κα τε ρινη

μπραφ,

μια πόλη κοντά στην θάλασσα
με κτήρια χαμυλά αλλά και απαράδεκτα
με ουρανό μπλε, και σαν καπνό σύννεφα
μιας νταλίκας καρτερικό βάδισμα

το κίτρινο των φύλλων που απέμειναν
κυματίζει μελαγχολικά και χαρούμενα
με την θάλασσα σε διάλογο
μιας άλλης εποχής ανάμνηση

λαμία 52 χλμ. Αγ. Κωνσταντίνος,
κάτι σύραγγες μιας λωρίδος
καμμένα βούρλα, όμορφα βουνά,
πιάσιμο στα γόνατα

μακαρονόδρομοι,
ποδοσφαιριστές σε παράταξη,
μπανανοδιαφήμιση "makes you feel good"
χωριό με όνομα "Καινούργιο"
μια ανάμνηση απο περπάτημα ανάμεσα σε
πυκνές ελιές (πότε;)

ενα shell βενζινάδικο, μια ομίχλη στον ορίζοντα
που να μην βλέπεις τιποτα
τηλεπικοινωνιακά πιάτα στο βάθος
κοιτούν καχύποπτα
αγρότες και τρακτέρ σε επιστράτευση
(αχ πόσο ρομαντικιά και γλυκιά φαίνεται η ιδέα
σε μένα, το παιδί της πόλης, τον άσχετο)

διαφορετικής υφής φωνές απο τα δίπλα καθίσματα
ξενες ζωές, συνθήκες, σκέψεις

στυλίδα, μέσα απο την πόλη, παραλιακά
ελιές, δάφνες, σκόρπια πλατάνια
πέφκα, κυπαρίσσοι, ευκάλυπτοι, μεχρι που έχασα το μετρημα

air odeon disco club
μακρινά καράβια (μακρυά ανάμνηση), ήλιος ντάλα, γεια σου
προς εδώ λάρισα, προς τα κει ράχες, αχλάδι

τριγωνικά βουνά, επιβλητικά μέχρι να τα πλησιάσεις (μετά γίνεσαι βουνό)
ιχθυοτροφεία, weeeee, διόδια παντού

όλα τα μικρά και μεγάλα υψώματα έχουν ονόματα,
θυμάμαι απο το στρατό που τα αποστοιθίζαμε στην σάμο
(τώρα δεν θυμάμαι τίποτα όμως)
δεν ξέρω αν έμεινε κανείς να ξέρει αυτά τα ονόματα,
και ποιον ενδιαφέρουν, πέρα απο τους εξειδηκευμένους χαρτογράφους;

πράσινο και κίτρινο προς χάλκινο παντού
αλμυρό
μια βουβή ταινία στην τηλεόραση του λεοφορείο
i follow rivers σε κινητό κάποιου..

βράδυ στο ξενοδοχείο ανήσυχος
με πονοκέφαλο μάλλον απο καμια ανορεξία
τα μάτια κουράστηκαν απο τηλεόραση και πολλα φώτα
έχει πολύ κρύο έξω

πέρασα τις γραμμές του johnny mnemonic σε ενα μπαράκι
χωρίς να καταλαβαίνω και πολλά
απλώς να έχω κάτι να κάνω (πολύ ωραίο μπαράκι όμως,
RED λεγόταν ή κάπως έτσι, ντρεπόμουν να το φωτογραφίσω
ανοιχτά (της θάλασσας))

και τώρα για ύπνο να ηρεμήσει λίγο ο εγκέφαλος,
και το οτι πήγε δεκα είναι ενα κατόρθωμα

December 5, 2011

μαρί λιόν

"... whatever happened to pillow fights
whatever happened to jeans so tight, Friday nights ..."



το κομμάτι μου θυμίζει πάρα πολύ την φάση του "Looking For The Perfect Beat" (Afrika Bambaataa/Arthur Baker as producer) που βέβαια είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

ξερατε οτι στο οπισθόφυλλο του Fugazi (1984) των Marillion έχει ζωγραφισμένα κάτι βυνίλια που είχαν παραπέσει στο πάτωμα - τα εξώφυλλά τους δεν είναι φανταστικά, όπως το σουρρεάλ, γεμάτο συμβολισμούς δωμάτιο του Jester (δεν έχω ιδέα για την ιστορία πίσω απ'αυτά τα κάπως (σαν να είναι...) concept αλμπουμζ - δεν βγάζω και πολύ άκρη απο τους στίχους (που βαριέμαι να τους διαβάζω γιατί μου αποσπάνε την προσοχή απο την μουσική))

λοιπον, το ένα είναι το Pawn Hearts των Van Der Graaf Generator (το πιο progressive και πολύπλοκό τους, υποτίθεται, και λιγότερο αγαπητό σε μένα προσωπικά) και το άλλο είναι ......

