προσοχή όλα τα κείμενα αυτού του μπλογκ, ειδικά όσα είναι γραμμένα στην γλώσσα Ελληνική, είναι ακραία ανορθόγραφα, οπότε προχωράτε προσεκτικά ή προσπεράστε ελεύθερα.

κέξωμος

πλησιάζουν τα χρηστούγεννα
τα άπλυτα μαλλιά μου αρχίζουν και βαραίνουν
είδα πολύ κόσμο αυτό το σάββατο
δεν είδα κανέναν σήμερα, που να έχει σημασία.

τα χέρια μου κρυώνουν, η θερμοκρασία έξω κατεβαίνει.

λίγο πιο πριν που είχα βγει για περπάτημα, ψιχάλιζε, αλλά με αυτόν τον τρόπο που δεν είναι ακριβώς βροχή αλλά σαν σταγόνες που σχηματίζονται στον αέρα από το περίσστευμα υγρασίας.

άκουσα σήμερα πάλι Στο Κόκκινο που ξαναάρχισε εκπομπές μετά από απεργίες, αποχωρήσεις κ.α. και έπεσα πάνω σε δύο τραγούδια που μου άρεσαν πάρα πάρα πολύ - απορώ με αυτή την φάση της μουσικής που ότι και να κάνεις, θα υπάρχει πάντα κάτι που δεν έχεις ξαναακούσει / δεν το ήξερες, και είναι ικανό να σε εντυπωσιάσει βαθιά. σε κόσμο και ζωή που ζω όπου έχω κατεβάσει το volume (που ποτέ δεν ήταν ψιλά) και γενικώς δεν έχω κάνένα expectation από οτιδήποτε, είναι κάτι ιδιαίτερο να βρίσκω πράγματα που να μπορούν να με αγγίξουν έτσι. έστω και αν είναι αυτό το αόριστο άγγιγμα στις χορδές της ψυχής ή της ακουστικής αντίληψης, δεν ξέρω κι εγώ τι. αυτό το κομμάτι το έχουν πει βλέπω πολλές πολλές καλλητέχνιδες - υπάρχει και αυτή η εκτέλεση από Βίκυ Μοσχολιού που είχα ξεχάσει το βάρος της φωνής της .... απίστευτο τραγούδι. Μου θύμισε το "memory" από το Cats του Andrew Lloyd Weber, μόνο που αυτό εδώ το περνά για πολλά χρόνια.. πολυ συγκινητική και η Β.Μ. (black metal) και το μελαγχολικό της βλέμμα (πλακίζω.. πλακεύω, αλλά κανείς δεν έχει όρεξη να γελάσει τώρα, ιδίως εκείνη που θα ήθελα να βρίσκει λίγο πλάκα στα λόγια μου) (εδώ μελαγχολούμε.. εμμ.. χειροκροτάμε)


Αρχικά το παραπάνω κομμάτι το άκουσα σε μια εκπομπή Στο Κόκκινο που μάλλον έκανε κάποιο αφιέρωμα σε ελληνικά τραγούδια που τα έκαναν διασκευή στο εξωτερικό, ή κάτι τέτοιο - και είχε βάλει την εκτέλεση του "μη τον ρωτάς τον ουρανό" από την Brenda Lee, στο "All Alone Am I" (πολύ ωραίο και αυτό..)

Πιο πριν ο Θανάσης Λαζαρίδης στην δική του εκπομπή έβαλε αυτό το πολύ ωραίο επίσης κομμάτι που μου θύμισε πολλά - κάτι σε soft rock εκείνης της εποχής όπως Carly Simon, Carole King.. Carlos Santana (όχι κάνω πλάκα πάλι γιατί προσπαθούσα να σκεφθώ και άλλου καλλητέχνες που να ξεκινάει το μικρό τους από Car...) (τέλος πάντων πολύ πολύ ωραίο κομμάτι..) είναι η ώρα να πηγαίνω για ύπνο. καληνύχτα σας :/


No comments:

Post a Comment