μόλις μπήκα στο σπίτι και γράφω αυτές τις γραμμές, πάνω στην έμπνευση της στιγμής, που μου φαίνεται πως την ζω για πρώτη φορά. γυρνάω σε ενα σπίτι που μου φαίνεται γνώριμο, και όμως άγνωστο - σαν κάτι που έχω δει σε ενα όνειρο.. μπαίνω στην κουζίνα - και μου φαίνεται πως την θυμόμουν μεγαλύτερη, στο δωμάτιό μου που και αυτό σαν να έρχεται απο μια ανάμνηση παλιά.. και κατ'αντιστοιχία, και σε αντιπαράθεση με τα παραπάνω - οι τρεις μήνες που πέρασα στο στρατό απο την προηγούμενη άδεια ήταν σαν ενα κακό όνειρο.. όχι εφιάλτης - απλά ενα όνειρο κάπως δυσάρεστο που δεν θα ήθελα να το ξαναδώ (μα θα το ξαναδώ.. :))
στην κουζίνα.. που βάζουμε τα πιάτα - ψάχνω τα ντουλάπια.. έφαγα, έπλυνα το πιάτο μου - έψαχνα το σφουγγάρι, το σαπούνι, ... όλα ήταν αλλιώς απ'ότι τα θυμόμουν μηχανικά.. άνοιξα τον υπολογιστή, αντέκρισα το wallpaper μου και κάτι σκόρπια εικονίδια που δεν ξέρω καθόλου τι είναι, έβαλα μουσική, κατέβασα την καρέκλα, ανέβασα την οθόνη.. είναι τόσο αναπαυτικά εδώ..
είναι σαν να ξύπνησα μόλις πριν απο λίγο, και την επόμενη είναι κυριακή.. και είχα δει ενα όνειρο.. που να πάρει. δεν το θυμάμαι πια. δεν ήταν και ότι καλύτερο. για να δούμε τι θα κάνουμε σήμερα..
ασυνήθιστα βαριά και ανάλαφρα.. συνεχίζουμε.
No comments:
Post a Comment