γειά σου, καλοκαίρι

η ρωσίδα ντίβα, η αντίστοιχη mina της ρωσίας, αν και νεότερη, είχε πεί στις πρώτες φάσεις.. πρώτη δεκαετία, ας πούμε, και αυτό το τραγούδι. πάνω στις μελαγχολιές μου το πέτυχα και το εκτίμησα πολύ. είναι ένας θυσαυρός στην παλάμη μου, μια χιοναχτίδα χωρίς όνομα, χωρίς καν κανονική λέξη, κάτι μεταξύ χιονοστιβάδας, ακτίνας, και χιονονιφάδας - ναι, απ' αυτά που τα τρώμε το πρωϊ με το γάλα μας, εάν είσαι ο Σαϊνφελντ, ή έχεις παιδιά, ή έχεις άλλα παρατράγουδα των οποίων δυστυχώς δεν είμαι κοινωνός. Μα τα καταλαβαίνω, ή έτσι θέλω να πιστεύω. το Τραγούδι όμως: (μην πτοείστε, μπορείτε να το δείτε κλικάροντας πάνω στο "watch on YouTube" οπότε ο γενναίος ο σύνδεσμος θα σας πάει στην πόλη του ΓιουΤιούμπ και θα σας φανερώσε την κάτωθι μαγεία)

μια πρόχειρη μετάφραση:

πάλι τα πουλιά ετοιμάζονται σε αγγέλες
τα περιμένει ένας δρόμος μακρύς προς μέρη πέρα από την θάλασσα
έντονο, χαρούμενο, πράσινο, εις τω επανειδείν, καλοκαίρι, γειά σου.

έξω από το παράθυρο ο σεπτέμβρης κουνάει τα καλώδια της ΔΕΗ
έξω από το παράθυρο από το πρωί γκρίζα βροχή να πέφτει μοιάζοντας με έναν τοίχο
αυτό το καλοκαίρι συναντίθηκα με την λύπη
και ο έρωτας πέρασε από άλλον δρόμο

δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω νύχτες ξάστερες
και πάλι χωρίς αντάμωμα η καρδιά θυμήθηκε
όλα όσα αυτό το καλοκαίρι μου υποσχευόταν
μου υποσχευόταν, μα δεν το τήρησε

έξω από το παράθυρο ο Σεπτέμβρης κουνά τα καλώδια
έξω από το παράθυρο από το πρωί ο τοίχος από γκρίζα βροχή
αυτό το καλοκαίρι συναντίθηκα με την λύπη
και ο έρωτας πέρασε από άλλον δρόμο

ήταν κοντά η ευτυχία, ήταν παραδίπλα,
μα να το φωνάξω δεν το πρόλαβα,
κάθε μέρα ο ουρανός είναι όλο και πιο συνοφρυωμένος
κάθε μέρα είναι όλο πιο κοντά οι λευκές οι θύελλες

εκεί που μου έπεφταν στην παλάμη μου τα αστέρια
η βρεγμένη φυλλωσιά μελαγχολεί πάνω σε δέντρο
εις τω επανειδείν, καλοκαίρι, χαιρετώ σε,
αδίκως ήλπιζα σε σένα

έξω από το παράθυρο ο Σεπτέμβρης κουνάει τις γραμμές μεταφοράς
έξω από το παράθυρο η γκρίζα βροχή σαν τον τοίχο
αυτό το καλοκαίρι συνάντησα την λύπη,
και ο έρωτας πέρασε από άλλο δρόμο

... ξανά πρώτο κουπλέ.
γειά σου, καλοκαίρι, εις τω επανειδείν
(που δεν το λέμε πιά έτσι στην ελλάδα..)

(και τα καλώδια της ΔΕΗ μαμησέ τα όταν πουληθεί και αυτή η δημόσια επιχείριση δεν ξέρω πως θα τα λέμε... η ΔΕΗ το ΣΚΙΠ του ρεύματος, οξύμωρον. κάποτε είχαμε και την ΟΠΑΠ και ορίστε πως εξελίσσεται σε μια "υγιής κερδοφόρα επιχείρηση")

αλλά τέλος πάντων. εξελίσσομαι και εγώ σε έναν πικρόχολο παππού.
κάπως έτσι δεν βαίνουν συχνά τα πράγματα;