επίσης είδα μια περιπέτεια νομίζω με εναν κινέζο πράκτορα που φορούσε μαύρα γυαλιά, αλλά δεν την θυμάμαι καθόλου για να σας την περιγράψω. πρέπει να αλλάξω κάρτα μνήμης.
καμηλοπάρδαλη
σήμερα στον ύπνο μου είδα να αγοράζω τρία (3) τζάκετ από μαλλί καμίλας, ή τουλάχιστον έτσι μου τα περιέγραψε η σεβαστή πωλίτρια, σε ενα μικρό μαγαζάκι σε απροσδιόριστη τοποθεσία. είχα κάτσει (όρθιος) και τα είχα εξετάσει και μου είχε αρέσει το ένα και αποφάσισα να πάρω τρία για να υπάρχουν. είχαν χρώμα μπεζ και δεν έμοιαζαν με οτιδήποτε καμηλίσιο, πιο πολύ με κάτι προβατένιο. α και καγκουρένιο επίσης (απ' αυτά με ενομένο συνεχή ψηλό γιακά και φερμουάρ). (και τσέπες, θα έπρεπε να υπήρχαν και τσέπες). κάπου ανάμεσα στα λόγια την ξαναρώτησα μήπως ήταν απο μαλλί καμηλοπάρδαλης. (λεοπάρδαλη να είναι άραγες και αυτή τίποτε άλλο από ενα παρδαλό λεοντάρι; χαζό απερίσκεπτο να φοράει αστραφτερά ρούχα). η πωλήτρια νομίζω έγνεψε και μου επιβεβαίωσε ότι είναι από αυτό που λέω. τα πήρα επειδή μου άρεσαν αλλά και επειδή ήθελα να βοηθήσω στο μαγαζί. να το στηρήξω. εκτός απο αυτό όμως έκανα και μια σημαντική σημφωνία - αφού πήγα να πάρω τρία - της είπα να τα πάρω και να τα πληρώσω στην αρχή του μήνα που μας έρχεται γιατί θυμόμουν ότι ήδη έχω ξοδέψει το μισό του μηνιάτικου και δεν ξέρω τι άλλα έξοδα θα έχω μέχρι το τέλος του μήνα. σιγά σιγά οι παρορμήσεις και οι αγορές καμηλοπάρδαλων ειδών αναψυχής.
επίσης είδα μια περιπέτεια νομίζω με εναν κινέζο πράκτορα που φορούσε μαύρα γυαλιά, αλλά δεν την θυμάμαι καθόλου για να σας την περιγράψω. πρέπει να αλλάξω κάρτα μνήμης.
επίσης είδα μια περιπέτεια νομίζω με εναν κινέζο πράκτορα που φορούσε μαύρα γυαλιά, αλλά δεν την θυμάμαι καθόλου για να σας την περιγράψω. πρέπει να αλλάξω κάρτα μνήμης.
couple pieces upload
in this here simplistic form i would like to present you with.. my first foray into the bandcamp world, or, rather, that bandcamp distribution system. i don't clearly see how its policy of encouraging the actual buying helps anyone but itself - but i guess i understand that it has to be sustainable as a company and as a hosting service for audio files. in practical terms, i know that it all boils down to the fact that it's a win-win situation, when somebody buys your stuff through bandcamp. everybody gains. while when it's a free download, the bandcamp clearly loses. there have to be things that the artist loses too this way - otherwise everything would be free. and we don't want this, do we? in the state we're in.
so i've been thinking - with the way soundcloud goes, (and i got rather bored of it anyway - maybe, in a way, i participated in its decline, because during the last years, i have been just uploading, without listening to the tracks of others that i followed - did i become more self-absorbed and ego-centric?) - let's try this new bright thing. the truth is that i've been a bandcamp user for a couple of years, and i have never bought anything digital-musical apart from there. it's a nice way of getting what you want - in some cases i even was kind of disappointed that some albums i sought for were not on bandcamp.
so i took my two most recent tracks i had uploaded on soundcloud, reworked the main vocal track to my.. ahem.. better satisfaction, and uploaded them to bandcamp as a kind of a single (this side, flip side). i even made a front cover of sorts. but then, after the front cover reminded me of something else, and after i discovered that i did harbour certain feelings of possible success, while listening and relistening the tracks again and again and discovering that they were awfully sub-par.
