σαν απλοογισμό

χαζεύοντας το google history των αναζητήσεων που έχω κάνει στο youtube, αρχής γενομένης το τέλος του 2014 (γιατί είμαι επιρρεπής στις ακροβασίες πάνω στα τείχη των ιστορικών ανασκαφών), νιώθω σαν να διαβάζω μια ιστορία ενός άλλου ανθρώπου.

εκ των πραγμάτων, ήμουν ένας άλλος άνθρωπος τότε. είναι λίγο τρομακτικό, και λίγο θαυμαστό, το γεγονός ότι από στιγμή σε στιγμή αλλάζουμε, έστω και αν μπορεί να πει κανείς ότι "χτιζόμαστε" (ή "γκρεμιζόμαστε") και υπάρχει μια ιστορική συνέχεια ανάμεσα στις αλλαγές (θέλω να πω ότι η μια μορφή μας στον χρόνο δεν διαφέρει από μια άλλη τόσο πολύ όσο θα διέφερε από την μορφή ενός άλλου ανθρώπου) - αν και όσο μεγαλώνει το διάστημα που εξετάζουμε ανάμεσα στις "μορφές" / αποτυπώσεις του εαυτού μας μια δεδομένη χρονική στιγμή - τόσο πιο πολύ διαφέρουν οι μορφές αυτές.

λοιπόν, νιώθω σαν να διαβάζω μια ιστορία ενός άλλου ανθρώπου που δεν υπάρχει πια. ζει μονάχα σαν ανάμνηση (πόσο υπέροχα κλισέ αυτή η έκφραση). αν αναλογιστώ κιόλας τις συνθήκες της ζωής μου τότε, σε σύγκριση με το τώρα (επιφανειακά δεν διαφέρουν και πολύ), σκιάζομαι.

ψύχραιμα μιλώντας, με περίπου χρονολογική σειρά
  - [ (γράψε/σβήσε - edit) από τότε περίπου υπήρξε μια σελίδα μεγάλη στην ζωή μου με ένα ρομαντικό περιεχόμενο και κάπως πονεμένο δυστυχώς και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη, και εγώ προσωπικά δεν ξέρω καν αν θα ήθελα να την γυρίσω αυτή την σελίδα, μάλλον δεν αισθάνομαι ικανός ούτε γι' αυτό, ή όπως λέει μια καλή φίλη, είναι ότι με βολεύει αυτή η κατάσταση, και γεμίζω σπυράκια ακούγοντας την έκφραση "με βολεύει" ]
  - επισκέφθηκα μετά από μια εικοσαετία την γενέτειρά μου
  - έχασα και τυπικά την γιαγιά μου
  - μετακόμισα σχετικά μόνιμα, ελλείψει άλλων επιλογών
  - πήρα υπό την κηδεμωνία μου μου ένα γατάκι
  - έχασα τον πατριό μου
  - περάσαμε την επιδημία και τα lockdowns
  - έχασα τον πατέρα μου
  - έκανα για πολλά χρόνια με έναν ψυχολόγο, σταμάτησα, ξεκίνησα με έναν ψυχολόγο στο φάσμα

νιώθω ότι ο χρόνος έχει συρρικνωθεί, από την διασταλμένη κατάσταση που ήταν στο παρελθόν. είναι μήπως και η ποιότητα του χρόνου, το πόσο μεγάλος ή μικρός φαίνεται, πηγάζει από το ανθρώπινο σώμα και την κατάστασή του;

είδα την μητέρα μου χθες και με παρατήρησε να σέρνω τα πόδια μου, για πλάκα μου είπε πως περπατάω σαν τον παππού. ποτέ δεν περπατούσα έτσι, και προ μια δεκαπενταετία που υπήρξα φαντάρος και είχαν υποπέσει στο οπτικό πεδίο μου διάφοροι άνθρωποι κατά μια αναλογία μεγαλύτερη απότι συνήθως, όταν έβλεπα κόσμο να σέρνει έτσι τα πόδια του αμέσως τον ψιλοαντιπαθούσα, ή τέλος πάντων δεν επιδίωκα ιδιαιτέρως επικοινωνία, ή, θεός φυλάξει, συνεργασία.

εγώ ίσως να τα έσερνα τα πόδια μου γιατί κυκλοφορούσα μέσα σε μια γενικότερη ραστώνη. κάθε φορά που πηγαίνω σε εκείνη την πόλη και επισκέπτομαι την μητέρα μου και τον άντρα της, νιώθω ότι επιστρέφω για λίγο σε ένα μικρό παρελθόν, σ.σ. (γιατί πολύ μ'αρέσει να βάζω τέτοια σ.σ. και παρεμφερή) ενα παρελθόν όταν ήμουν σχετικά μικρός, όπου ο πατριός μου με κουβαλούσε μαζί του στην λαϊκή, όπου πήγαινε με μαθηματική ακρίβεια πάνω στο κλείσιμο, και μάζευε ότι έβρισκε σε καλή αναλογία ποιότητας και τιμής. εγώ απλώς τον ακολουθούσα με το καρότσι και προσπαθούσα να μην δημιουργώ κυκλοφοριακό πρόβλημα. [ ο πατριός μου τελικά είχε πρόβλημα στο κυκλοφοριακό και πέθανε από φραγμένες αρτηρίες, στο κυκλοφοριακό έχω πρόβλημα και εγώ, λες να είναι η μετάδοση που έγινε μέσα από την κατάσταση; ]