λοιπόν επειδή τα μπέρδεψα, αλλά δεν έπεσα και μακρυά - η φουλ λίστα των άλμπουμζ που είναι πεταμένα στο πάτωμα στα πρώτα δύο άλμπουμζ των Marillion μπορεί να βρεθεί εδώ: http://www.faqs.org/faqs/music/marillion-faq/part1/

και στο Fugazi υπάρχουν τελικά το "The Wall" των Pink Floyd, το "Fool's Mate" (που το μπέρδεψα με Pawn Hearts) και το "Over" του Peter Hammill (τραγουδιστή των Van Der Graaf Generator)

χαιρομαι ιδιαίτερα γι'αυτό γιατί και εμένα είναι αν όχι αγαπημένα, τουλάχιστον πολύ respected αλμπουμζ.

επισης κάτι ενδιαφέρον που μαθαίνω απο το παραπάνω FAQ είναι ότι "fugazi" σαν λέξη είναι κάτι σαν το "foobar", χρησιμοποιείτω δηλαδή απο αμερικανούς κατά τον πόλεμο στο Βιετνάμ και σήμαινε γενικώς fucked up.

αυτά που λετε

ew

it's yesterday that i saw myself going upstairs to pay our rental, and presenting our hosts with a boiled lobster, half-laughing and half-embarassed myself because i was unsure whether the lobster was boiled in the right way. probably the fact of seeing a lobster was caused by me watching (or rather, trying to see) that woody allen movie (i'm voluptiously tempted to say "flick" instead of "movie", but i do not give in) - "annie hall", where, during their happy first days, the heroes (woody & diane keaton) run after some half-live lobsters that got out of a shopping bag.

eeeeeeeeewwwwwwww sure kiss



today i saw many things; the things i remember more distinctly are me taking some shortcut to somewhere, long past sunset, in a neighbourhood vaguely known to myself (as it happens in dreams, you are sure you know the district etc. but then can't remeber or place it in your real life) - so - i took a shortcut, and it was raining mercilessly, and i wanted to get across the street, and there were poodles of water everywhere, and there was this big big poodle near the curb, as it usually happens in athens, and i went into it, and after some seconds was pushing forward literally to my waist in water, that black nightly murky kind of water. i didn't reach the turning i originally had planned to reach, and turned back, possibly scheming for another, less liquid shortcut to wherever i was hurrying. then i remember meeting a girl, a romantic acquaintance from long long ago, supposedly (it was noone i know or knew in real life, i think) - and i think - at some point we walked back from somewhere, the three of us (there was some friend too), and were deciding on what routes each of us would take to their homes. and during walking i think we took a small rest in a playground somewhere.

easy times. yearning times. tenseness. in-tensity. what happened?
take time to listen to some sludge metal.



unghhhh.. shake the disease?!
(understand me)
i've been loading a new program i have ordered from a magazine
"... hello, i know you must be feeling tired, i bring you ..."
"hello, i know you are unhappy, i bring you ..."

reaf

"...I must not fear. Fear is the mind-killer. Fear is the little-death that brings total obliteration. I will face my fear. I will permit it to pass over me and through me. And when it has gone past I will turn the inner eye to see its path. Where the fear has gone there will be nothing. Only I will remain..."
Bene Gesserit litany against fear

crunch

"...and the man in the mirror has sad eyes..."



my list of tales that look like disturbing dreams:

kafka's "metamorphosis"

joe orton's "head to toe"

lynch's "eraserhead" (movie)

angela carter's "infernal machines of dr. hoffmann"

haven't read that yet, but maybe so...:
margaret atwood's "housemaid's tale"

could be:
orwell's "1984" and various other utopistic fiction like huxley's "brave new world", zamyiatin's "we", karenthy's "metropolis" (nothing to do with the movie) - but they all have a logical core and are not dreamlike enough, methinks

princeton

it's not that i'm shitty formal
it's not that i want to put a check in my log-book
that i talked to you once in a while
and thus we keep in touch
i phone to you sometimes
because i want to talk to somebody i know
but in the end i find it difficult to talk
because i don't expect you to have patience anymore
with my whims, my pauses, my chaotic thoughts, my sighs
i know that i'm tiresome
i'm a confessive type
but also the one who stomps about on the same place
whines about the same things
i don't know who you are anymore
right now you are the one who loves me
and who cares
and your features are blurred
you are not someone in particular,
and now you disappear
because i cannot believe anymore
that you can exist at all
i too am tired of these endless discussions
and i know too that they lead nowhere
they just bruise the consciousness
widen the gap between us
shed light at how wide it is
do i love anyone?
suppose i have to
how can i expect to be loved then?
do i care?
besides the everyday do's and don't's
maybe i forgot how to love
and now i only can love
as a way of a gratitude..
endless gratitude.
how can so many opposite things unite in me?
people say about egoism, egocentric personality
everything revolving around "I",
"ME" loving, and
endless gratitude for someone who can love "ME"
so unsure so perplexed of myself
so childlike, so in fear..


at some point i let fear into me
since then it became a constant fixture

whyoming

big red letters.
WE'RE OK.
OK?
don't feign.
oxi theatro edw.
now.
OK.
let's deal.

wasting

είναι αύγουστος, και έτσι κάπως μου κόλλησε να δω την λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια εβερ του περιοδικού Ρολλινγκ Στόουν - δεν ξέρω με ποια κριτήρια τα επέλεγαν, πάντως σίγουρα είναι κάτι αρκετά ενδιαφέρον, σαν μια συλλογή απο τραγούδια που σίγουρα είναι γνωστά και έχουν μια δικιά τους ιστορία, είτε παγκοσμίως, ή εντός Βορείου Αμερικής τουλάχιστον (που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του συγκεκριμένου περιοδικού)

