19/01/08 : Saturnus / Decemberance / Shattered Hope @ Underworld

Η συναυλία είχε γίνει στο Underworld, στο οποίο είχα να πατήσω από τότε που στην θέση του υπήρχε το next.. Μου άρεσε πολύ, και η συναυλία, και ο χώρος. Είχε αρκετό κόσμο που πάλι με έκανε να χαρώ. Οι Shattered Hope πολύ ωραίοι, και λόγω του νέου της ηλικίας τους, ακόμα πιο άξιοι. Θα χαρακτήριζα ότι παίζουν ρομαντικό doom/death στα χνάρια των Anathema του Serenades και φυσικά των Saturnus. Οι Decemberance - πολύ πιο τεχνικοί, πιο σοβαροί - επίσης πολύ καλοί - η μουσική τους είχε πολλές εναλλαγές, σε αρκετά σημεία μάλιστα γινόταν σχεδόν ambient και απόκοσμη. Φωνητικά τα έκανε ο drummer κυρίως, σε συνδυασμό με τον πληκτρά. Όλα brutal. Οι Saturnus που βγήκαν τελευταίοι τέλειοι. Δεν χρειάζονται λόγια. Έπαιξαν πολλά κομμάτια από τις παλιές τους δουλειές - φαντάζομαι πως ήταν από τις πρώτες συναυλίες με τον παλιό τους μπασίστα που ξαναήρθε στο συγκρότημα. Γενικά η ατμόσφαιρα όλης της συναυλίας ήταν πολύ ανοιχτή και άνετη, υπήρχε και αυτό το DIY πνεύμα (κάθε φορά που λεω αυτή την λέξη μου έρχεται το ομώνυμο τραγούδι των robots in disguise) που μου άρεσε πολύ. Η συναυλία δεν είχε διοργανωθεί από κάποιο φορέα ή επιχείρηση, αλλά από οπαδούς και συγκροτήματα themselves - και πραγματικά γι'αυτό τους αξίζει ένα τεράστιο Μπράβο. Εύχομαι να υπάρχουν και άλλα τέτοια events στο μέλλον.

Saturnus:



Decemberance:



Shattered Hope:

τραγούδια με αναφορές στην φωτογραφία

Όσο θα πετυχαίνω τέτοια κομμάτια, θα αυξάνω και την λίστα. Σίγουρα υπάρχουν πολλά εκεί έξω..

The Kinks
People Take Pictures - είναι ενα ειρωνικό τραγουδάκι - μάλλον οχι κάτι ασυνήθιστο για τους κινκς (Village Green Preservation Society)

Eyeless In Gaza
Kodak Ghosts Run Amok (απο τα αγαπημένα μου κομμάτια)
(Photographs As Memories, '81)

Jim Croce
Photographs And Memories (πολύ μελαγχολία αυτό το κομμάτι...)

ε στανταρ και αυτό..
Depeche Mode
Photographic (απο το Speak & Spell?)

Siouxsie & The Banshees
Red Light (από το Kaleidoscope, '81)

more pictures

Ακαδημίας 58α

Εδώ και καιρό είχα κατα νου το μυστήριο κτήριο στην Ακαδημίας κοντά στην Ιπποκράτους, αυτό το διόροφο που μοιάζει να ήρθε απο άλλη εποχή (και μέρος) και να μην ανήκει στα κτήρια που το περικλείουν, κυριολεκτικά απο δεξιά, αριστερά και πάνω. Έψαξα λοιπόν στον Γκούγκλη, και βρήκα εύκολα ενα πολύ ενδιαφέρον και πλήρες άρθρο που ως θέμα έχει ακριβώς αυτό το κτήριο. Διαβάστε εδώ.

Εν συντομία, πρόκειται για ένα μέρος της κατοικίας του γνωστού Ερνέστου Τσίλερ, η οποία μετά το θάνατό του αγοράστηκε απο τον τραπεζίτη Διονύσιο Λοβέρδο (βλ. Ιωνική και Λαϊκή Τράπεζα). Μεταμορφώθηκε σε μουσείο και στέγασε συλλογή βυζαντινών έργων τέχνης. Το 1979 παραχωθήθηκαν και το κτήριο, και τα εκθέματα, δωρεά στο Βυζαντινό Μουσείο, όπου και μεταφέρθηκαν (τα εκθέματα). Όσο για το κτήριο, είναι σφραγισμένο, και περιμένει την ανακαίνισή του (εγώ πάντως το θυμάμαι έτσι εγκατελειμμένο εδώ και πολλά χρόνια).

