fear
"Wolves hunt, kill and eat the weakest, slowest or the sickest deer, elk, caribou or moose and this is nature they have to kill to survive. But they weed out the weak to allow for the larger ones or the fastest ones to survive to pass on those genes to future generations of the ugulates."
lately i gave it a thought. can't avoid thinking of all that.
and all reminded me of that old old song.
kind of cheery tune, but dark and hard lyrics about ghetto life
all things come in pairs, many things add up to make a whole picture
you are not accustomed to see
much harder, sharper and swifter in a ghetto
clench your teeth and say yeah.
Don't push me
'cause
I'm close
to the edge
I'm trying
not to
lose my head
It's like a jungle sometimes
it makes me wonder
how I keep from going under
lately i gave it a thought. can't avoid thinking of all that.
and all reminded me of that old old song.
kind of cheery tune, but dark and hard lyrics about ghetto life
all things come in pairs, many things add up to make a whole picture
you are not accustomed to see
much harder, sharper and swifter in a ghetto
clench your teeth and say yeah.
Don't push me
'cause
I'm close
to the edge
I'm trying
not to
lose my head
It's like a jungle sometimes
it makes me wonder
how I keep from going under
#2
keywords: aytoamyna
bit depressed, bit despaired, bit afraid
egw pou lew oti ola symvainoun gia na sou poun kati
etouto pali ti thelei na mou pei?
what is happening anyway?
does it have to do with the state of the world, my immediate surroundings,
or does it really have to do with ME myself?
what should i do? what should i change?
san meleth, miso sovara kai miso asteia,
prospathw na skefthw thn xthesinh mera
kai 2-3 pragmata san na
"proaisthanontousan" thn malakia pou tha synevaine
[just for fun looking at it]
apla prospathw na paiksw me thn idea tou kata poso
kapoia pragmata mporeis na ta provlepseis,
antlwntas oti plhroforia mporeis apo to perivallon
alla panta etsi den symvainei, skorpia pragmata,
skoteina proaisthimata, an pisteva ol ayta,
tha.. tespa.
song: The Godfathers - Just because you're not paranoid doesn't mean to say they're not going to get you!
an kai ypothetw pws milaei gia alla pragmata, kai htan proxthes kserwgw pou proseksa ayto to tragoudi
end of my backpack years na ypothesw? "re vgale ayto to saligkari pou exeis pisw sou" mou elege o kyr. Pantelhs, aytos vevaia to elege genika gia to parousiastiko mou alla den eixe katholou adiko - an skeftheis oti se ayto to arthro panw grafei oti den prepei na fainesai submissive type, kai aytos ennoouse oti h tsanta plaths pou kouvalaw me kanei na fainomai san atomo anasfalh ousiastika - ektos apo to oti mporei na fainetai deleastikh genika san tsanta se opoiousdhpote robers twm kammenwn daswn.
telos pantwn, opoios katalave katalave, kai opoios den katalave, milame apo konta :P
na prosexoume oloi mas sto maximum.
bit depressed, bit despaired, bit afraid
egw pou lew oti ola symvainoun gia na sou poun kati
etouto pali ti thelei na mou pei?
what is happening anyway?
does it have to do with the state of the world, my immediate surroundings,
or does it really have to do with ME myself?
what should i do? what should i change?
san meleth, miso sovara kai miso asteia,
prospathw na skefthw thn xthesinh mera
kai 2-3 pragmata san na
"proaisthanontousan" thn malakia pou tha synevaine
[just for fun looking at it]
apla prospathw na paiksw me thn idea tou kata poso
kapoia pragmata mporeis na ta provlepseis,
antlwntas oti plhroforia mporeis apo to perivallon
alla panta etsi den symvainei, skorpia pragmata,
skoteina proaisthimata, an pisteva ol ayta,
tha.. tespa.
song: The Godfathers - Just because you're not paranoid doesn't mean to say they're not going to get you!
an kai ypothetw pws milaei gia alla pragmata, kai htan proxthes kserwgw pou proseksa ayto to tragoudi
end of my backpack years na ypothesw? "re vgale ayto to saligkari pou exeis pisw sou" mou elege o kyr. Pantelhs, aytos vevaia to elege genika gia to parousiastiko mou alla den eixe katholou adiko - an skeftheis oti se ayto to arthro panw grafei oti den prepei na fainesai submissive type, kai aytos ennoouse oti h tsanta plaths pou kouvalaw me kanei na fainomai san atomo anasfalh ousiastika - ektos apo to oti mporei na fainetai deleastikh genika san tsanta se opoiousdhpote robers twm kammenwn daswn.