σήμερα όλη μέρα (κάνοντας και άλλα πράγματα βέβαια...) έφτασα απο 500 στο 433, είχε πλάκα, έμαθα ενα αριθμό απο ανουσιότητες, τρίβια, όπως ότι οι Σανγκρι-Λα'ς είναι λευκές, ποιοι είναι οι σολτ'ν'πέπα, ποσο επίμονος είναι ο Prince με τα κοπυράιτς του (έλεος.. μα τόση επιμονή - είναι ο μόνος που δεν βρήκα το Kiss του στο youtube.. θα έχει τα δίκια του ο άνθρωπος μάλλον - αλλά αυτός χάνει που δεν μαθαίνω τα κομμάτια του :Ρ), πόσο ωραία είναι η Carole King στα καλά της, ότι το Can't touch this τελικά (κρίνω) ότι δεν είναι κανονικά του MC Hammer - έκανε τόσο βαρύ σάμπλινγκ του Super freak του Rick James, που είναι σχεδόν το ίδιο κομμάτι με προσθήκη ραπ (και πολύ σοβαρό κοινωνικό μήνυμα βέβαια, σε αντιδιαστολή με το κομμάτι του James, που είναι και καλά ούλτρα σέξυ).. επιτέλους θυμήθηκα και το Under the boardwalk των Drifters που σαν μελωδία την ξέρουμε όλοι (σχεδόν) (μπορεί να γεννιόμαστε με αυτήν ήδη στο μυαλό), αλλά δεν ήξερα ότι το λέγαν' αυτοί.. (α - και αυτός ήταν και ο λόγος που έπεσα πάνω σε αυτή την λίστα με τα 500 - η χαρά των High-Fidelitάδων - γιατί εξ'αρχής άκουσα την διασκευή στο παραπάνω κομμάτι απο τους Tom Tom Club (ex-μέλη Talking Heads), και είδα ότι είναι ορίτζιναλ των Drifters..)... τι άλλο... είδα το You don't have to say you love me της Dusty S. και την αντιπάθησα (δεν ξέρω.. γι'αυτό το γλυψιματέξ μαλλί, για όλο το diva μπάρμπυ στυλ - ουτε η φωνή της μου άρεσε ποτέ (νομίζω) (λέτε να μετανιώσω ποτέ αυτές τις βλασφημίες που λέω;)), (ξανα)ανακάλυψα και το ωραίο Buddy Holly των Weezer, και τον μουστακαλή τραγουδιστή των Boston - μπας και είναι κρητικός και δεν μας το λέει;

ουφ. αυτά για το ρολλινγκ στόουν. έπεσε το μάτι μου όμως στον τουπακ, και διάβαζα και όλο το θληβερό σκηνικό που γίνεται (γινόταν - θα γίνεται ακόμα..) στις μεγαλουπόλεις της β.Αμερικής με τα γκανγκς και το χιπ-χοπ κάλτσουρ, ενημερώθηκα για τον θάνατο του (μετά απο 15 χρόνια), διάβασα για τους κριπς, και τους μπλαντζ, και διαφορα τέτοια πράγματα που θα με κινηγάνε σε κακά όνειρα.. και κατα τύχη ιδού δυο πραγματάκια, - αν και έχω βαρεθεί και συχαθεί την αντιπαραβολή του χθες με το σήμερα και those were the days και μπλα μπλα - δεν μετέχω σε αυτό το ντημπέητ (μιας και για ραπ μουσική ουτε καν μπορώ να εκφέρω λόγο - και τα δύο παρακάτω κομμάτια δεν είναι καν στο ίδιο στυλ/αισθητική) - αλλά το κομματάκι της ριάννα το διαφήμιζε και το είδα (ενημερώνομαι για τις επιτυχίες.. - καλά να'ναι το γιουτιούμπ) - και εκεινο του σνουπ ντογκ είναι κλασσικό βίντατζ (θεωρείται;) (με την κλασσική ατάκα γιου ντοντ λάβ μη, γιου τζαστ λάβ μαϊ ντόγκκιστάιλ).. πάντως διάβασα (και βλέπω) τα τραγούδια αυτά είχαν πολλές αναφορές σε όλο αυτό το γκάνγκστα κάλτσουρ κλπ..

τέλος πάντων... δεν είναι άσχημα και τα δύο πάντως. (πω ρε συ είμαι και πολύ ανοιχτομύαλος απόψε....)

manhattan

what a complete human mess.
i remembered i have already seen this movie once before.
i don't know why it slept my attention.
it shouldn't have.
it's just that things are sometimes beyond your age.
the hormone, the brain age,
the watermelon smudge of a heart age.

what a mess that reminds of so much of what we fall into too.
the key phrase - "you have to have a little faith in people". isn't it a laugh. an big guy getting a lesson from a small girl, a guy who has eaten lots of shit, and made lots of shit by himself, learned and trained in human condition, getting this one reminder again. the simpleton, naive, almost laughable reminder. and it ends on that. but it's kind of wry, it's a sort of a normal "happy" moral ending. everyone judges by himself and by his heart. everyone unravels his own mess.

it's in five 'n' easy pieces

crass

make no difference

"... But after another hour of marching, that very happiness of which he had once half dreamt was suddenly discovered.

