προσοχή όλα τα κείμενα αυτού του μπλογκ, ειδικά όσα είναι γραμμένα στην γλώσσα Ελληνική, είναι ακραία ανορθόγραφα, οπότε προχωράτε προσεκτικά ή προσπεράστε ελεύθερα.

κοτρικότος

ξαφνικά συνειδητοποίησα χαρητολογώντας πόσο κοντά είναι η λέξη Πολίτες με την λέξη Οπλήτες, ειδικά για μένα που το "ήτα" και το "ιώτα" είναι δυσδιάκριτα μεταξύ τους. προφητικό; για να δούμε, πόσο θα κρατήσει αυτό το μπλογκ στα έγκατα του κυβερνοστήματος

(σ.σ. εκ των υστέρων (όλα τα σ.σ. γράφονται εκ των υστέρων ή όχι; ) η σύνδεση του γράφοντα (γκάφοντα - αυτού που κάνει γκάφες) είναι ότι στοιχιματίζει/σπεκουλάρει για το πόσο γρήγορα θα γίνει ο ολοκληρωτικός τρίτος παγκόσμιος και θα καταστραφούν τα data banks που κρατούν αυτό το blog αισίως ζωντανό από το 2007 - τέλος του σ.σ.)

(σούτσου σούξου - σούξου μούξου - σ.μ. - η θεατροποίηση της σεξουαλικής πράξης ως ίστατη αποσύνδεση από το εγώ - λέω ότι κατάλαβα - από κάτι που αναφέρει η Susan Sontag προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει για τον εαυτό της το νόημα αυτής της πρακτικής - ίσως να πρέπει να καταλήξω στο σούτσου πούτσου ή μούτσου πούτσου τέλος πάντων - μάμησέ τα - μια κατάσταση παθολογική)

(και γιατί όχι Μάτσου Πίτσου; αφού φτάσαμε ως εδώ...)

μιλάμε όλοι για plugins - με έχουν ταράξει στις διαφημίσεις για διάφορα plugins αφότου αγόρασα σε προσφορά το fruityloops. όταν ξεκίνησα να πειραματίζομαι με μουσικά προγράμματα, είχα αρχικώς παίξει με αυτό. βέβαια ήταν κάτι πολύ αστεία πράγματα - όχι ότι και τα υπόλοιπα που έχω κάνει δεν έχουν μια διάσταση αστειότητας. και λοιπόν σκέφθηκα, ποιά θα ήταν τα plugouts; - μόνο η Roland το έχει σκεφθεί μέχρι στιγμής ως εμπορικό όνομα για κάτι;

χμ, τελικά προφανώς όχι μόνο εγώ βρίσκω μισογυνιστικά στοιχεία στους στίχους των beatles. ή/και αυτό το συγκαλυμμένο πατριαρχικό που δηλώνει πως λατρεύει τις γυναίκες, ενώ τις θεωρεί ως πάνω κάτω την αιτία όλων των κακών και των ευτράπελων, και γενικώς "για μια γυναίκα έγινα αυτό που είμαι τώρα" - χωρίς να το λέει θετικά. του στυλ "θυσιάστηκα για μια γυναίκα", και "το μ*νί σέρνει το καράβι" και διάφορα τέτοια.

εμφανίζονται άνθρωποι / μελετητές κλπ. που προσπαθούν να τοποθετήσουν τα παραπάνω στοιχεία στον γενικό σεξισμό της εποχής, ειδικά στην εμπορευματοποιημένη μουσική βιομηχανία της Δύσης. κάπως συμφωνώ ότι στα πλαίσια ακριβώς της εμπορευματοποίησης, η μουσική και η στιχουργία ως μέρος του προϊόντος, είναι πιο πιθανό να αντιπροσώπευε την συντηριτική κοινωνία, και όχι μια οποιαδήποτε προοδευτική / περιθωριακή (ως μη μέρος του κατεστημένου) ... όπου τότε πιο πολύ ήταν ο φεμνισιμός (καλά και τώρα δεν ξέρω / αμφιβάλλω για την ψιλή θέση του στην τάξη των πραγμάτων).

αχ τα τραγούδια με τα οποία ξεκίνησα να ακούω μουσική, όπως το "girl", "drive my car", το notorious "run for your life" (που το είχαν πει οι headcoatees για το ανάποδο φύλο, πολύ αργότερα - κάτι που δεν αλλάζει φυσικά το αρχικό νόημα)

ας αρκεστώ μόνο στους στίχους του πρώτου:

"... When I think of all the times I've tried so hard to leave her, she will turn to me and start to cry, and she promises the Earth to me and I believe her, after all this time, I don't know why..."