telos pantwn, opoios katalave katalave, kai opoios den katalave, milame apo konta :P
na prosexoume oloi mas sto maximum.
prick prick
είχα παραλείψει εγκλιματικά να ασχοληθώ με στέρεο νόβα όλα αυτά τα χρόνια
n another blast from the apst (apsssst!!!) past... vintage stuff yea...
this piece is from Sunday 8pm (1998), and look here at around 1:10 this so reminds of the bass lines fashionable now in dubstep cycles. nice song in generali...
n another blast from the apst (apsssst!!!) past... vintage stuff yea...
this piece is from Sunday 8pm (1998), and look here at around 1:10 this so reminds of the bass lines fashionable now in dubstep cycles. nice song in generali...
it's just that
maybe something is nothing..
and nothing is something? ..sensei?
προσπαθώ να σκεφθώ κάποια πράγματα με τα οποία ας πούμε έφυγε η μέρα, θυμάμαι ότι περπατούσα, έκανα συναλλαγές, εμφανισιακές επεμβάσεις, σκηνές όπως εισητήρια μπζτ στο μηχάνημα ακύρωσης, ο ήχος των κερμάτων, όπως και η αφή τους στην τσέπη μου, η τάση να τα χαλάσω, που πλέον δεν με ικανοποιεί, γιατί ξέρω πως αυτά που θα πάρω επι της ουσίας δεν μου χρειάζονται, και αυτά που χρειάζομαι βαριέμαι να πηγαίνω να τα ψωνίζω (να τα διαλέγω κυρίως) μόνος μου.
θυμάμαι που μπήκα στον ε για το βιβλίο (εεεε!!) και ψιλοκοίταγα τα ράφια στην αγγλόφωνη λογοτεχνία, science fiction & contemporary fiction, και άκουγα τον ήχο που κάνουν τα πόδια καθώς περπατάς στο ξύλινο πάτωμα καλυμμένο με το γκρι πλαστικό του - όλα τα βιβλιοπωλεία έχουν μια μαγία ρε παιδί μου, αξίζει να πας και να μην θέλεις να πάρεις κάτι - κυρίως τα μεγάλα (δυστυχώς ίσως?) που γενικά δεν ασχολείται κανένας μαζί σου και μπορείς να κάθεσαι πολύ ώρα - είδα κάποια ενδιαφέροντα, όπως ενα της Margaret Atwood, ψιλοκλασσική επιστ. φαντασία αλλά απ'αυτά τα ουτοπικιστικά - που πλέον θεωρούνται πιο πολύ κλασσική λογοτεχνία παρά επιστ. φαντασία - γενικά αυτή η Penguin εβγαλε αυτή την σειρά την Decades που ξερωγώ έχουν πολύ προοδευτικά βιβλία - όπως εκείνο που είχα πάρει και θα έχω να το λέω για καιρό - δεν άντεξα να το διαβάσω, partly γιατί βαρέθηκα και πάρτλυ γιατί δεν πολυάντεχα - ενα της Angela Carter... surrealist fiction και έτσι.
αλλά και εκεί τέλος πάντων συνειδητοποίησα πως έχω τόσα πολλά βιβλία σπίτι μου να διαβάσω που είναι βλακεία να πάρω άλλο - τώρα επιτέλους τελείωσα με τον γολγοθά του Good Omens του Pratchett/Gaiman - και ξεκίνησα το Neuromancer του William Gibson, ενα βιβλίο που το είχα διαβάσει στα ελληνικά (απο τα πράγματα που χρωστάω στον Γιώργο - τους Γκίμπσον και Φίλιπ Ντικ - στον Μπάρροουζ δεν κατάφερε να με μυήσει - και τον Πράτσετ αλλά εντάξει δεν τον θαυμάζω και τρελά τρελά - αν και έχω διαβάσει μπόλικα) - τεσπα... το Neuromancer είναι, λένε, απο τα βιβλία που ξεκίνησαν, ή ώθησαν, το είδος της cyberpunk επιστ. φαντασίας (80's), και έδωσαν έμπνευση σε μεταγενέστερες ταινίες όπως το Matrix - σαν αισθητική το "πανκ" στην επιστ. φαντασία θεωρώ πως υπήρχε απο πιο παλιά, π.χ. στα μυθιστορήματα του Philip K. Dick φαίνεται πολύ - θέλει ώρα να εξηγήσω γιατί το αισθάνομαι έτσι, και μάλλον δεν είναι και ανάγκη........