It was a pure, blue lake, with and unusual expression of its water. In the middle, a large cloud was reflected in its entirety. On the other side, on a hill thickly covered with verdure (and the darker the verdure, the more poetic it is), towered, arising from dactyl to dactyl, an ancient black castle. Of course, there are plenty of such views in Central Europe, but just this one - in the inexpressible and unique harmoniousness of its three principal parts, in its smile, in some mysterious innocence it had, my love! my obedient one! - was something so unique, and so familiar, and so long-promised; and it so understood the beholder that Vasiliy Ivanovich even pressed his hand to his heart, as if to see whether his heart was there in order to give it away..."

Vladimir Nabokov "Cloud, castle, lake" (1937, originally in Russian, translated to English by author), taken without permission from Vladimir Nabokov - Collected Stories, Penguin Classics edition

goes together with the song called "Road, river and rail" by Cocteau Twins, because of the sound of them titles. they sound so poetic together.



cloud, castle and lake
road, river and rail

b%b

downtown music / yoko

i was tempted at last to read something about the New York No Wave movement (taken there by turns from reading something about the history of punk movement (term first used in Britain for music, but existing approximately as a loose cultural direction in America too at the time (see Ramones), although a bit differently, i think)

and discovered that Yoko Ono was a prominent figure in New York's cultural scene years before she met Lennon - i mean i am ashamed to confess that i kind of always dismissed her, because of Lennon, and such simplistic remarks as that she had a hand in dissolving the Beatles - and then there was this "walking on thin ice", which was a delightful song, and she is the woman John Lennon dedicated his "Woman" song to (i guess). but that's all i would know about her

No Wave article on wikipedia had a link to "downtown music" as a genre, or loose movement/style, closely related to experimental and noise music, encompassing also videoart concepts etc.

The scene the term describes began in 1960, when Yoko Ono—one of the Fluxus artists, at that time still seven years away from meeting John Lennon—opened her loft at 112 Chambers Street to be used as a noise music performance space for a series curated by La Monte Young and Richard Maxfield.

here's a piece by Nam June Paik, a Korean considered the first video artist, based around (and featuring) Ruyichi Sakamoto's piece of music (i guess)



and here's Yoko Ono's performance act known as "Cut Piece", which is described in Wikipedia's article on Yoko like this:

Ono was an explorer of conceptual art and performance art. An example of her performance art is "Cut Piece" (this instance of performance art is also known as a "happening"), first performed in 1964 at the Sogetsu Art Center in Tokyo. Cut Piece had one destructive verb as its instruction: "Cut." Ono executed the performance in Tokyo by walking on stage and casually kneeling on the floor in a draped garment. Audience members were requested to come on stage and begin cutting until she was naked. Cut Piece was one of Ono’s many opportunities to outwardly communicate her internal suffering through her art. Ono had originally been exposed to Jean-Paul Sartre's theories of existentialism in college, and in order to appease her own human suffering, Ono enlisted her viewers to complete her works of art in order to complete her identity as well. Besides a commentary on identity, Cut Piece was a commentary on the need for social unity and love. It was also a piece that touched on issues of gender and sexism as well as the greater, universal affliction of human suffering and loneliness.

i mean if you think about it, it is really strong, as a concept...

brought back flowers

well ehm i just somehow remembered again how dark and twisted and very strong those very early songs of cocteau twins were.. talking about around-Garlands era with their first bassist. and really, one of the interesting things about the band is that they also made lots of EPs, apart from the full-lengths, the majority of which contains original stuff not on the aforementioned full-lengths. although i knew CT since school, and know more or less all their albums (my favourite being Head Over Heels, of course), never heard "Peppermint Pig", which is a superb piece, on par with their best, very playful. and this one also blows my mind at the moment. i mean this combination of that voice, that driving nocturnal bass and the Guthrie's trademark layered guitars are really really good..

man, this Garlands sound is a killer...



well, and - i mean - somehow i remembered The Gathering (the vocal style at fault, perhaps, especially on Cocteau Twins' "Hitherto") and the charismatic singer that drew a lot of attention to them, finally in 1995 - talking about Anneke. went to youtube and have been browsing their videos, and it's a long long time since i listened to them, and well, felt like shedding a tear. my first encounter with gathering was while in school, along with many other melodic/atmospheric metal bands - but i can't say i'm a fan or anything like that - in fact i only listened to a couple of their albums, although they (i hear) put out a lot of worthwile albums later on - i can't even say that i adore these couple of albums (Mandylion & Nighttime Birds) - but certainly i can't find anything i would be able to compare the gathering of those two albums with. they create this special feeling and atmosphere - they have this passion and power lots of metal bands have, and anneke's voice gives much to that power and strength - and it's a really moving experience to watch her sing - because she smiles all the time, she smiles as if she was giving you the love and the passion that is in her voice. it's really moving... watch leaves' official video somewhere on youtube.