2 πραγματα..

i suddenly missed john peel and his radio broadcasts. παρόλο που δεν έχω ακούσει ποτέ καμία. απλώς θα είχε πλάκα να υπήρχε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο που να περιμένω να την ακούσω, με ανάλογο περιεχόμενο,.. δεν ξέρω - πήγα να πω - παρόμοιο άνθρωπο. δεν ξέρω αν στέκει. κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων..

Favourite John Peel Quotes
(απο το αντίστοιχο άρθρο στο wikipedia)

προπροχθές (στις 6/01) θα ήταν τα γενέθλια της sandy denny, και ήμουν να γράψω γι'αυτό και δεν μου βγήκε. κάποια τραγούδια - ιδίως του συγκροτήματος με το οποίο έγινε γνωστή - fairport convention - τα βαριέμαι. δεν είναι του είδους που γουστάρω. αλλά γενικά η φωνή της έχει κάτι πολύ πολύ ξεχωριστό και οικείο. και έχει γράψει πολύ πολύ όμορφα και εγκάρδια τραγούδια, πολύ μελαγχολικά, όπως αυτό εδώ (autopsy λέγεται, είναι σε solo εκτέλεση, που μ'αρέσει πιο πολύ απο την κανονική των fairport convention). Επίσης υπάρχουν κάποια tributes στην Sandy Denny και τους Fairport Convention στο youtube. Οπως αυτό εδώ, που στην ουσία είναι μια σειρά απο φωτογραφίες σε slideshow που συνοδεύεται απο το "Who knows where the time goes?".



take care.

tamil script?

Δεν είναι πολύ ωραίο αυτό το script.. Τι ρώσικα μου λέτε, τι κινέζικα.. Αυτό απο κάτω δεν είναι σαν να έχει κάτσει ενα παιδάκι, και να άρχισε να ζωγραφίζει λαμπάκια, καρεκλίτσες, αυτοκινητάκια, και σκουλικάκια απο την μνύμη του, δίνοντας σε κάθε γράμμα τόνους προσοχή - οπως ζωγραφίζουν όλα τα παιδάκια; :) Είναι πολύ ωραίο. Δεν ξέρω γιατί μ'αρέσει.

அதைத் தியாகு மிக வசதியாகப் பார்க்கக் கூட மறுத்தது அவரது மொத்தக் கூட்டத்தின் காமாலைப் பார்வையையும், காரியக் குருட்டுத்தனத்தையும் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.
புடின் ஒரு முன்னாள் உயர் நிலை கேஜிபி அதிகாரி

Τι παιδάκια.. απ'ότι φαίνεται το blog απο το οποίο αντέγραψα την παραπάνω παράγραφο έχει να κάνει με πολιτική, κριτική της κομμουνιστικής ιστορίας και προσέγγισης, και όλα τα συναφή. (http://thamizmani.blogspot.com/2007/11/blog-post.html) Καμία σχέση με αυτοκινητάκια και φαναράκια και λοιπά, δηλαδη :)

Και πόσα τέτοια ακόμα υπάρχουν..

Βρήκα μάλλον απο δω το τι γλώσσα μιλάει στο blog
http://en.wikipedia.org/wiki/Tamil_script

Αμάν, και εδώ ο χάρτης απο το Wikipedia με τις γλώσσες που μιλάνε στην περιοχή γύρω από την Ινδία! Γλώσσες, διάλεκτοι - δεν ξέρω...
http://en.wikipedia.org/wiki/Image:South_asia_local_lang.PNG

convert mp3 to lower quality

moved to http://spendmemycode.blogspot.com

wave romantics

Πρόκειται για μια συλλογή που με μύησε στον κόσμο της.. ας πουμε ρομαντικής σκοτεινής μουσικής. Μου την είχε δώσει να την γράψω ενας φίλος απο ενα παράλληλο τμήμα στην δευτέρα λυκείου. Μάλιστα, θυμάμαι ακόμα που μου είχε πει πως και που την βρήκε - πρέπει να ήταν στα Virgin σε κάποιο απο τα μεγάλα cinema της Αθήνας. Ότι την πέτυχε τυχαία, μπαίνοντας ή βγαίνοντας απο την αίθουσα προβολών, και την πήρε, μιας και ήταν και σε καλή τιμή. Δεν εχουν σημασία όλα αυτά, τα αναφέρω μονο και μονο που μου κανει εντύπωση που τα θυμάμαι ακόμα.
Τέλος πάντων, οφείλω πάρα πολλά σε αυτήν την συλλογή, μιας και πάρα πολλά πράγματα που μ'αρέσει να ακούω τώρα τα άκουσα απο 'κει. Εννοώ και καλλιτέχνες, και ατμόσφαιρα. Είχε το τέλειο sitting room της anne clark, το κλασσικότατο she's in parties των bauhaus, τα επίσης κλασσικότατα waiting for the night to come των depeche mode και love like blood των killing joke. Τι κάνουν αυτά τα κομμάτια σε εναν teenager; :) Ζημιά :Ρ Με την καλή έννοια, φυσικά. Είχε και το μελαγχολικότατο nightporter των japan, με την φωνή του david sylvian να ταράζει γλυκά την ησυχία, συνοδεία ενος πιάνου.. Επίσης είχε λιγότερο γνωστά, και πιο "diverse" συγκροτήματα, όπως Chandeen, Dreadful Shadows, Das Ich, And Also The Trees, Girls Under Glass κ.α.

