strnen

Κυριακή..

έκανα ξανά refresh μια λίστα στο foobar2000 όπου έχω όλα τα αρχεία από το media library μου (όλων των πιθανών και απίθανων καλλητεχνών που έχω μαζέψει σε αυτήν (και μερικών άτακτων πιθήκων (πως είναι το "ηθική", αλλά ανάποδα) που έχουν παρεισφρήσει)), και μου λέει πως είναι διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων και μιας μέρας και δεκατριών ωρών. που σημαίνει ότι αν αφήσω να παίζει το foobar την λίστα από την αρχή, με την σειρά όπως εμφανίζονται τα κομμάτια, θα τελειώσει να παίζει μόνο μετά από 29 μέρες, κοντά ένα μήνα δηλαδή. για κάποιο λόγο σκέφθηκα ξανά τον θάνατο, ή μάλλον, μου ήρθε μια εικόνα με μένα πεθαμένο, και την λίστα με τα τραγούδια να συνεχίζει να παίζει - σε random mode δε, θα παίζει για πάντα, μέχρι να πέσει το ρεύμα (δηλαδή μέσα στο μήνα κάποια στιγμή δεν θα τύχει και αυτό; - δηλαδή το "για πάντα" δεν συμβαίνει ποτέ σε αυτή την διάσταση).

γράψτε λάθος. θα παίζει για 45 εβδομάδες πέντε μέρες και δεκατέσσερεις ώρες. δεν θα αντέξω ούτε πεθαμένος να ακούω τόση μουσική. πάλι καλά που είμαστε ευλογημένοι με κάποιες διακοπές ρεύματος. αν δεν ήταν αυτές και αν είχα αυτιά που να άκουγαν, θα ήταν ένα σωστό βασανιστήριο.

πόσο δύσκολο να χωρέσει ο νους το τίποτα (δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατον). τόσο δύσκολο που ο μόνος τρόπος να καταφέρεις να το κάνεις είναι να μην το σκέφτεσαι καθόλου.

έξω πριν λίγο έβρεξε και μυρίζει ωραία. ο ουρανός έχει αυτά τα λευκά σύννεφα που κάνουν αντίθεση με το φόντο ξωπίσω τους και που και που ξεπετάγεται και κανένα αστέρι. ένας ωραίος λόγος να ζεις είναι να έχεις αυτά τα διαλείματα που βγαίνεις στο μπαλκόνι και βλέπεις τα σύννεφα και μυρίζεις τον αέρα. το σκέφτομαι φιλοσοφικά και λογικά τώρα ωστόσο, χωρίς να το συνειδητοποιώ βαθιά αυτό που λέω.

Τρίτη..

στεγνοκαθαριστήρια. στεγνά καθαριστήρια. ημίφως. όταν δουλεύω από το σπίτι έχω τα μπατζούρια κλειστά. η καρδιολόγος μου έλεγε για την έλλειψη βιταμίνης D μόνιμη όμως, και αναρωτιόταν πως δεν με βλέπει ήλιος καθόλου; καθόλου, έγνευα καταφατικά. γνεύω είναι μια λέξη που μου αρέσει - ως προς αυτό που περιγράφει - πάντα όμως έχω την αίσθηση ότι την γράφω λάθος, ή δεν είναι αυτό που νομίζω πως περιγράφει. είναι πάντα πολύ πιθανό κάπου να έχω κάνει ένα μεγάλο λάθος. ή τουλάχιστον μένω, υπάρχω, συνυπάρχω, με αυτή την αίσθηση (στον λαιμό) (εντάξει, κάνω μια ποιητική μεταφορά, στην πράξη δεν τα σκέφτομαι τόσο βαθιά όσο ακούγονται - απλώς παραθέτω λέξεις και μετά σκέφτομαι πόσο βαριές ακούγονται, ή πόσο ποιητικές, και πόσο πιο άδειος είμαι εγώ που τις ξεστομεί - όχι επειδή αδειάζω λεγοντάς τες, αλλά επειδή ήμουν κενός νοήματος εξαρχής. όχι ακριβώς κενός. αλλά ανάλατος, χωρίς γεύση, και ούτε μυρωδιά. με ψυχικό covid χαχα. θυμήθηκα (πιο πριν, απλά έπλαθα και μια μεταβατική παράγραφο) ένα παλιό κομμάτι (λίγο να εαυτοβατήσω, λίγο ακόμη - πέντε λεπτά). που κάτι έλεγε του στυλ -

κάποιοι σε περνάνε για έξυπνο, και κάποιοι για εντελώς ανίδεο,
και εσύ τι τον περνάς τον εαυτό σου;
προτιμάς να πλανάσαι..
χωρίς να αγαπάς ..
χωρίς να συναισθάνεσαι ..
χωρίς να καταλαβαίνεις
.. την μαγικότητα .. την ελαφρότητα .. την σαθρότητα .. της ανθρώπινης ύπαρξης ..
(σου λέω)

tiptoetan · γκρίζο

ποιητική μεταφορά κάνω. πουθενά δεν κυριολεκτώ.

τι να εννοούσαν οι mekons όταν ονόμαζαν το πρώτο LP τους "the quality of mercy is not strnen"? a-ha. δεν μπορώ να πω ότι κατάλαβα πλήρως, αλλά κάτι πιάνω. μια γενικότερη αίσθηση, θα έλεγα. εκτός και αν κάνω κάπου ένα μεγάλο λάθος.