κονιάκ - παρανιάκ

actually i came upon a very very good compilation - don't agree with the choice of the name (dark side of disco vol.3) - it comprises mostly of early 80's tracks from the fringes of disco (somebody might call it post-disco) with a certain funky feel, certainly danceable and really entertaining and interesting, and most of all, not overplayed or hypish (not that the tracks that are overplayed or hypish are at fault by themselves, but it's one of the points that makes a compilation really interesting)

caribou

i look with wonderment at how 60's/garagey/psych yet very tight sounds the 2007 Caribou's album, called "Andorra". i only knew Caribou because of "Odessa", of course, a very evokative n atmospheric piece in itself.. but whole of his 2007 and 2010 output which i sample (taste and make click sounds with my tongue) now is just delightful. Caribou was Manitoba too, but that's long ago and i haven't gone there yet.



just some other pieces i remembered.. zobies because of that breathy Colin Blunstone way of singing, and Pink Floyd's see saw because of the psychedelic faerytale flowery proper escapist feel and those old synth psych violin sounds. oh well....

this one's got killer vinyl scratches i can't help but adore :P



i listen to the following song again now after a long time, and feel how i love it :) um. it's gorgeous. never knew what it was about :) just like swinging on a see-saw, among psychedelic patterns, green grass and.. whatever :P



[edit: - ] no, what is truly reminiscent of Caribou's Melody Day is of course "See Emily Play"......................

eektrope

picasaweb took the liberty of google-translating a writing under one of my hosted photos, and it went gloriously like.. exactly like "...hangout on the beach near the port - and many do not swim ekeipera - and to wash and saw two horses there (fraction mints .. because the horse was a little fright and went back and forth - with the difficulty of controlling them kavalarides)..."

didn't that sound curiously funnily clumsily poetic? perhaps i won't have to spend time writing senseless stuff for these here posts and employ google-translator on random text..




anyway, the main thing (that should make sense) that i wanted to say is that i discovered another feature article line in pitchfork.com, called "guest lists":



- where they call some of their favourite (and hot) artists, one per week, or so, and ask them a dozen questions, about their favorite modern music at the moment, the book they liked most lately etc. etc. - and actually it's a good good source of gathering and poking at curious stuff - i mean.. maybe it's all a part of the trendsetting.. for example many artists there like say that their fav band lately are these and these, who are actually good mates of ours.. but anyway.. why not?

artists..
anyway.

so one of the first things i stumbled upon (apart from the fact that Zola Jesus (should i say that the name feels campy as hell :P) adores reading Philip K. Dick) is that one of OMD members (McClu..something - sorry i forget [such] a name) talked and talked about his preference of Robyn.. (me, i adore Robyn's "Cobrastyle", its gorgeous hipness (and hip-hopness, r'n'b-style rap etc.) and specifically Bloody Beetroots' remix which is much more dirty, punchy and dark - it actually blows up my mind!!!!)

so here's today's back 2 back thing. could never be more proper, although maybe musically two clips don't quite fit into each other (mostly due to the fact that putting this particular Kate's song near something else is like breaking some sacrament - it's really much more complex and deep then Robyn's take on "mine/not mine"), but i personally find many influences of Kate in Robyn's style anyway.


whatever.

they come in three's #2 almost

was listening to bel canto again today, somehow. if i could find all the pieces, i would make it one of "they come in three's" posts, but i'm not sure if i can. anyway, this bel canto's agassiz piece is.. it reminds me so much of something natively and naturally greek, or, at least, balkan, should i say? not sure which is which. but it made me search among Hatzidakis tracks I have - i didn't find something very much close to bel canto's piece, but i don't know - maybe you can understand what these pieces have in common.. maybe.. or well, i remembered some Kyriakos Sfetsas' tracks from the soundtrack of that intense and memorable "Paraggelia" movie. i can't quite identify why. maybe you can't too :) and i am at a loss here.



(i don't know for how much the above video will stay online, because it was identified as copyrighted) but well, anyway, bel canto are from somewhere in Scandinavia, i think, and they are kind of.. like Dead Can Dance, with those neo-classical/new-age/ethnic elements, but with more cheer and playfulness at times. yeah, i'd say they are less sombre, and that's why i like them, perhaps, but again, maybe not. agassiz reminded me of ubiqutous Cantara, Dead Can Dance's staple on-the-forehead piece - the second part of it

another piece i remembered was the one we heard on the 11th Jazz Festival in Technopolis, Athens, Greece, by some guys called Nils Berg Cinemascope (or a guy called Nils Berg, obviously) who employed some videos from youtube, allegedly, having cut, hacked and remixed them (both sound and video) - and playing along on sax (er, some kind of clarinet as a friend corrected me), contrabass and drums. actually they were interesting, and the last piece featured santouri (on video) - and it was such a delightful tune, and the video was edited in such a delightful way that you couldn't.. :) help smiling and watching and clapping in the end etc. - but i still can't find it on youtube. so be it...