Γενικά τελευταία άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο μοναδική πορεία έχει ο καθένας μας όσων αφορά τον σχηματισμό του μουσικού του γούστου - και ίσως και γενικότερων συνήθειών μας. Και πόσο πολύ επηρεαζόμαστε απο τα πάντα οταν είμαστε παιδιά - με το παράδειγμα της μουσικής. Ας μην το αναλύσω. Απλά είναι αξιοθαύμαστο.

Τελευταία κατέβασα και άκουσα μετα απο 10.000 χιλιάδες χρόνια τα τότε μουσικά κειμήλια και πραγματικά "standards" - the unforgiven, nothing else matters, one - ολα των metallica.. Ναι, τα είχα χιλιοακούσει και εγώ τόσο πολύ που μπήκαν στο πίσω ράφι - αλλά το να τα ξανακούσω τώρα ήταν σαν να ανοίξω ενα παλιό άλμπουμ με φωτογραφίες, και να το ξαναδώ, να φρεσκάρω την μνήμη, να ξαναθυμηθώ τον αγνό εκείνο θαυμασμό, την ένταση - με την οποία ένιωθα την μουσική. Ίσως υπάρχει ακόμα κάπου κρυμμένος, ο θαυμασμός αυτός - απλά τώρα εχει θαυτεί κάτω απο την μάζα της δήθεν εμπειρίας, - αυτό το έχουμε ξανακούσει - αυτό το έχουμε ξαναδεί. Και δεν τον αφήνω να βγεί. Ίσως. Μπορεί να ισχύει κάτι άλλο, - δεν ξέρω. Τεσπά, πολύ μίλησα..

Βάζω παρακάτω δύο λινκς σε κομμάτια απο εκείνη την συλλογή που έλεγα στην αρχή - τα έχω πολύ στην καρδιά μου γιατι τα είχα λιώσει τότε. Είναι πολύ ωραία.. Είναι λίγο της υπομονής ο server.

Violent Vision - Day By Day
Girls Under Glass - Reach For The Stars

κινητοιστορίες

• πολύ συχνά όταν γράφω σε μήνυμα SMS κάποια ευχή, περιλαμβάνει συνήθως την λέξη "καλό" - όπως "καλό απόγευμα" ή "καλή όρεξη". όλη η φάση αποκτά μια μακάβρια απόχρωση, όταν ΠΑΝΤΑ για να γράψω το "καλό", πριν βάλω το λάμδα, βγαίνει το κάππα (κουμπάκι 5 - γράμματα J,K,L) οπότε παρα λίγο να γράφω κακό σε ότι εύχομαι. ενα γράμμα - τόση διαφορά.. τεσπα - δεν δίνω σημασία - απλά είναι κάπως τραγικομικό αυτό - και μου έρχεται καθε φορά σαν σκέψη οταν γράφω την λέξη "καλό" - γράφω αργά, βέβαια.. (me big dumb guy..)
  
• η οθόνη του κινητού μου συχνά πυκνά γεμίζει μπίχλες - εννοώ - λίπος απο δάχτυλα, αυτιά - δαχτυλιές κλπ. ολα αυτά τα συνηθισμένα. και επειδή είναι μεγάλη, θέλω συνέχεια να ζωγραφίσω πάνω της. ειδικά σε στιγμές π.χ. που περιμένω κανένα τηλεφώνημα. φερειπείν, τώρα εχω φτιάξει μια χαοτική αλυσίδα απο μουτζούρες στην μέση της οθόνης, και εχω βάλει πολλές πυκνές δαχτυλιές γύρω γύρω σαν κορνίζα. οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να ζωγραφίσει πάνω στην μπιχλιασμένη οθόνη. είναι εύκολο, γρήγορο, και διασκεδαστικό!

Πόσες ακόμα κινητοιστορίες μπορεί να φτιάξει κανείς;

Γιατί το ερωτηματικό της ελληνικής είναι το semicolon της αγγλικής (γαλλικής, γερμανικής, ρώσικης κ.ο.κ.);