.

[edited] Αυτό ήταν το πρώτο post σε τούτο το μπλογκ. Είχα την ιδέα να ξεκινήσω ενα καινούργιο μπλογκ με άλλο ονομα, ώστε να μην με ξέρει κανένας.. είχα σβήσει το παλιό και γενικά δεν ασχολιόμουν με το ιντερνετ πολυ. (εκτός απο τα mp3!!!) Είχα μπει σαν Μπέρτα Αβέρτα - μου άρεσε το όνομα. Είχα φτιάξει και μικρά ηλίθια σκιτσάκια και υπογραφή της Μπέρτα, αλλά δεν τα αξιοποίησα ποτέ.
[/edited]

Στο δομάτιο της Μπέρτας όλα είναι σκοτεινά.
Τα ματάκια της δεν κλείνουν, ψάχνουν πράγματα κρυφά
Κάποιος μαλλον θα'ναι κρυμμένος πίσω απ'τον καναπέ
Κάτι λάμπει με μαγεία, με μυστήριο, γκρι και μπλε

Προφανώς η Μπέρτα δεν είναι πραγματική. Απλως κάποια στιγμή ένιωθα ανάγκη για ανωνυμότητα - μέσα σε ήδη ανώνυμο κόσμο - μια ανάγκη να πεις κάτι, ότι σου'ρθει εκείνη την στιγμή, για οποιονδήποτε λόγο - χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσω κάποιον να προσπαθει να το συνδέσει με πραγματικά γεγονότα.

Τούτο το μπλογκ είναι άσκοπο. Ο μόνος σκοπός του είναι να γεμίζει το κενό που έχω στην ψυχή μου.

[edited] Η πρώτη παράγραφος παρακάτω ήταν η περιγραφή του μπλογκ. Τώρα πρόσθεσα και άλλους παραγράφους.. θα μπορούσαν να είναι τα προσωπίδια πίσω απο τα οποία μπορεί να θέλω να κρυφτώ, ή οι διάφορες πτυχές του χαρακτήρα μου..

Μπέρτα Αβέρτα τυλιγμένη σε κουβέρτα ως τ'αυτιά κοιτάζει κοιτάζει και δεν βρίσκει, έχει χαοθεί ως εκεί που δεν γίνεται, πίνει και καπνίζει (προσέχοντας οι στάχτες να μην πέσουν πάνω στην κουβέρτα) και βγάζει τρίχες στις πατούσες.

Η Μυρτώ λούζεται, και η μυρωδιά της σαπουνάδας, και της καθαριότητας γενικότερα, διαπερνά όλο το διαμέρισμα.

Ο Ανδρέας την βρίσκει με την ησυχία, προσπαθεί να ρίξει την μυστικοπάθειά του μαζί με τις κουβέρτες κάτω απ'το κρεβάτι πάνω στο οποίο την αράζει. Να ξεσκεπαστεί, καθώς κάνει και τρελλή ζέστη.

Ο Ναθαναήλ απεναντίας είναι όλος χαμόγελα. Εχει κάτσει δίπλα στο παράθυρο, και φτιάχνει φιγούρες απο χαρτόνι, πλαστελίνι, και πέταλα λουλουδιών. Κοιτάζει που και που έξω στο δρόμο και χαμογελάει στους περαστικούς, οι οποίοι του χαμογελάνε ως απάντηση και του φτιάχνουν την ημέρα :)
[/edited]