24/11/2020 η πανταχού παρούσα υπόκρουση των αρχών δεκαετίας '80 στην ΕΣΣΔ - θυμάμαι πως όντως υπήρχε κάπου να ακούγεται σε κάποιες ταινίες εκείνης της εποχής, ή μεταγενέστερες που κοιτούσαν πίσω στον χρόνο για διάφορους λόγους. έτσι, σε χαμυλή ποιότητα, ηχητικά και οπτικά, αυτό το τραγούδι ακούγεται λίγο σαν ένας χορός φαντασμάτων, ή μουσική για κάποια επόμενη Σασπίρια ή Την Λάμψη, την ξένη, εκείνη με τον Νίκολσον και τους μακρινούς διαδρόμους αδειανού παρατημένου ξενοδοχείου. σκέφθηκα να δω τι ακριβώς λέει στους στίχους - γιατί τον τίτλο μόνο θυμόμουν όλη την ζωή - "πανηγύρια και χρώματα" - εξιστορεί όντως μια φάση που ο σολίστ χάνεται στην ανάμνηση ενός πανηγυριού, απαρηθμεί τις χρωματιστές, έντονές εικόνες που έμειναν στην μνήμη του, γυρνάει πίσω στην πραγματικότητα, συνειδητοποιεί πως μια ζωή σχεδόν πέρασε από τότε, λυπάται λίγο και ξαναθυμάται..
No comments:
Post a Comment