another thing i remembered... is Hood's "Rural colours" and iLiKETRAiNS' "A rook house for Bobby" will be into my top 5 indie/alt/rather moody pieces with killer intense endings, if i were to make one (remembering High Fidelity :P)

hip hop

it's like fifteen minutes now that i put myself to determine why exactly i can't get to grips with that Fujiya & Miyagi "knickerbocker" song. i mean. hell. i can't say that i really hate it. or that, as the greek saying goes, βγάζει μαλλιά η γλώσσα μου. but it's surely in the category of those songs many people seem to like, and i am at a loss to understand why exactly :P so here it goes, probably i found a reason. huh, well, who said we shouldn't overanalyze and think about things [a lot]? therefore, it's not really the song that is at fault, but its hipness, its pretty, sexy nonsense, whispered sexily again and again... and i don't know what else which lead to.. myself having those stupid words in my mind, vanilla, strawb'erry (yeeees, with the stress on the wrong syllable, which - now that i think about, makes it neither English, nor French :P), nickerbokerglory.. baaaaad, bad song. hip video :P

no, these are nits, but i don't know, i somehow remembered them. no, not because of ultimate non-hipness (probably they just were unlucky - as you never know when you become hip) - but because of this particular picture, which in the end of the day doesn't bear VERY BIG resemblance to the above shoot. but anyway :P just remembered it.

and well, i remembered knickerbocker in the first place because i fell by chance upon this song, by another band - which is SO much alike, in the way they sing this nonsense. but well, it's not 'bout knickers, vanilla strawberry whatever, but about sabrina - aspirina (WTF? :P) and ok, there's not just male sexy whisper, but male - female thing, which adds another measure of nonsense (because the two voices say different things, one reciting days of week (i think), the other telling stuff about aspirina) anyway. i like this one more. heh, maybe because it's not unjustly hip in my world, YET.



well. i should analyze all that. think about.. kind of.. what's my kraken problem? :P anyway.
and it was a nice day. did some work, had some inspiration, started to listen to some music, my interest gradually shifting more and more into the daydreaming phase. SO. ok. gone to do some wrok.

come in three's

i don't know exactly why, but these three pieces go together (they just went) in my mind. the first reminds me very much of musical experiments of those musique concrete pioneers, those who did first ever sampling etc. by cutting and splicing and sticking back together tapes, acquiring that peculiar theatrical and maybe otherworldly mystical effect. the following somehow, structurally, i think, is build on the same philosophy of sampling to gain an atmospheric theatrical effect, rather than something musically beautiful (which happens anyway).. i somehow love this piece, with warm naive wording like "uncle albert plays the sax" ending abruptly, as if disappearing from the picture, and then appearing again, and that slightly detuned yellowish piano melody.. and that notorious french accent the majority of people find attractive makes "sax" sound like "sex", and "destruction" like "stretching", and you end up thinking that a song that makes reference to world war II (at least as far sax and destruction take you..), is about having a good time, i.e. having sex and streching :P (irrelevant, anyway)



which reminded me of the following - can't explain exactly why - there's the same note somewhere lingering, and the same disconnected voice sampling, but slightly darker (makes me think of resignation rather than soft nostalgia of the previous piece)



and finally this.. which is bouncy and not like the previous two pieces, but somehow the words that are said somewhere in between, towards the end, glue in with the rest of my thoughts and my feelings

chance

prin apo merikes meres...

mou irthe mia eikona apo, it seems, recurrent dream - mia geitonia pou den thn kserw, mia stroggylh plateia apo thn opoia pernaei ena leoforeio, h trigwnikh plateia.. lefkes, psyla dentra, neoklassikh arxitektonikh, kitrinwpa kthria me psila parathyra

was thinking about different mutilating mutations of my surname, thought of "zhekav" - isn't it slightly aramaic, heh? also reminds me of russian words like "zek", which refers to an imprisoned person, or a person who has spent several times in prison, and "zhek" which is an abbreviation of the committee that handles the affairs of a large apartment block, or blocks.

blowfish stomp rogueness. outright nonsense.

akolouthei skinh apo tainia.

perigrafei ton eayto tou san mia dixasmenh prosopikothta (laughs in background)
re malaka, kai poios se exei dixasei paidi mou?
(a muffled answer heard from somewhere)
(more laughs)
the usual setting.
now a different setting.
grime.
plot subdued.
malady.

up under

Ο χρoνος dησίματος είναι ενbεικτικόz και αnάλογος με τον stούρνο σας. tο φαtητό είsαι έτiμο όταν είναι ξεροψagμένο και τρiγwνό απ'έξω, και μαλaκo σαν "xanούμι" απο μέσα.

austra

so yea, this pulse and beat thing (rhymes with pull and bear) attracted my attention (and yes, it's really powerful) and i downloaded (yes) austra's album, and of course read its review on pitchfork which confronted me with kate bush comparisons :) well, for one thing, where did they find kate bush there?.. maybe there is a grain of truth there, which i am still trying to find. still the vocal delivery is so different - it reminds me more of the organ and other indie contemporaries - and yes, bat for lashes and something adjacent to goth was right in terms of the general style. but kate bush? :P still it was nice to hear that because i like kate bush immensely.
in general the album is really really nice, with all that electro spice, and driving rhythms and heartful (should i say heart-broken, or wait?) vocals. nice stuff.

and yeah of course wouldn't the other detail be there, the quote from wikipedia article, that katie (a maybe that's where kate comparisons sprang from), the singer and the leader, identifies herself as queer.

the word queer always brings to my mind that passage, or a scene (as it's a movie and not a book) from "papillon", with that guy saying...