i decided to... state that the only way i would be able to forgive myself for publishing those tracks, and showing to the world that I made them, would be to explain the following little bit. i make those tracks not to entertain. i am not an entertainer, not a trend-setter, neither a dissipator of ideas. this is not my profession and will never be. (never say never, who did say that? oh, was it romeo void?) they are a kind of run of the mill bedroom music lots of people do in their bedrooms to express themselves. yes, i do this just to express myself. to express, - meaning - to communicate my feelings, in variously apparent or non-apparent ways. my publishing these tracks is almost like showing you a photograph of me - giving you my family album, and watching your reactions. it's a strange need to give a part of myself to somebody.
now, that doesn't mean that my belief is this is what art is, and that i shouldn't have worked more on these musical ideas. it is just i never felt confident enough to ask somebody to participate and give any number of opinions. i am kind of embarassed to do this in the first place, fearing a negative reaction, or an awkward silence.
it is just that i feel that sometimes it does me good, to do various stuff with music. i have always done it just because. just because i felt like it. no matter how bad it might have sounded. this is my apology. well - and that's that.
so i've been thinking - with the way soundcloud goes, (and i got rather bored of it anyway - maybe, in a way, i participated in its decline, because during the last years, i have been just uploading, without listening to the tracks of others that i followed - did i become more self-absorbed and ego-centric?) - let's try this new bright thing. the truth is that i've been a bandcamp user for a couple of years, and i have never bought anything digital-musical apart from there. it's a nice way of getting what you want - in some cases i even was kind of disappointed that some albums i sought for were not on bandcamp.
so i took my two most recent tracks i had uploaded on soundcloud, reworked the main vocal track to my.. ahem.. better satisfaction, and uploaded them to bandcamp as a kind of a single (this side, flip side). i even made a front cover of sorts. but then, after the front cover reminded me of something else, and after i discovered that i did harbour certain feelings of possible success, while listening and relistening the tracks again and again and discovering that they were awfully sub-par.
i decided to... state that the only way i would be able to forgive myself for publishing those tracks, and showing to the world that I made them, would be to explain the following little bit. i make those tracks not to entertain. i am not an entertainer, not a trend-setter, neither a dissipator of ideas. this is not my profession and will never be. (never say never, who did say that? oh, was it romeo void?) they are a kind of run of the mill bedroom music lots of people do in their bedrooms to express themselves. yes, i do this just to express myself. to express, - meaning - to communicate my feelings, in variously apparent or non-apparent ways. my publishing these tracks is almost like showing you a photograph of me - giving you my family album, and watching your reactions. it's a strange need to give a part of myself to somebody.
now, that doesn't mean that my belief is this is what art is, and that i shouldn't have worked more on these musical ideas. it is just i never felt confident enough to ask somebody to participate and give any number of opinions. i am kind of embarassed to do this in the first place, fearing a negative reaction, or an awkward silence.
it is just that i feel that sometimes it does me good, to do various stuff with music. i have always done it just because. just because i felt like it. no matter how bad it might have sounded. this is my apology. well - and that's that.
bangles
it is enough to see these two videoclips (the last one is one of my all-time mega favourites) of a well-known American all-girl band The Bangles - to understand the striking change in the overall projected image of the band. i mean at first you see no attention to beautification, the "we are what we are" attitude, and staunch feminist-like approach, and later you see the total opposite. swinging hips, mini skirts, femme fatale image, the dinosaurs of rock show mistresses - i don't know if this actually happened because those women aged, or if the music industry gave them a helping hand and showed them the right direction to get loads of money. or, well - did the times simply change - it was more fashionable to be anti-something and explosive - in the start of the 80's when the punk boom has not yet subsided totally? i don't really know. and susanna hoffs singing style transforming to that doll-like sweet rasp we all melted to listening to "eternal flame" - someone really knew what this side of male/female public would melt to (or is it just me? - am i beaing sexist? nowadays it becomes more and more difficult to sort that out, especially trying to explain it to somebody else). anyway. just a couple of thoughts. see ya.
it is almost hard to believe it's the same susanne hoffs as here (oh what a piece of music... i am crawling with nostalgia worms all over.. sorry..)
