ζώρα

θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω να παίρνω δώρα με την ίδια ευχαρίστηση που αποκομίζω όταν τα κάνω ο ίδιος, τις στιγμές που το θέλω.. ... ένα το κρατούμενο.


πέρα απ'αυτό όμως έτσι λέω και σκέφτομαι γενικώς, πως τα δώρα είναι ένα απ'αυτά τα περίεργα πράγματα... οι άνθρωποι δίνουν δώρα ο ένας στον άλλον για να δηλώσουν προσωπική εκτίμηση, αγάπη, αυτό.. δεν είναι κάτι που θέλεις να το δείχνεις πάντα, ... κάποιες στιγμές όμως θα θες, και ναι, όταν δεν το κάνεις ποτέ, σημαίνει κάτι ως προς το τι νιώθεις για τον άλλον. δεν μιλάω για δώρα υλικά πάντα, και η ίδια ύπαρξη του άλλου μπορεί να είναι ενα δώρο για κάποιον - τέλος πάντων, ο καθένας το καταλαβαίνει στην καρδιά του, αναλόγως με την ιδιοσυγκρασία, ανάγκες και αντιλήψεις του.

θεσπίστηκαν παράλληλα κάποιες γιορτές, και τα δώρα έγιναν ενα de facto στοιχείο τους, ενας λόγος κάθε φορά να έρχεσαι αντιμέτωπος και να εξετάζεις την ψυχαναγκαστική σου φύση. τι θα σκεφθεί ο άλλος αν δεν του κάνεις δώρο; και αν του το κάνεις, τι θα σημαίνει γι'αυτόν; τα δώρα που σου κάνουν, τι σημαίνουν, γιατί; SHUT! SHUSH! φύγετε σκέψεις αναθεματισμένες, κυνηγοί, άδικα πλάσματα! ή μήπως θέλετε το καλό μου;

υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν και αρέσκονται στο να κάνουν δώρα, και να λαμβάνουν επίσης, μικρά και μεγάλα, βλακίτσες και ουσιώδη πράγματα, δεν έχει σημασία τι, γιατί ξέρουν πως η πράξη μετράει, πως ενα δωράκι είναι πάντα ευχάριστο, γιατί σημαίνει πως κάποιος σε σκέφθηκε, σε έβαλε στο στόχαστρο της καλής του ενέργειας, του προσωπικού του ηλιαρακίου. και τους αρέσουν οι γιορτές γιατί δίνουν ευκαιρία να εκφράσεις και να δώσεις αυτή την ευχάριστη αίσθηση στου κοντινούς σου ανθρώπους. καλά δεν το λέω; ε λοιπόν εγώ προσωπικά, ενώ γνωρίζω και καταλαβαίνω τα αμέσως προλεγόμενα, πάντα αισθάνομαι κάπως περίεργα στις γιορτές και με το θέμα των δώρων.

κάποιες φορές δεν έχω καμια διάθεση να κάνω κανένα δώρο σε κανέναν. όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν υπάρχει κανένας να αγαπώ.

"i really have a lot of love to give,
 but i just don't know where to put it"



θα ήθελα ίσως να μην υπάρχουν γιορτές, ίσως τότε αν δίναμε δώρα έτσι που και που άσχετα ο ένας στον άλλον να σήμαιναν κάτι.. για μένα, πάντα; συνειδητοποιώ ότι κάνω προβολή ουσιαστικά του δικού μου προβλήματος του ψυχαναγκασμού στον εξωτερικό κόσμο, προσπαθώντας να ερμηνεύσω τις προθέσεις και τα βιώματα των άλλων σαν να ήταν όλοι εγώ - οπότε καταλαβαίνω πως είναι λίγο άκυρο και εγωϊστικό το "θάθελά" μου, αλλά τέλος πάντων - είναι απλώς ο συρφετός των σκέψεων που περνάνε απο το κεφάλι...

προυβλήματα :)

λίγη σοκολάτα; καζλή σας νέα χρονιά.