- You're--
- I know.
- I'm a queer, a fairy, a pouf, huh?
.. I'm the only one who can get you out of here.

λαλιστ

είμαι λίγο ζαλισμένος
ίσως λίγο τρελαμένος
μια δόση κραμπιμένος
αρκετούσικα σβησμένος

μ. προσπαθούσα να ακούσω μια συλλογή με acid house (ρεηβ πάρτυ) και ναι, δεν είναι εύκολο, αν και αρχικά πλάκα είχε. μετά διάβασα αυτό που αναφέρει κάτι περί σύνδεσης της επαναλαμβανόμενης μουσικής με σύνδρομα κατατονίας.. χμμμ... :Ρ

ρε παιδιά δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν τόσα μα τόσα free VSTi's (virtual instruments, κάτι σαν plugins που παράγουν ήχο, ελεγχόμενα απο το midi keyboard που συνδέεις στο pc) στον κόσμο, όλα με διαφορετική ποιότητα και μορφή ήχου κλπ. - και αρκετά απ'αυτά προσπαθούν να κάνουν emulate, ή ας πούμε είναι inspired by vintage synths όπως Jupiter ή Juno. αυτό είναι το ένα.

το άλλο είναι οτι το propellerhead's ReBirth έχει γίνει free απο το 2005. δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά για να το λένε, ισχύει. έχει γίνει μουσειακό κομμάτι :Ρ ασε που τόσοι και τόσοι το χρησιμοποιούσαν σπασμένο.

μπράβο μπράβο...

crom(my)

παραμ παμ παμ.
έλεγχος ταυτότητας στο μετρό, ένας αστυνομικός in full gear, ζητάει απο μια κοπελίτσα φρου φρου, δεν έχω του λέει, ε, λέει ο άλλος, αυτό όμως κανονικά σημαίνει ότι πάτε για εξακρύβωση στο τμήμα κλπ μπλα μπλα - την άλλη φορά να την έχετε μαζί σας, ζητάει απο την δίπλα κοπελίτσα, ουτε εγώ την έχω του λέει - μάλιστα - ντάξει εκτός υποψίας, ρωτάει εμένα τώρα. του λέω την έχω μαζί μου, (λίγο ταραγμένα, - πέρναγα λίγο φάση τώρα ξύπνησα, είμαι bit hung over και η φωνή μου είναι 2 οκτάβες πιο κάτω απο την συνηθισμένη, απο τα χθεσινά τσιγάρα), - αλλά γιατί γίνεται έλεγχος, έχει γίνει κάτι εδώ; - έ, μου λέει, μ'αυτά που γίνονται τελευταία.. κοιτάζει την ταυτότητά μου. ε ντάξει τι να κάνουμε. μου λέει - αριθμός. τι; του λέω. μου λέει ποιος ο αριθμός της ταυτότητας; καλα, του λέω - αφου το γράφει πάνω στην ταυτότητα. χαχαχαχα καλά είμαι και χαζός. ναι μου λέει, ποιός είναι. του λέω που να ξέρω. μου λέει, καλά, δεν ξέρεις τον αριθμό της ταυτότητάς σου; καλά, του λέω, δεν τον θυμάμαι, (ήμουν έτοιμος να πω έλεος, γιατί να τον θυμάμαι; στρατό είμαστε; - μου βγήκε ενα λίγο έξαλλο "σε παρακαλώ" - αλλά μάλλον δεν είναι και έκφραση που αντιστοιχεί στην περίσταση - το "σας παρακαλώ" ταιριάζει πιο καλά, μικροαστικό ε;) απο που είστε. τώρα φανερά πιο τυπικός. κλασσικά. του λέω απο που είναι η καταγωγή μου. τελος πάντων, το ονομα του πατέρα; του λέω. της μητέρας; του λέω. πως; μου λέει; του ξαναλέω. εντάξει, μου την δίνει πίσω την ταυτότητα και προχωρά στον επόμενο.
χθες πέρασα σε ταξί απο την ομόνοια νύχτα, και ήταν "καθαρή", φαίνεται μόλις σκουπισμένη, καμία σχέση απο το πως την είχα συνηθίσει. πλέον είναι και φρεσκοαιματοβαμμένη και πονεμένη περιοχή εκειπέρα, και ίσως να κουβαλάει μια κουρασμένη σοβαρή αύρα. calm after the storm calm before the storm.

we sleep between the storm that was, and the storm which fails to come


σπιτι μετά η μανα μ - μπράβο τους, μας προστατεύουν οι άνθρωποι, κ ο άλλος ο φίλος της, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε κάποιο στοιχείο ταυτοποίησης πάνω μας κάθε στιγμή. ναι, ναι, δεν αντιλέγω, - απλώς το περίεργο με αυτή την υπόθεση ελέγχων είναι γενικά το προσωπείο του "υπόπτου" που σου φοριέται πριν και κατά τον έλεγχο, ένα προσωπείο που με διάφορες μεθοδεύσεις και συγκεκριμένο τρόπο διεξαγωγής του "ελέγχου" μπορεί να σου καταστήσει εκ των πραγμάτων "ένοχο", αν όχι για αξιόποινες πράξεις, τότε τουλάχιστον ένοχο συναισθηματικά, ύποπτο και προσβεβλημένο. και τι ήθελα, και πως αλλιώς μπορούν να κάνουν την δουλειά τους;

εγώ φταίω.