wehll and this here is my bombastic all-time fav. black clad stunning rock divas galore! (oh and they sing something about being with me! oh i AM melting all over)
[meh editing] ah well and, by the way, see what they had up their sleeve, before they did anything that put them right on the spotlight.. (i am pretty sure this videoclip is some kind of a mix of other clips - i am not even sure if the bangles are depicted on it at all - but the song is bangles allright)
it is almost hard to believe it's the same susanne hoffs as here (oh what a piece of music... i am crawling with nostalgia worms all over.. sorry..)
wehll and this here is my bombastic all-time fav. black clad stunning rock divas galore! (oh and they sing something about being with me! oh i AM melting all over)
[meh editing] ah well and, by the way, see what they had up their sleeve, before they did anything that put them right on the spotlight.. (i am pretty sure this videoclip is some kind of a mix of other clips - i am not even sure if the bangles are depicted on it at all - but the song is bangles allright)
επειδή εκνευρίστηκα...
κατά την γνώμη μου απαράδεκτη η κατάσταση στο Μετρό της Αθήνας - νομίζω ότι πρόκειται για αποφάσεις της Διοίκησης - που έχουν βγάλει / ή τουλάχιστον έχουν περιορίσει κατά κόρον όλους τους εργαζόμενους σε ταμεία και άλλο βοηθητικό προσωπικό - τα αυτόματα μηχανήματα σε ώρες αιχμής (και όχι μόνο) πλαισιώνονται όμορφα από ουρές* και αγανάκτηση, αφού όλο και κάποιος πιάνει το μηχάνημα και προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται και δεν καταλαβαίνει..
νομίζω είναι μάταιο να περιμένουν να καταλάβουμε όλοι πως λειτουργούν αυτά τα (διαολο)μηχανήματα (τα περιγράφω έτσι με σατιρική διάθεση). δηλαδή και να καταλάβει ένα 80 τοις εκατό του επιβατικού κοινού την χρήση τους, θα υπάρχει πάντα ένα σεβαστό ποσοστό ανθρώπων που δεν έχουν ξαναχρησιμοποιήσει το μετρό και δεν έχουν ξαναβάλει εισιτήριο σε τέτοιο μηχάνημα. γιατί πρέπει να το βάζεις αυτό το ποσοστό σε εντελώς ηλίθια στάση του να πρέπει να κάθεται εκεί στο μηχάνημα και να μοιάζει με ελέφαντας ενώ οι άλλοι στην ουρά να κάθονται και να τον κοιτούν;
για να βγάλεις απλό εισιτήριο πρέπει να περάσεις από 3 επιλογές νομίζω που πραγματικά δεν έχουν ονομαστεί και πολύ επεξηγηματικά. - Αγορά Προϊόντος. τι είναι αυτό; Ενιαίο – άντε να μου εξηγήσει κάποιος εκείνη την ώρα γιατί ονομάστηκε έτσι.. 90 λεπτών; (ανάμεσα σε άλλες 10 επιλογές) τι είναι αυτό ένα εισιτήριο κοτζάμ θέλω για να κάνω την δουλειά μου!!!!
κάποιες φορές πρέπει να διαβάσεις όλες τις επιλογές και δια εξαιρέσεως να βρεις την επιλογή που σου ταιριάζει. ναι και μένα ενίοτε μου αρέσει να λύνω γρίφους, αλλά τις στιγμές που το επιθυμώ και με ευχαριστεί.
τα διάφορα σημεία πάνω στο μηχάνημα, τρυπίτσες και σκατουλάκια - ενώ έχει γίνει προσπάθεια να συγχωνευτούν όπου γίνεται, παραμένουν πολλά. α) υποδοχή για κέρματα β) υποδοχή για χαρτονομίσματα γ) POS δ) πληκτρολόγιο και οθόνη POS ε) σημείο απ'όπου βγαίνουν τα ρέστα και η απόδειξη. ΟΚ το τελευταίο το πέτυχαν, και ας περιμένεις αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβεις τι συμβαίνει και να τυπωθούν όλες αυτές οι αποδείξεις (όταν βγάζεις με POS τυπώνονται 2 - συν κάποιες που συνήθως θα είναι μέσα στο μηχάνημα από τον προηγούμενο χρήστη που δεν τα πήρε)
α) και β) είναι ούτε καν το ένα δίπλα στο άλλο, το γ) και δ) παρ'ολο που είναι δίπλα σχετικά, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι το ίδιο μηχάνημα.
