ονειρο θερινός νυκτός (not) #1423524

σήμερα στον ύπνο μου είδα ξανά μια εποποιεία, άλλη μια οδύσσεια, όπου εγώ συμμετείχα σε κάτι σαν γιορτάσματα κάποιου γάμου, ή φιλοξενούσα/ξεναγούσα κάποιους κοντινούς συγγενείς, ή και τα δύο. σε κάποια φάση, ακόμα όντας μόνος μου, περπατούσα σε έναν δρόμο που έμοιαζε με την Ηφαίστου στο Μοναστηράκι, και πρόσεχα αρκετά - σε σε κάποια φάση που έκανα επιταχημένο βάδισμα, που ήταν πιο safe tactically, για να μην μου ανοίξει κάποιος την τσάντα από πίσω, είδα να με προσπερνάει δυστακτικά μια κυρία και να τρέχει και ήταν και ένα μικρό παιδί δίπλα της που έτρεχε και αυτό, και προσπάθησα να τρέξω κι εγώ για να τους πιάσω, γιατί κατάλαβα ότι μου πήραν κάτι, αλλά εγκατέλειψα την προσπάθεια όχι ακριβώς επειδή δεν μπορούσα, αλλά για αιτίες που παρέμειναν σε ομιχλώδες άγνωστο. εν τέλει βρέθηκα με πορτοφόλι, το οποίο ευγενικά μου το άφησαν, χωρίς όμως λεφτά, το ενδεχόμενο που το είχα ξανατρέξει πολλές φορές στο μυαλό μου προκαταβολικά στο παρελθόν, για να μην με ταράζει στο μέλλον ή το ονειρικό παρόν. έμεινα με την αίσθηση του παραβιασμένου και το άβολο στοιχείο - σαν να θες να κατουρήσεις λίγο κάπως και να μην έχει πουθενά να πας να το κάνεις, και να το σκέφτεσαι συνέχεια - και ερχόμαστε στην φιλοξένηση - ξενάγηση - είμασταν σε κάποιο ταξί - και δεν είχα λεφτά να πληρώσω - είχα κάτι κέρματα - μάλιστα διευκρίνιζα του ταξιτζή ότι συνήθως την έχω δει πιο large, αλλά τώρα δεν έχω. και μετά τρώγαμε σε κάτι ταβέρνες, και δεν είχα επίσης να πληρώσω, ούτε δηλαδή να αφήσω μπουρμπουάρ, αλλά δεν με πολυένοιαζε, πληρώνανε μάλλον άλλοι για μένα - και μετά οι άλλοι που νομίζω περνούσαν καλά και ωραία, ζήτησαν να τους τηλίξουν σε ταβέρνα δώρα κάτι οινοπνευματώδη και κάτι πούρα/ελιές - κάτι τέτοιο. και εννοείται υπήρχε και κάποιο άλλο κυνηγιτό στην μέση, το οποίο δεν το θυμάμαι - χαρακτηριστικά θυμάμαι όμως ένα άλλο ενδιαφέρον σκηνικό - σε ένα μαγαζάκι με σουβενίρ - τα οποία για κάποιο λόγο ήταν μεταλλικά αντικείμενα και εργαλεία - ήθελα να ανέβω στον δεύτερο όροφο, και η σκάλα είχε ένα μεγάλο κενό στην μέση, στο οποίο η μια άκρη της σκάλας συνδεόταν με την άλλη άκρη με κομμάτια σκυροδέματος και μεταλλικών καγκέλων - τα οποία ξεκίνησα να σκαρφαλώνω μετά δυσκολίας, πριν ανακαλύψω ότι έχουν κλείσει τον δεύτερο όροφο για συντήρηση, και δεν είχε έτσι και αλιώς τίποτα πάνω, και έτσι ξανακατέβηκα πριν ανέβω τζάμπα. ενδιαφέρον έχει το ότι όλα τα κομμάτια του ονείρου κάπως συνδέονται με πράγματα που έζησα κάπως live σήμερα, στο σπρτκτ είχε πολύ κόσμο, ένιωθα ξένος, μα είδα έναν γνωστό, και τον ρώτησα αν είχε παρέα, και πως θα καθόμουν δίπλα του αν δεν είχε, και κάθησα, και μιλήσαμε, και κάπως πήγε η κουβέντα σε ξεναγήσεις, και αρχαιολογία και ιστορία, και παράλληλα έριχνα λοξές ματιές προς την τσάντα μου την οποία την άφησα σε μια γωνία παραδίπλα αλλά όχι στο οπτικό μου πεδίο, βέβαια λεφτά στο πορτοφόλι μου εκείνη την στιγμή εν γνώσει μου δεν είχα. και άσχετο - μόλις με πήραν απο μια τηλεφωνική έρευνα και με ρώτησαν αν θα άκουγα ένα ραδιόφωνο με τραγούδια όπως στο δείγμα, και μου έβαλαν είκοσι δευτερόλεπτα με βαριά λαϊκά που μου έμοιαζαν με αιωνιότητα - όταν απάντησα πως δεν θα το άκουγα καθόλου, με έκλεισε λέγοντας πως ψάχνουνε για άτομα που θα άκουγαν έστω και λίγο τέτοιο ραδιόφωνο. ωχου τώρα αποκλεισμός. και τελικά αρχίζω να ανακαλύπτω πως όχι όλες οι έρευνες και δημοσκοπίσεις γίνονται για δημόσιο συμφέρον. μάλλον το αντίθετο εδώ που τα λέμε. 

soundtrack of this moment: the smithereens - the blues before and after (i get the blues before and after loving you)

ακούω πως ως άνθρωπος στο φάσμα αυτισμού, ενδέχεται στο μυαλό να ζω έντονα τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου, και κάπως έτσι εξηγούνται και τα έντονα όνειρα - έντονα στα δικά μου μέτρα βέβαια - εφιάλτες πολύ συγκλονιστικούς που να ξυπνάω με δύσπνοια και τέτοια δεν βλέπω. καθείς μας διαφορετικός βέβαια.