wasting

είναι αύγουστος, και έτσι κάπως μου κόλλησε να δω την λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια εβερ του περιοδικού Ρολλινγκ Στόουν - δεν ξέρω με ποια κριτήρια τα επέλεγαν, πάντως σίγουρα είναι κάτι αρκετά ενδιαφέρον, σαν μια συλλογή απο τραγούδια που σίγουρα είναι γνωστά και έχουν μια δικιά τους ιστορία, είτε παγκοσμίως, ή εντός Βορείου Αμερικής τουλάχιστον (που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του συγκεκριμένου περιοδικού)

σήμερα όλη μέρα (κάνοντας και άλλα πράγματα βέβαια...) έφτασα απο 500 στο 433, είχε πλάκα, έμαθα ενα αριθμό απο ανουσιότητες, τρίβια, όπως ότι οι Σανγκρι-Λα'ς είναι λευκές, ποιοι είναι οι σολτ'ν'πέπα, ποσο επίμονος είναι ο Prince με τα κοπυράιτς του (έλεος.. μα τόση επιμονή - είναι ο μόνος που δεν βρήκα το Kiss του στο youtube.. θα έχει τα δίκια του ο άνθρωπος μάλλον - αλλά αυτός χάνει που δεν μαθαίνω τα κομμάτια του :Ρ), πόσο ωραία είναι η Carole King στα καλά της, ότι το Can't touch this τελικά (κρίνω) ότι δεν είναι κανονικά του MC Hammer - έκανε τόσο βαρύ σάμπλινγκ του Super freak του Rick James, που είναι σχεδόν το ίδιο κομμάτι με προσθήκη ραπ (και πολύ σοβαρό κοινωνικό μήνυμα βέβαια, σε αντιδιαστολή με το κομμάτι του James, που είναι και καλά ούλτρα σέξυ).. επιτέλους θυμήθηκα και το Under the boardwalk των Drifters που σαν μελωδία την ξέρουμε όλοι (σχεδόν) (μπορεί να γεννιόμαστε με αυτήν ήδη στο μυαλό), αλλά δεν ήξερα ότι το λέγαν' αυτοί.. (α - και αυτός ήταν και ο λόγος που έπεσα πάνω σε αυτή την λίστα με τα 500 - η χαρά των High-Fidelitάδων - γιατί εξ'αρχής άκουσα την διασκευή στο παραπάνω κομμάτι απο τους Tom Tom Club (ex-μέλη Talking Heads), και είδα ότι είναι ορίτζιναλ των Drifters..)... τι άλλο... είδα το You don't have to say you love me της Dusty S. και την αντιπάθησα (δεν ξέρω.. γι'αυτό το γλυψιματέξ μαλλί, για όλο το diva μπάρμπυ στυλ - ουτε η φωνή της μου άρεσε ποτέ (νομίζω) (λέτε να μετανιώσω ποτέ αυτές τις βλασφημίες που λέω;)), (ξανα)ανακάλυψα και το ωραίο Buddy Holly των Weezer, και τον μουστακαλή τραγουδιστή των Boston - μπας και είναι κρητικός και δεν μας το λέει;

ουφ. αυτά για το ρολλινγκ στόουν. έπεσε το μάτι μου όμως στον τουπακ, και διάβαζα και όλο το θληβερό σκηνικό που γίνεται (γινόταν - θα γίνεται ακόμα..) στις μεγαλουπόλεις της β.Αμερικής με τα γκανγκς και το χιπ-χοπ κάλτσουρ, ενημερώθηκα για τον θάνατο του (μετά απο 15 χρόνια), διάβασα για τους κριπς, και τους μπλαντζ, και διαφορα τέτοια πράγματα που θα με κινηγάνε σε κακά όνειρα.. και κατα τύχη ιδού δυο πραγματάκια, - αν και έχω βαρεθεί και συχαθεί την αντιπαραβολή του χθες με το σήμερα και those were the days και μπλα μπλα - δεν μετέχω σε αυτό το ντημπέητ (μιας και για ραπ μουσική ουτε καν μπορώ να εκφέρω λόγο - και τα δύο παρακάτω κομμάτια δεν είναι καν στο ίδιο στυλ/αισθητική) - αλλά το κομματάκι της ριάννα το διαφήμιζε και το είδα (ενημερώνομαι για τις επιτυχίες.. - καλά να'ναι το γιουτιούμπ) - και εκεινο του σνουπ ντογκ είναι κλασσικό βίντατζ (θεωρείται;) (με την κλασσική ατάκα γιου ντοντ λάβ μη, γιου τζαστ λάβ μαϊ ντόγκκιστάιλ).. πάντως διάβασα (και βλέπω) τα τραγούδια αυτά είχαν πολλές αναφορές σε όλο αυτό το γκάνγκστα κάλτσουρ κλπ..

τέλος πάντων... δεν είναι άσχημα και τα δύο πάντως. (πω ρε συ είμαι και πολύ ανοιχτομύαλος απόψε....)