τέλος πάντων θα συγχωρούσα όλα αυτά, αν υπήρχε ένας μόνιμος υπάλληλος που να είναι πρόθυμος να μου βοηθήσει. πολλές φορές μπαίνεις σε σταθμούς, συνήθως εκτός ωρών αιχμής, και νιώθεις ότι είσαι μόνος σε ένα απέραντο σιωπηλό κάστρο. και σε ώρες αιχμής αυτός που θα σου βοηθήσει είναι ο κάθε άσχετος. ο/η υπάλληλος καθαριότητας. ο/η υπάλληλος σεκιούριτι. ο/η κάθε άσχετος/η που πάει να βγάλει επίσης εισιτήριο. Πληρώνεται γι’ αυτό; Φυσικά ΟΧΙ.
τα γράφω αυτά και σκέφτομαι - μήπως είμαι απλά χαζός; όχι, όχι δεν είμαι, δεν δέχομαι να είμαι. αλλά νιώθω ότι θέλουν εκεί στο μετρό να πειστώ εγώ, και ο κάθε εγώ, πως είμαι – οπότε ας μην ζητώ πολλά πολλά.
θυμάμαι κάθε φορά αυτή την γνωστή φράση του Μπογιόπουλου που έχει γίνει σχεδόν συνώνυμη με το όνομά του - που μου απαντάει, και στην αγανάκτησή αλλά και στις απορίες μου περί της νοητικής κατάστασής μου. (γιατί είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε)
και τι έχω πάθει πια, και αν ήμουν χαζός και αν ήμουν ηλίθιος, θα μου άξιζε μια οποιαδήποτε τέτοια μεταχείριση; ποιά είναι η πολιτικά ορθή λέξη να περιγράψεις κάποιον που δεν στροφάρει; SLOW? είμαι λίγο, τεκμηριωμένα. άλλο αυτό όμως. άλλη κουβέντα αυτή. τέλος πάντων πιστεύω πως ανεξάρτητα από το βαθμό slowness του καθενός, έχουμε όλοι δικαίωμα στην εντιμότητα, γαμώτο, και στην συγκεκριμένη περίπτωση η εξυπηρέτηση από υπάλληλο ήταν ο μόνος τρόπος να το εξασφαλίσεις (εκτός και αν η/ο υπάλληλος θα αγανακτούσε και θα σε έλεγε ηλίθιο, οπότε εντάξει, πέσαμε σε περίπτωση (υπαλλήλου))
και δεν μίλησα καθόλου για τις αυτόματες μπάρες :)
---
*(εγώ από πάντα το έλεγα - η ουρά σε μαθαίνει πολλά - οι άνθρωποι την έχουμε χάσει όμως προ καιρού..)
νομίζω είναι μάταιο να περιμένουν να καταλάβουμε όλοι πως λειτουργούν αυτά τα (διαολο)μηχανήματα (τα περιγράφω έτσι με σατιρική διάθεση). δηλαδή και να καταλάβει ένα 80 τοις εκατό του επιβατικού κοινού την χρήση τους, θα υπάρχει πάντα ένα σεβαστό ποσοστό ανθρώπων που δεν έχουν ξαναχρησιμοποιήσει το μετρό και δεν έχουν ξαναβάλει εισιτήριο σε τέτοιο μηχάνημα. γιατί πρέπει να το βάζεις αυτό το ποσοστό σε εντελώς ηλίθια στάση του να πρέπει να κάθεται εκεί στο μηχάνημα και να μοιάζει με ελέφαντας ενώ οι άλλοι στην ουρά να κάθονται και να τον κοιτούν;
για να βγάλεις απλό εισιτήριο πρέπει να περάσεις από 3 επιλογές νομίζω που πραγματικά δεν έχουν ονομαστεί και πολύ επεξηγηματικά. - Αγορά Προϊόντος. τι είναι αυτό; Ενιαίο – άντε να μου εξηγήσει κάποιος εκείνη την ώρα γιατί ονομάστηκε έτσι.. 90 λεπτών; (ανάμεσα σε άλλες 10 επιλογές) τι είναι αυτό ένα εισιτήριο κοτζάμ θέλω για να κάνω την δουλειά μου!!!!
