κοδυοψ

... μια κορνίζα δύο όψεων ... θα έχει πολλές χρήσεις για τις οποίες δεν έχω σκεφθεί ακόμα εκτενώς... η μία εξ αιτίας της οποίας την σκέφθηκα αυτή την κορνίζα είναι ότι τα παιδιά του παιδικού μου φίλου κάποια στιγμή όταν τους επισκέφθηκα μου χάρισαν δύο ζωγραφιές. μια ο ένας, με τον αϊνσταϊν, και μια η μικρότερη του κόρη, με κάτι που δεν θυμάμαι τι είναι - κάποια ανθρωπάκια, νομίζω. εκείνη και οι γωνείς της και τα αδέρφια της και ίσως κάπου και εγώ; κάτι τέτοιο, ίσως - υποθέτω καθώς δεν μου κάνει καμια φοβερή εντύπωση ούτε με συγκινεί, καθώς υπόδειγμα ψυχρού παγερού ανθρώπου. θα τις βάζω αυτές τις ζωγραφιές σε κορνίζα διπλής όψεως για να μην είναι κανείς παρεξηγημένος. θα αλλάζω την όψη μια φορά τον μήνα. και αν έρθουν για επίσκεψη και οι δυό τους, θα την αλλάζω σε ισόποσα χρονικά διαστήματα.

νιαουρίζει ο γάτος μου ... όταν μου φωνάζει έτσι μου την σπάει πάρα πολύ. μερικές φορές κάθεται και νιαουρίζει επίμονα, και δεν είναι ότι θέλει κάτι ακριβώς. έτσι νομίζω. απλώς τον συνήθισα έτσι από τότε που τον βρήκα στο δρόμο. νιαούριζε πάρα πολύ έντονα και με περιτριγυρνούσε. με έκανε ουσιαστικά να τον πάρω, να τον περιθάλψω και να τον φέρω σπίτι. από τότε νιαουρίζει έτσι αρκετά συχνά. κάποια στιγμή σταματάει όταν (φαινομενικά) δεν τον προσέχω. αλλά μέσα στο κεφάλι μου περνάω έναν γολγοθά. συνήθως δεν αντέχω και τον ακολουθώ στην κουζίνα όπου θα μου ζητήσει να του βάλω φαγητό. τρώει παραπάνω από ότι ενδείκνυται. παλιότερα προσπαθούσα να παίζουμε παιχνίδια και να του αποσπάω την προσοχή από το φαγητό που φαντάζομαι πως είναι από τα λίγα comfort zones του. τώρα τα έχω παρατήσει όλα.

... μερικές φορές λέω ότι όταν θα ακούω το κομμάτι "something must break now", ή, μάλλον, το ανάποδο, όταν κάθε τρεις και λίγο θα σπάνε τα unit/integration tests μου επειδή 1) τα έχω γράψει όπως να' ναι και 2) τα test frameworks αλλάζουν κάθε τόσο με άκομψο τρόπο, θα  σκέφτομαι αυτό το κομμάτι. θα το σκέφτομαι πριν αρχίζουν και σπάνε. άρα δηλαδή θα το σκέφτομαι συνέχεια. από τα πιο ominous σκοτεινά κομμάτια in my little black book.

ικανοποιήθηκα τώρα; έγραψα το daily quota οφ κενές λέξεις; όπως τότε που στην πρώτη μου χαζή νυχτερινή έξοδο, σε ατμοσφαιρικό μέταλ πάρτυ (δεν μπορώ να φανταστώ και όμως γινόντουσαν τέτοια τότε), χόρεψα όπως να' ναι ένα κομμάτι, ήταν από το aegis των theatre of tragedy, και πρέπει να φαινόταν πολύ χάλια, υπήρχε και ένα ρομαντικό ενδιαφέρον μέσα σε όλο αυτό το χάλι, και με ρώτησε εκείνο, "ικανοποιήθηκες"; κάτι τέτοιο. δεν ξέρω, από φαντασιοπληξία δεν ξέφυγα ποτέ, όλα στο κεφάλι μου ήταν πάντα ότι να' ναι λάθος και φαντασιακά.

νιώθω σκατά, περνάω σκατά, θέλω να μου πεις ψέμματα. ψίγματα αλήθειας.