για να επικοινωνήσουν μαζί του

:) δεν θέλω κάποια στιγμή να αρχίζουν να μετατρέπονται ότι ακούω σε Νάνα Μούσχουρη, έλεος!!! :Ρ αλλά εντάξει, δεν είμαι δαίμονας, ούτε άγγελος.. τι να πω. τα παιχνίδια της τύχης (μπλαμπλα νου μόρ ουόρντζ)

αυτά, κύριοι. και κυρίες.