κάποιες φορές πρέπει να διαβάσεις όλες τις επιλογές και δια εξαιρέσεως να βρεις την επιλογή που σου ταιριάζει. ναι και μένα ενίοτε μου αρέσει να λύνω γρίφους, αλλά τις στιγμές που το επιθυμώ και με ευχαριστεί.
τα διάφορα σημεία πάνω στο μηχάνημα, τρυπίτσες και σκατουλάκια - ενώ έχει γίνει προσπάθεια να συγχωνευτούν όπου γίνεται, παραμένουν πολλά. α) υποδοχή για κέρματα β) υποδοχή για χαρτονομίσματα γ) POS δ) πληκτρολόγιο και οθόνη POS ε) σημείο απ'όπου βγαίνουν τα ρέστα και η απόδειξη. ΟΚ το τελευταίο το πέτυχαν, και ας περιμένεις αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβεις τι συμβαίνει και να τυπωθούν όλες αυτές οι αποδείξεις (όταν βγάζεις με POS τυπώνονται 2 - συν κάποιες που συνήθως θα είναι μέσα στο μηχάνημα από τον προηγούμενο χρήστη που δεν τα πήρε)
α) και β) είναι ούτε καν το ένα δίπλα στο άλλο, το γ) και δ) παρ'ολο που είναι δίπλα σχετικά, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι το ίδιο μηχάνημα.
τέλος πάντων θα συγχωρούσα όλα αυτά, αν υπήρχε ένας μόνιμος υπάλληλος που να είναι πρόθυμος να μου βοηθήσει. πολλές φορές μπαίνεις σε σταθμούς, συνήθως εκτός ωρών αιχμής, και νιώθεις ότι είσαι μόνος σε ένα απέραντο σιωπηλό κάστρο. και σε ώρες αιχμής αυτός που θα σου βοηθήσει είναι ο κάθε άσχετος. ο/η υπάλληλος καθαριότητας. ο/η υπάλληλος σεκιούριτι. ο/η κάθε άσχετος/η που πάει να βγάλει επίσης εισιτήριο. Πληρώνεται γι’ αυτό; Φυσικά ΟΧΙ.
τα γράφω αυτά και σκέφτομαι - μήπως είμαι απλά χαζός; όχι, όχι δεν είμαι, δεν δέχομαι να είμαι. αλλά νιώθω ότι θέλουν εκεί στο μετρό να πειστώ εγώ, και ο κάθε εγώ, πως είμαι – οπότε ας μην ζητώ πολλά πολλά.
θυμάμαι κάθε φορά αυτή την γνωστή φράση του Μπογιόπουλου που έχει γίνει σχεδόν συνώνυμη με το όνομά του - που μου απαντάει, και στην αγανάκτησή αλλά και στις απορίες μου περί της νοητικής κατάστασής μου. (γιατί είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε)
και τι έχω πάθει πια, και αν ήμουν χαζός και αν ήμουν ηλίθιος, θα μου άξιζε μια οποιαδήποτε τέτοια μεταχείριση; ποιά είναι η πολιτικά ορθή λέξη να περιγράψεις κάποιον που δεν στροφάρει; SLOW? είμαι λίγο, τεκμηριωμένα. άλλο αυτό όμως. άλλη κουβέντα αυτή. τέλος πάντων πιστεύω πως ανεξάρτητα από το βαθμό slowness του καθενός, έχουμε όλοι δικαίωμα στην εντιμότητα, γαμώτο, και στην συγκεκριμένη περίπτωση η εξυπηρέτηση από υπάλληλο ήταν ο μόνος τρόπος να το εξασφαλίσεις (εκτός και αν η/ο υπάλληλος θα αγανακτούσε και θα σε έλεγε ηλίθιο, οπότε εντάξει, πέσαμε σε περίπτωση (υπαλλήλου))
και δεν μίλησα καθόλου για τις αυτόματες μπάρες :)
---
*(εγώ από πάντα το έλεγα - η ουρά σε μαθαίνει πολλά - οι άνθρωποι την έχουμε χάσει όμως προ καιρού..)