...
και κατα βάθος απλώς γράφω κάτι για να γεμίσει η ώρα - σκέφτομαι να παω να δω καμια ταινία στο ντι-βι-ντι - αλλα κάπως δεν μου έρχεται να ξεκολλήσω απο τον υπολογιστή, έβαλα και παίζει κάτι στα ακουστικά (μάθημα ανάγνωσης σήμερα) - και μάλλον θα το κάνω αυτό με την ταινία.
αλλά δεν ξέρω αν θέλω να δω μια που απλά να με διασκεδάσει, ή απο εκείνες που θα με κάνει να κλάψω - έχουμε την ευχέρεια της επιλογής - απλώς τελευταία όσες ταινίες δοκίμασα να δω τις έκλεινα ή τις άλλαζα μετα απο 5-10 πρώτα λεπτά. τεσπά, θα δω - το πολύ πολύ να κοιμηθώ.
και είναι τρίτη φορά που προσπαθώ να κατεβάσω μια συλλογή με κάτι σοβιετικά τραγούδια...
και απλώς σκέφτομαι γιατί τα γράφω αυτά, και αν θα μετανιώσω κάποια στιγμή.. και σε ποιόν μιλάω συγκεκριμένα.. και νομίζω πως αλλάζω.. και νομίζω πως πλέον δεν έχουν νόημα κάτι τέτοια ποστ - φάση dear diary, και το τι έκανα - μόνο σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.. νομίζω πως μοιάζουν παιδικές...
για κάποιο λόγο πλέον αισθάνομαι ότι όσο λιγότερο πεις στον έξω κόσμο που δεν τον ξέρεις τόσο το καλύτερο, για να μην τρέφεις ελπίδες πως μιλάς σε κάποιον - και αν θες να μιλήσεις σε κάποιον - να μιλήσεις σε αυτόν κατ'ιδίαν - τα υπόλοιπα μπορείς να τα πεις και εδώ - απλά πράγματα, προτασούλες, βιντεάκια... νομίζω πως το τουίτερ σε αυτό ωθήθηκε - πως πλέον δεν έχει νόημα να κάνεις share μεγάλα πράγματα και αναλύσεις κ λλκίες - αμα θες να το κάνεις, βγάλε κανένα βιβλίο βρε αδερφέ..
νομίζω πως ακολουθώ ενα νήμα σκέψεις που δεν θέλω να το ακολουθήσω.
:) γιατί νομίζω πως χάνομαι; :P
be in touch.
and nothing is something? ..sensei?
προσπαθώ να σκεφθώ κάποια πράγματα με τα οποία ας πούμε έφυγε η μέρα, θυμάμαι ότι περπατούσα, έκανα συναλλαγές, εμφανισιακές επεμβάσεις, σκηνές όπως εισητήρια μπζτ στο μηχάνημα ακύρωσης, ο ήχος των κερμάτων, όπως και η αφή τους στην τσέπη μου, η τάση να τα χαλάσω, που πλέον δεν με ικανοποιεί, γιατί ξέρω πως αυτά που θα πάρω επι της ουσίας δεν μου χρειάζονται, και αυτά που χρειάζομαι βαριέμαι να πηγαίνω να τα ψωνίζω (να τα διαλέγω κυρίως) μόνος μου.
θυμάμαι που μπήκα στον ε για το βιβλίο (εεεε!!) και ψιλοκοίταγα τα ράφια στην αγγλόφωνη λογοτεχνία, science fiction & contemporary fiction, και άκουγα τον ήχο που κάνουν τα πόδια καθώς περπατάς στο ξύλινο πάτωμα καλυμμένο με το γκρι πλαστικό του - όλα τα βιβλιοπωλεία έχουν μια μαγία ρε παιδί μου, αξίζει να πας και να μην θέλεις να πάρεις κάτι - κυρίως τα μεγάλα (δυστυχώς ίσως?) που γενικά δεν ασχολείται κανένας μαζί σου και μπορείς να κάθεσαι πολύ ώρα - είδα κάποια ενδιαφέροντα, όπως ενα της Margaret Atwood, ψιλοκλασσική επιστ. φαντασία αλλά απ'αυτά τα ουτοπικιστικά - που πλέον θεωρούνται πιο πολύ κλασσική λογοτεχνία παρά επιστ. φαντασία - γενικά αυτή η Penguin εβγαλε αυτή την σειρά την Decades που ξερωγώ έχουν πολύ προοδευτικά βιβλία - όπως εκείνο που είχα πάρει και θα έχω να το λέω για καιρό - δεν άντεξα να το διαβάσω, partly γιατί βαρέθηκα και πάρτλυ γιατί δεν πολυάντεχα - ενα της Angela Carter... surrealist fiction και έτσι.
