κατ σκρατς

19/08/2023 το πρωί

σήμερα στον ύπνο είδα ότι επιτέλους συνάντησα μια παρέα παιδιών που τους ήξερα όταν ήμουν μικρός - τον έναν απ' αυτούς τον συνάντησα κατά τύχη πριν από έναν χρόνο και είχα συγκινηθεί - αλλά έκτοτε δεν έχω ξανασυναντήσει ούτε αυτόν, ούτε την παρέα του, και ίσως και καλύτερα, γιατί μπορεί να είμαστε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, και τώρα, και τότε, καθώς δεν κάναμε ποτέ παρέα, ήταν απλά άνθρωποι που τους συναντούσα στην γειτονιά τυχαία, και πάντα ζήλευα λίγο που είχαν εκείνοι παρέα και εγώ δεν είχα.

είδα επίσης κάτι σαν καφέ που τον πουλούσαν σε κάτι σαν σταθμό του μετρό, σαν στο Μοναστηράκι πάνω που έχουν φτιάξει ένα περίπτερο τώρα - και ότι για να τον πληρώσω έδωσα ένα δεκάευρω που δεν θυμόμουν πως βρέθηκε στην κατοχή μου - χαρακτηριστικά προσπαθούσα να θυμηθώ μέσα στον ύπνο, να αναλύσω, ποιός μπορεί να μου τον έδωσε, και είχα καταλήξει ότι πραγματικά δεν μου το έδωσε κάποιος, καθώς όλες τις πληρωμές εκείνης της μέρας τις έκανα με κάρτα. και μου το δίνει πίσω ο καφετζής και λέει δυνατά κάτι του στυλ "όλα τα βρίσκουμε κάτω" και μου το δίνει έτσι που φαίνεται το υδατογράφημα στο χαρτονόμισμα, και αυτό γράφει το υδατογράφημα "όλα κάτω" κάτι τέτοιο - και για κάποιο λόγο έχει το τριφύλλι του Παναθηναϊκού και το γράφει κιόλας ολογράφως. ίσως επειδή ήταν λίγο στην επικαιρότητα τελευταία οι οργανωμένοι οπαδοί της παραπάνω ομάδας.

αργότερα το βράδυ της ίδιας μέρας, πολύ λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μου το πήραν το μικρό το γατάκι που το κρατούσα προσωρινά, αλλά φυσικά το συνήθισα πολύ, και τώρα νιώθω μελαγχολικά. είπα στον κανονικό μου γάτο "και τώρα μείναμε μόνοι" - αυτόν βέβαια δεν τον χάλασε, καθώς τους χώρισα από νωρίς καθώς δεν παίζανε και πάρα πολύ ειρηνικά. εμένα μόνο κάπως - βασικά κάθε φορά που φιλοξενούσα κάποιον και όταν έφευγε αισθανόμουν μια μελαγχολία, μέχρι και στις περιπτώσεις που ήθελα να φύγει κάποιος, επειδή είχα κουραστεί, - όταν έφευγε - αισθανόμουν έτσι ένα γλυκόπικρο συναίσθημα - είναι αυτές οι στιγμές που λες - α, άκου να δεις, τελικά είμαι ικανός να αισθάνομαι πράγματα. και δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστα, μήπως καλύτερα να μην αισθανόμουν; και μετά θέλω να πιώ λίγο ακόμα αλκοόλ. (αυτοειρωνεύομαι λιγάκι)

02/08/2023 το πρωί

σήμερα στον ύπνο μου είδα μια σχολή στρατιωτική και ήμουν από τους νεοσύλλεκτους. πέρα από τα κλασσικά - άργησα εκεί, άγχος, μην αργήσεις, μην ξεχάσεις - ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες.είναι ότι μας μαθαίναμε να φοράμε ένα παντελόνι αλλά για να το φορέσεις σωστά ήθελε κόλπο - το "σωστά" σήμαινε να πετάγονται κάπως τα πλαϊνα τμήματα όπως στις στρατιωτικές στολές των παλιών καιρών, και για να γίνει αυτο, το παντελόνι διέθετε δύο ανοίγματα φερμουάρ - και μπροστά αλλά και πίσω - μην με ρωτάτε ποιά η πρακτική σημασία - μπορεί να μου την είπαν στο όνειρο, αλλά δεν την συγκράτησα. θυμάμαι τα δύο φερμουάρ να είναι στιβαρά και να αστράφτουν, όχι καμία πλαστικούρα.

επίσης μαθαίνανε κάτι τριγωνομετρικά με χάρτες και πολλές ακόμα δραστηριότητες, τις οποίες τις παρακολουθούσα με το ζόρι και αισθανόμουν παντελώς άχριστος.

ξύπνησα κατά τις 7 και κάτι και αποφάσισα να σηκωθώ - έβαλα κολλύριο στο ματάκι του ενός γατιού, έπειτα τους έβαλα λίγο φαγητό από κονσέρβα, κοτόπουλο με γαρίδες, που το τρώνε ευχάριστα προς το παρόν, και όταν ησύχασαν απορροφημένοι στο φαϊ, ξαναέπεσα να κοιμηθώ λίγο μα δεν με έπαιρνε ο ύπνος. σκεφτόμουν εαν με έπαιρνε τελικά, αν θα συνέχιζα να βλέπω το ίδιο όνειρο με την στρατιωτική σχολή. χθες πριν κοιμηθώ είδα λίγο από το "heat", μισό από το επεισόδιο-κλειδί "gethsemane" από το x-files, και ένα επεισόδιο του "life is always sunny in philadelphia".

είχαν προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ μια ανήσυχη κουβέντα με την μητέρα μου, που της ανακοίνωσα τα αποτελέσματα των αιματολογικών μου που δεν είχαν καλές τιμές σε συνήθεις ύποπτους χολιστερόλη (όλη επειδή είναι ολική, κάτι που την διαφοροποιεί από την χολιστερ-ίνη) - τριγλυκερίδια - ουρικό οξύ. μου την έλεγε πάλι η μητέρα μου. επίσης είχα βγει έξω και γύρισα με ένα από τα τελευταία μετρό. τα γατιά τα έχω σε χωριστούς χώρους που χωρίζονται από μια συρόμενη πόρτα. το μικρό είχε θέματα με το ματάκι του, και εύχομαι και προσεύχομαι να περνάει και να περάσει τελειωτικά γιατί σε 2 μέρες ο ιατρός φεύγει και δεν θα τον έχω να τον επισκέφτομαι κάθε μέρα να βάζει τα φάρμακα (καθώς εγώ κρατάω το μικρούλι από το σβέρκο και του κρατάω και τα δύο μπροστινά του ποδαράκια)

πολύ σκληρή η δουλειά των ιατρών, ανθρώπινων και ζωακικών - το συναισθηματικό φορτίο δεν θα το άντεχα και πάρα πολύ νομίζω. η μητέρα μου σε κάποια φάση με προόριζε για φυσιοθεραπευτή, όχι για κανένα χειρούργο επειγόντων περιστατικών.

όταν έδινα το αίμα για εξετάσεις εξήγησα στην κυρία νοσοκόμα πως τα κοκκινάδια γύρω από τις φλέβες στον αγκόνα είναι από τα πατουσάκια ενός γατακίου, δεν είναι κάτι άλλο. σήμερα του μικρού του κάναμε και το εμβόλιο και ανοίξαμε βιβλιαράκι.