cavallo bianco

 

αρχικά ξεκίνησα γράφοντας "εδώ ο κόσμος απαυτώνεται και εγώ ακούω για άσπρα άλογα" - καλά - υπάρχουν διάφορα τραγούδια για άσπρα άλογα - και τα ερμηνεύουμε ο καθένας όπως του βγει... τέλος πάντων πήγα να το προσαρμόσω λίγο.

ξερω κι εγώ. κάποια στιγμή ίσως θα έχει άσπρη μέρα.. και θα ρθει κι ένα άσπρο άλογο.. (αν δηλαδή μπορεί να το συνδυάσει κανείς με ευχάριστα συναισθήματα - αν όχι - θα υπάρχει κάτι άλλο αντίστοιχο) έστω και αν ο μόνος τρόπος που θα μείνει για να έρθει είναι να το φέρεις εσύ κοντά - γιατί θα έχεις χάσει τα πάντα και δεν θα έχεις να περιμένεις τίποτα από μια παγκόσμια επανάσταση ξερωγώ.

εγώ, εσύ, δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί.

είναι λίγο στην καρδιά μας αυτά τα πράγματα.. απλά εγώ έχω γίνει ξυνισμένος, με τα πολλά γύρω μου, με το ανθρώπινο είδος, τον εαυτό μου, - ίσως και συ με κάτι απ' αυτά (ωπ κάτι μου θυμίζει αυτός ο τόνος) και μοιάζει απίθανο και άτοπο ένα κάπως αισιόδοξο, ταξιδιάρικο, ρομαντικό ποίημα. Αλλά όταν λιγοστεύουν όλα τα άλλα, αυτά, και η εικόνα που πλάθουν, είναι από τα λίγα που σου μένουν - εκτός από έμπρακτο αγώνα και τις αληθινές σχέσεις ειλικρίνειας στην καθημερινότητα?

ουφ τέλος πάντων λόγια του αέρα λίγο - εγώ θα ήθελα να ακουγόμουν ποιητικός πάντως - αν το δούλευα [ένα άγνωστο χρονικό διάστημα] ακόμα ίσως να έβγαζα κάτι πιο ποιοτικό.

το βίντεο είναι αρκετά ασυγχρόνιστο, βάλανε το κανονικό τραγούδι πάνω σε λαιβ εκτέλεση, δύσκολα το παρακολουθείς αλλά είναι πολύ ωραίο το τραγούδι όπως και να έχει. άσπρο άλογο λέγεται, κάτι ταξιδιάρικο λέει, ίσως για ένα όνειρο, και για ένα ξύπνημα, νομίζω μιλάει για "μας" - δεν δένω κόμπο γιατί είναι google translate - για διάφορα τέτοια. τέλος πάντων, όλοι άνθρωποι είμαστε γαμώτο, και δεν είμαστε "μόνοι", όλο και κάπου θα υπάρχει και κάποιος άλλος που θα νιώθει το ίδιο για κάποια πράγματα, ή τουλάχιστον μπορεί να καταλάβει.

ένα μεγάλο μέρος της δικιάς μου φοβίας είναι ότι δεν θα υπάρχει πουθενά ένας τέτοιος άνθρωπος, ή αν υπάρχει, ξερωγώ θα σφαχτούμε επειδή αγαπάμε το ίδιο πράγμα και διαφωνούμε με τον ίδιο τρόπο ή επειδή θα θέλουμε να μιλάμε ακατάπαυστα για τον εαυτό μας, και θα πνυγούμε στον θόρυβο. αλλά δε βαριέσαι. είναι αισιόδοξο να φαντάζεσαι πως δεν είσαι μόνος "τέτοιος", ότι δεν είσαι μια ανωμαλία. όπως και να έχει μερικά μουσικά κομμάτια μου ξυπνάνε το φαντασιακό μου στοιχείο που ζωντανεύει κάπως και με κάνει να συγκινούμαι αισιοδοξόντας και αμπελοφιλοσοφώντας.

ίσως να μοιάζει με escapism αυτό?

και άλλα μπλα μπλα τέτοια.

πολύ μ'αρέσουν οι Matia Bazar, αλλά αυτό το κομμάτι δεν το είχα ξεχωρίσει μέχρι σήμερα, τυχαία λίγο. Πολύ grande το δημοσίευμά μου σήμερα, κρίμα που κανονικά είμαι σε mode σαμποταρίσματος του φεησμπουκ. και θα το ποστάρω σε μπλογκ χοχο.

(εκ των υστέρων, - την επόμενη μέρα ξυπνάω και με τρώει μια σκέψη - σαμποτάρισμα - κάτι λάθος έγραψα - μποϋκοτάρω λοιπόν ήταν η σωστή λέξη)

(Matia Bazar - Cavallo Bianco)