αναμετάδοση. ένα ένα δύο. ράδιο γιερεβάν. δεν θυμάμαι καν τι ήταν - α, είχα διαβάσει πως ήταν.. κάπως έπαιζε στα σοβιετικά ανέκδοτα της εποχής. θα ήθελα να πιστεύω, όχι στα πλαίσια της προσβολής των υπόλοιπων εθνοτήτων της ΕΣΣΔ πλην της ρωσικής. το μόνο που θυμάμαι είναι ο κάπως κομικός τρόπος που το λέει η Nina Hagen στο "Born in Xixax". και το αναπαράγω. αναμεταδίδω. αννασαίνω....

τα πρόσφατα όνειρα που είδα δεν τα κατέγραψα. είτε βαρέθηκα ή δεν τα θεώρησα σημαντικά, ή δεν με "ταξίδεψαν" όπως πρέπει, ή απλώς έχασα το ενδιαφέρον γι' αυτή την μελέτη. (επαναλαμβάνω, ότι αρχικώς άρχισα να καταγράφω τα όνειρα για να τα βλέπω αργότερα, μπας και καταλάβω αν όταν τα έβλεπα, έβλεπα κάτι συνηφασμένο με το παρόν, που τότε ήταν ακόμα το μέλλον. βέβαια είναι εύκολο να έκανα κάποια σύνδεση, αφού στα όνειρα πολλές φορές βλέπουμε και πράγματα που από λογικής άποψης θα μπορούσαν να συμβούν - οπότε στατιστικά θα μπορούσαν να υπάρχουν και συμπτώσεις που δεν θα είχαν σχέση με την πραγματική "προφητεία"). αρκεί να πω ότι σαν να έβλεπα μια πόλη ευρωπαϊκή, δυτικότροπη, με παλιά κτήρια και αρκετούς λόφους, και μια προκυμαία, δεν μου έδινε την εντύπωση της θάλασσας όμως, πιο πιθανό να ήταν ένα κλειστό σώμα νερού, στο οποίο για κάποιο λόγο κολυμπάγαμε, ενώ δεν ήταν καλοκαίρι. μετά κλασσικά υπήρχε μια δόση από άγχη, καθώς είχα ανακαλύψει πως δεν είχα ρούχα να φορέσω και κυκλοφορούσα κάπως γυμνός, και ότι ήμουν σε ένα διαμέρισμα άγνωστο σε μένα, και το εξερευνούσα, και κοιτούσα ξένες αναμνήσεις και ξένες ζωές, ίσως προσπαθώντας να τις "φορέσω" πάνω μου, χωρίς δικαίωμα, νομίζω πως ήταν σπίτι μιας γνώριμης σχέσης μου, με την ζωή που κάποτε δεν αποδέχτηκα ή δεν είχα συνειδητοποιήσει εγκαίρως πως μια τέτοια αποδοχή καλείτω να κάνω.

το soundrack ήταν κάτι σχετικό με crate digging substitute που κάνω ακούγοντας διάφορες λίστες με μουσικές, και τώρα άκουγα μια με διάφορα τουρλού του best fm 92.6. και να ορίστε ένα blast from the past κομμάτι, συναφές με το empire of the sun και mika και διάφορα τέτοια που ακούγαμε στα ανέμελα νιάτα μας...

(σημείωση: δεν είδα ολόκληρο το βίντεο γιατί βαρέθηκα, στα όσα είδα όμως εμφανίζονται οι εξής συμπτώσεις/συμπλεύσεις με το παραπάνω κείμενο, και ας είναι κάπως τυχαίες:
  - όνειρο
  - επιστημονική φαντασία (κανονικά θα έπρεπε να λέγεται "επιστημονικοφανής" φαντασία)
  - σκάφανδρος με το σωληνάκι πίσω όπως ακριβώς στο "silo", την σειρά που αναφέρω παραπάνω - μαζί με τον φόβο "να βγάλω τον σκάφανδρο", και ανάγκη να τον βγάλω επειδή ο αέρας τελειώνει

γενικά μάλλον το συμπέρασμα είναι ότι σε οποιαδήποτε δύο πράγματα (που περιλαμβάνουν μια αφήγηση με μια υπολογίσημη διάρκεια), δεδομένου παρουσίας μιας καλής και επαρκούς θέλησης, μπορείς να βρεις τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο. μην πω δύο ή τρία. ναι; έτσι φαίνεται, δεν είναι και καμία ανακάλυψη)