μαύρο και άσπρο
μια αυτοσχέδια μετάφραση ενός μουσικού κομματιού από μια παλιά γνωστή Σοβιετική ταινία δεκαετίας '70 "Μεγάλη Αλλαγή" την οποία δεν την έχω δει. νομίζω πως μιλάει για μαθητές βραδινού λυκείου που ας πούμε είναι ενήλικοι άνθρωποι, με διαφορετικές αντιλήψεις και στόχους, και παρουσιάζει την περιπέτεια της καθημερινής τους συνήπαρξης και τριβής μεταξύ τους και με τους δασκάλους τους.
το συγκεκριμένο τραγούδι θεωρείται κλασσικό, από αυτά που περίπου όλοι ξέρουν, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. επίσης είναι υπερβολικά συγκινητικό γιατί είναι πολύ ανθρώπινο και κοντά στην ζωή (συγγνώμη αλλά δεν βρίσκω τον κατάλληλο χαρακτηρισμό, που σίγουρα υπάρχει)
ποιός θα κάνει λάθος, και ποιός να μαντέψει;
έχουμε όλοι διαφορετική τύχη,
συχνά κάτι απλό μοιάζει εκνευριστικό,
μαύρο μοιάζει με άσπρο, άσπρο μοιάζει με μαύρο.
εμείς επιλέγουμε, εμάς επιλέγουν -
πόσο συχνά αυτό δεν ταιριάζει -
σε ακολουθώ σαν σκιά,
συνηθίζω την αταιριασύνη μας.
συνηθίζω, και είμαι χαρούμενη που σε βλέπω -
εσύ δεν θα το καταλάβεις, και ας είναι έτσι, δεν χρειάζεται.
δεν θα το καταλάβεις, και δεν θα βοηθήσεις
αυτά που δεν προστίθονται, δεν μπορείς να τα προσθέσεις
η ευτυχία είναι ενα δύσκολο πράγμα,
κάποιες φορές δεν βλέπει μακριά όπως άνθρωπος μυωπικός, και άλλες δεν βλέπει κοντά
συχνά κάτι απλό μοιάζει εκνευριστικό,
μαύρο μοιάζει με άσπρο, άσπρο με μαύρο.
το συγκεκριμένο τραγούδι θεωρείται κλασσικό, από αυτά που περίπου όλοι ξέρουν, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. επίσης είναι υπερβολικά συγκινητικό γιατί είναι πολύ ανθρώπινο και κοντά στην ζωή (συγγνώμη αλλά δεν βρίσκω τον κατάλληλο χαρακτηρισμό, που σίγουρα υπάρχει)
έχουμε όλοι διαφορετική τύχη,
συχνά κάτι απλό μοιάζει εκνευριστικό,
μαύρο μοιάζει με άσπρο, άσπρο μοιάζει με μαύρο.
εμείς επιλέγουμε, εμάς επιλέγουν -
πόσο συχνά αυτό δεν ταιριάζει -
σε ακολουθώ σαν σκιά,
συνηθίζω την αταιριασύνη μας.
συνηθίζω, και είμαι χαρούμενη που σε βλέπω -
εσύ δεν θα το καταλάβεις, και ας είναι έτσι, δεν χρειάζεται.
δεν θα το καταλάβεις, και δεν θα βοηθήσεις
αυτά που δεν προστίθονται, δεν μπορείς να τα προσθέσεις
η ευτυχία είναι ενα δύσκολο πράγμα,
κάποιες φορές δεν βλέπει μακριά όπως άνθρωπος μυωπικός, και άλλες δεν βλέπει κοντά
συχνά κάτι απλό μοιάζει εκνευριστικό,
μαύρο μοιάζει με άσπρο, άσπρο με μαύρο.
u-δρόμοι
μου αρέσουν οι μεγάλοι δρόμοι όπως η Χαμοστέρνας
ο τρόπος που πλαισιώνουν τις σκέψεις μου
και με τους ήχους τους γεμίζουν το κενό μέσα μου
SYN,SYN-ACK,ACK
SYN-SYN,ACK-ACK
ACK
SYN-SYN
SYN
Data offset Reserved
0 0 0 N
what, am i spamming myself?