ναι, κλαψομούνικα (άλλη μια στόχευση των γυναικών μέσα στην χρήση της γλώσσας) πράγματα για το ότι ο άντρας δεν φταίει σε τίποτα, και ακούει και τα πιστεύει όλα, και τι να κάνει άλλωστε, καθώς είναι ο σκλάβος της ομορφιάς της, και ποιός ξέρει, ίσως όχι ακριβώς ομορφιάς αλλά της μαγείας γενικότερα (μαύρης κατά προτίμησης, και του διαβόλου) που εξασκεί επάνω του (καθώς δεν αντέχει τα δάκρυα και η καρδιά του σπάει επειδή είναι ιππότης - όπως κάποιοι (πιο κανονικοί και "καθώς πρέπει") φίλοι της Laura Palmer στο Twin Peaks, στους οποίους κλαίγεται σκοπίμως, χώρια του ότι γενικώς κλαίει πολύ καθώς είναι ρημαγμένη με τον χείριστο τρόπο ψυχή, καθώς υπομένει επανελειμμένους βιασμούς από τον πατέρα της)

"... Was she told when she was young that pain would lead to pleasure, did she understand it when they said, that a man must break his back to earn his day of leisure, will she still believe it when he's dead?.."

ότι δηλαδή ξερωγώ είχε παρεξηγήσει και είχε πάρει κυριολεκτικά ότι ο άντρας πρέπει να σπάει την μέση του για να αναπαυτεί - άσε μπερδεύτηκα και εγώ στην ερμηνεία

δεν ξέρω τι να πω. μόνο και μόνο που δεν αναφέρει το όνομα της "κοπελιάς", μόνο το "κοπελιά" (girl), δεν είναι ικανό να ψιλοσκεφθεί κανείς πως ο συνθέτης μιλάει για κοπέλες "γενικώς", και όχι ειδικώς (κάααπως θα μπορούσες να το δικαιολογήσεις έτσι, ίσως - αν και τότε πάλι θα λειτουργούσε το ότι ο τραγουδιάρης είναι άντρας και μιλά για τον εαυτό του σε σχέση με μια κοπέλα, σαν προβολή σε μια φαντασίωση (ψύχωση) για την ύπαρξη μιας γενικής κατάστασης)

ουφ, πόνεσε το κεφάλι μου (το πάνω ή το κάτω; μαμησέ τα και πάλι)

ας μην αναφέρω τι είδα στον ύπνο μου σήμερα. που νομίζω πως ήταν μια συνέχεια των χθεσινών ονείρων. έβλεπα το πανεπιστήμιο που βρισκόταν στην θέση του γυμνασίου στην Πεύκη όπου υπήρξα μαθητής κάποτε - και μια συνέλευση / συγκέντρωση στην οποία δεν πήγα, αλλά ήμουν απλά στον χώρο, και καθώς έφευγα έβλεπα ματ, και άρχισα να τους φωνάζω - προφανώς επειδή η όψη τους μου ξυπνούσε τα αποκοιμισμένα αντανακλαστικά μιας μορφής κάποιου μίσους που φωλιάζει μέσα μου (ή φώναξα για αντιπερισπασμό για να μην νομίζει κανείς ότι φεύγω χωρίς να συμμετέχω καθόλου, με σκυμμένο κεφάλι - δεν ξέρω τι άλλα σιγανοπαπαδίστικα μπορεί να σκαρφίστηκε το κεφάλι μου) (χθες είχε γίνει άλλη μια διαδήλωση για τα Τέμπη, στην οποία δεν πήγα, γιατί μέσα μου έπαψε να βγάζει νόημα, για μένα προσωπικά - αλλά και επειδή είχα κάποιες άλλες υποχρεώσεις κανονισμένες πιο πριν - όχι ότι δεν θα μπορούσα να τις παρακάμψω αν πραγματικά ήθελα να πάω - και είχα, φαίνεται, τύψεις και υποσυνείδητες)

έβλεπα και ένα τουρλουμπούκι από πρώην νυν και δεν ξέρω κι εγώ τι συντρόφισσές μου μέσα σε ένα χάος από σκηνές που βεβαίως βεβαίως μέσα στο όνειρο έβγαζε απόλυτο νόημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου