γαρδούμπαστη

χορεύοντας στο σκοτάδι
στο επίμονο ρυθμό του φελίς ναβιντάντ
(στο εσωτερικό αυτί)
που για κάποιο λόγο ακούγεται
σαν μια κραυγή πολέμου
(with us or against us)
(θύμα που έγινε θύτης)
(σκέπτομαι το ισραήλ)
όλες οι έννοιες να αντιστρέφονται
και να είναι ανταλλάξιμες και ρευστές
και πλέον δεν ξέρεις που να στυρηχθείς
σε αυτή την δύνη του ναβινταντικού χωρού

ετοιμάζομαι ψυχικά
να αναμετρηθώ αύριο
με τις ορδές εξαγριωμένα χαρούμενων ορκ
που θα πολυορκούν το κάστρο
των φιλήσυχων ΙΚΕΑ
(ιαματικών κενταύρων ειδικής αμόλης),
μέρες γιορτινές που είναι
ανάμεσα (και μέσα) σε γλυκούς πολέμους
όλων των ειδών και εκτάσεων

σήμερα νιώθω σαν να μου βγαίνει η κούραση των ημερών
νιώθω απαίσια ίσως επειδή βγήκα χθες και κοιμήθηκα αργά
και είχα μια δύσκολη εβδομάδα στην δουλειά
και αύριο έχω να κάνω αυτή την υποχρέωση
που σε πολλούς θα ακουγόταν αστεία
και θα με ονόμαζαν τεμπέλη και αχάριστο
που την βλέπω σαν βάρος
μας είχε εκπαιδεύσει ο Μάνος ωστόσο
να μην μας πειράζει να μας λένε αχάριστους
γιατί τέτοιοι είμαστε
ή κάτι τέτοιοι (παρόμιοι)
δεν φταίει ο Μάνος
δεν φταίει κανείς, νομίζω,
είναι το ζοφερό φως της πραγματικότητας
και της φούσκας στην οποία ζω

με ενοχλούν λίγο τα δόντια, μετά τα σφραγίσματα,
τρώω ακόμα κινέζικες σούπες και συνεχίζω να πίνω μπίρες
ξύιρσα το μούσι, το μαλλί όχι ακόμα,
και αφήνω νύχια μέχρι που θα αρχίσουν να κυρτώνουν
ανάποδα και να με ενοχλούν δημιουργόντας ρήγος
κατά ποικίλους τρόπους

είναι πιο κατανοητό
να χωρίζεις τις προτάσεις σου
σε γραμμές και τετράστιχα
όπως και με τα προβλήματα
που είναι πιο εύκολο να τα
λύνεις one at a time
κι έτσι και καλά λέμε
μπουρδίτσες για να περνάει η ώρα
(όπως πάντα
 τα γειώνεις όλα
 και αφαιρείς από όλα την ουσία
 και αυτοαναιρείσαι)