this gonna hit as a potential suspicious activity
on the future truth scrapers
a speck on a motorway
timber leftover
grey from machine exhaust
oblivious lover
of wet cold asphalt
and clumps of old dust
rusty crude obstacle
to my plain disgust
ο τρόπος που πλαισιώνουν τις σκέψεις μου
και με τους ήχους τους γεμίζουν το κενό μέσα μου
SYN,SYN-ACK,ACK
SYN-SYN,ACK-ACK
ACK
SYN-SYN
SYN
Data offset Reserved
0 0 0 N
what, am i spamming myself?
this gonna hit as a potential suspicious activity
on the future truth scrapers
a speck on a motorway
timber leftover
grey from machine exhaust
oblivious lover
of wet cold asphalt
and clumps of old dust
rusty crude obstacle
to my plain disgust
feel sleepy
skylab
spooky 1993
psaxnw ayth thn lista
https://www.discogs.com/lists/Superb-Stuff-1/3546
kai vriskw ta eksis endiaferonta (akouw ta videakia sthn deksia katw gwnia):
ada - blondie (downbeat house me fwnhtika kai atmosphere pou moiazoun me everything but the girl)
https://www.discogs.com/Ada-Blondie/master/74765
cache hit and cache miss a cache mess
ешь кашу, кашу в рот кошачий
the crow's foot notation represents a one-to-many relationship
a perfect sneeze
snooze
snozen
you're snozen when your heart's all broken
but mum, this doll's heart's all broken.
good you've spotted it, jane, let's get another one.
χαρά-κύρη
VKTM The Virtual Keeper Of Time Process
τα κλειδιά της κυρίας Αμαλίας
the seventh keepr of the seventh key
old undo information with an age that is less than the current undo retention period is said to be "unexpired".
or "uninspired", according to some sources
bloated.
veinful.
veinless.
like
something.
why-has-the-symbol-been-called-a-number-sign-pound-sign-and-now-hashtag
pao-eisai-trela-oeo
eimai-ena-font-face
fond-face
lovely-breakfast
breakslow
Walthamstow
steaming stew
with ribs
and garlic
SM/OTHER
εγώ είμαι στην 65 και δεν έχω παιδιά
13.32258064516129
54.1 Οι ονομασίες των γραφείων να είναι ταξινομημένα αλφαβητικά
psyche - crackdown https://www.youtube.com/watch?v=XgKG4rGCGgk
8/7/1980
29/5/1979
----------
39/6/1980
29/5/1979
----------
10/1/1
spooky 1993
psaxnw ayth thn lista
https://www.discogs.com/lists/Superb-Stuff-1/3546
kai vriskw ta eksis endiaferonta (akouw ta videakia sthn deksia katw gwnia):
ada - blondie (downbeat house me fwnhtika kai atmosphere pou moiazoun me everything but the girl)
https://www.discogs.com/Ada-Blondie/master/74765
cache hit and cache miss a cache mess
ешь кашу, кашу в рот кошачий
the crow's foot notation represents a one-to-many relationship
a perfect sneeze
snooze
snozen
you're snozen when your heart's all broken
but mum, this doll's heart's all broken.
good you've spotted it, jane, let's get another one.
χαρά-κύρη
VKTM The Virtual Keeper Of Time Process
τα κλειδιά της κυρίας Αμαλίας
the seventh keepr of the seventh key
old undo information with an age that is less than the current undo retention period is said to be "unexpired".
or "uninspired", according to some sources
bloated.
veinful.
veinless.
like
something.
why-has-the-symbol-been-called-a-number-sign-pound-sign-and-now-hashtag
pao-eisai-trela-oeo
eimai-ena-font-face
fond-face
lovely-breakfast
breakslow
Walthamstow
steaming stew
with ribs
and garlic
SM/OTHER
εγώ είμαι στην 65 και δεν έχω παιδιά
13.32258064516129
54.1 Οι ονομασίες των γραφείων να είναι ταξινομημένα αλφαβητικά
psyche - crackdown https://www.youtube.com/watch?v=XgKG4rGCGgk
8/7/1980
29/5/1979
----------
39/6/1980
29/5/1979
----------
10/1/1
Subscribe to:
Posts (Atom)