αλλά και εκεί τέλος πάντων συνειδητοποίησα πως έχω τόσα πολλά βιβλία σπίτι μου να διαβάσω που είναι βλακεία να πάρω άλλο - τώρα επιτέλους τελείωσα με τον γολγοθά του Good Omens του Pratchett/Gaiman - και ξεκίνησα το Neuromancer του William Gibson, ενα βιβλίο που το είχα διαβάσει στα ελληνικά (απο τα πράγματα που χρωστάω στον Γιώργο - τους Γκίμπσον και Φίλιπ Ντικ - στον Μπάρροουζ δεν κατάφερε να με μυήσει - και τον Πράτσετ αλλά εντάξει δεν τον θαυμάζω και τρελά τρελά - αν και έχω διαβάσει μπόλικα) - τεσπα... το Neuromancer είναι, λένε, απο τα βιβλία που ξεκίνησαν, ή ώθησαν, το είδος της cyberpunk επιστ. φαντασίας (80's), και έδωσαν έμπνευση σε μεταγενέστερες ταινίες όπως το Matrix - σαν αισθητική το "πανκ" στην επιστ. φαντασία θεωρώ πως υπήρχε απο πιο παλιά, π.χ. στα μυθιστορήματα του Philip K. Dick φαίνεται πολύ - θέλει ώρα να εξηγήσω γιατί το αισθάνομαι έτσι, και μάλλον δεν είναι και ανάγκη........
...
και κατα βάθος απλώς γράφω κάτι για να γεμίσει η ώρα - σκέφτομαι να παω να δω καμια ταινία στο ντι-βι-ντι - αλλα κάπως δεν μου έρχεται να ξεκολλήσω απο τον υπολογιστή, έβαλα και παίζει κάτι στα ακουστικά (μάθημα ανάγνωσης σήμερα) - και μάλλον θα το κάνω αυτό με την ταινία.
αλλά δεν ξέρω αν θέλω να δω μια που απλά να με διασκεδάσει, ή απο εκείνες που θα με κάνει να κλάψω - έχουμε την ευχέρεια της επιλογής - απλώς τελευταία όσες ταινίες δοκίμασα να δω τις έκλεινα ή τις άλλαζα μετα απο 5-10 πρώτα λεπτά. τεσπά, θα δω - το πολύ πολύ να κοιμηθώ.
και είναι τρίτη φορά που προσπαθώ να κατεβάσω μια συλλογή με κάτι σοβιετικά τραγούδια...
και απλώς σκέφτομαι γιατί τα γράφω αυτά, και αν θα μετανιώσω κάποια στιγμή.. και σε ποιόν μιλάω συγκεκριμένα.. και νομίζω πως αλλάζω.. και νομίζω πως πλέον δεν έχουν νόημα κάτι τέτοια ποστ - φάση dear diary, και το τι έκανα - μόνο σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.. νομίζω πως μοιάζουν παιδικές...
για κάποιο λόγο πλέον αισθάνομαι ότι όσο λιγότερο πεις στον έξω κόσμο που δεν τον ξέρεις τόσο το καλύτερο, για να μην τρέφεις ελπίδες πως μιλάς σε κάποιον - και αν θες να μιλήσεις σε κάποιον - να μιλήσεις σε αυτόν κατ'ιδίαν - τα υπόλοιπα μπορείς να τα πεις και εδώ - απλά πράγματα, προτασούλες, βιντεάκια... νομίζω πως το τουίτερ σε αυτό ωθήθηκε - πως πλέον δεν έχει νόημα να κάνεις share μεγάλα πράγματα και αναλύσεις κ λλκίες - αμα θες να το κάνεις, βγάλε κανένα βιβλίο βρε αδερφέ..
νομίζω πως ακολουθώ ενα νήμα σκέψεις που δεν θέλω να το ακολουθήσω.
:) γιατί νομίζω πως χάνομαι; :P
be in touch.
Subscribe to:
Posts (Atom)