να πάψουμε να είμαστε ευαισθητούλιδες ρε μλκ (έτσι, να ακούγεται και πιο μπουνταλέικα)
cool down.
it's sunny.
i will go fishing.

tranzistor rhythm

have been lis'nin to a compilation album called "808 Attack", which carried this friendly subtitle: "featuring Roland and his mates" :P
well and so i went and read this article about Roland TR-808, soft (wanted to say "sort of") ubiquitous vintage 80's drum machine used in many low (and not so low)-budget music, including early hip-hop and electro dance.. btw here's a link to a virtual VSTi emulating the real thing.

i mean, look how this "simple" and "unlifelike" sounding drum machine shaped the sound of 80's and early nineties... and one of the first artists to use TR-808 on his records was of course! Ryuichi Sakamoto (i hear) (1000 knives)

here's one tune i liked greatly from the 808 attack compilation, and its a cover, remix or who knows what of another YMO/Sakamoto number, Riot in Lagos.



proponents of 90's Detroit electro/techno (btw they all widely used tr-808) - Dopplereffekt, Drexciya, Aux 88, Underground Resistance(UR), Juan Atkins (the father), black musicians most of them.
i think i hear the likes of tr-808 even on στερεο νοβα albums..

i was looking at that look on Anne Clark's face and was wondering if the pain i feel inside somehow could turn from moaning to sort of a riot, like in anne clark's intonation and public stance.. i mean i friggin' need to push away that friggin' moanin' n' sufferin' note heard through my voice and my whole being. n i don't know what to do, in fact. that is.

διαβάζω και προτείνουν κάπου το εξής ντοκιμπαντέρ για ψυχές σαν την δική μου που ψάχνονται: High Tech Soul - The Creation of Techno Music

ελα ρε γμτ διαβαζω πως οι aux 88 εκαναν λαιβ στο 6dogs στις 30 Απριλιου. Μαλιστα, και στις 29 ειχε παίξει ο DJ Stingray που ξερωγώ και αυτός είναι του κόλπου, στο BIOS. τι γίνεται ρε παιδιά; παίζει αναβίωση, ε; φάaaaση. Aachen.

[deleted]



(vintage dark synth molehole of a piece)
(makes me blush, crave, and be jealous all at the same time)

cuff kiss

38 11032007000320000014367800038_047416614-000
39 11032007000320000014367800038_047416614-000
40 11032007000320000014367800038_047416614-000
41 11032007000320000014367800038_047416614-000
42 11032007000320000014367800038_047416614-000

the pleasure in a kiss is not its sensual, but its psychological impact.
or, rather, its physically sensual impact is tightly connected to the
psychological state, to the point where these two are the same.
the head that swirls (is it from the blood influx), the mind that is
cleared of everything but this longing n submerging into proximity, the touch
of two bodies and minds intertwined

remembered that because of a dream. left me thankful. funny that i almost forgot.

no, no special connotations in that cuff phrase, i just liked the sound of it.

a FACT magazine article (2006) about industrial & electronic body music
made me search and listen to all these pieces in YouTube.. n it was the same
boring stuff i don't much like. on the other hand i got hooked myself
on the sound textures in aforementioned Front 242's Geography (not Geometry :P)

man, who can resist tracks & videos like this? :P





and i mean. it's totally unlike what they did later - i don't like how industrial /
electronic body music got mixed with rock / metal, - i mean, those first albums,
be it Human League or Clock DVA or Front 242, were more into experimenting with
ideas, and standard styles like funk/soul/disco & post-punk/new-wave, bending the
ideas accordingly, often delivering shocking lyrics and stuff - i don't much care
about this. but anyway...

this here is Cabaret Voltaire, from 1985, i hear, it reminds me so much that sampling/eno/byrne/mylifeinabushofghosts stuff, i think.. i like the way the video is made though. actually this stuff is like what Nine inch nails did and Ministry and the likes, die Krupps etc. but all this doesn't move me that much.



or take And One's Metalhammer or Front 242's Headhunter, which are kind of genre-defining etc., but nah, i'm not into that right now, never was.

adore this picture. pro'b'ly it's the best anne clark's picture i've ever seen.



which reminds me of this splendid Our Darkness video that I spotted in that FACT's journalist ebm/industrial top tracks list:

gy/ro/pe

watching Valerie Collective's blog (didn't make my heart stop or something, it's mainly on french, with bad english translations of each text, but frequent playlists) came upon this Parallels/Kontravoid playlist - which boasted proto-industrial influences, and indeed there was this great track from the first years of front242 - their first album "geometry" (1982) is quite interesting - not as mechanical and rhythmic as for instance DAF, but containing more interesting sounds and variety. they were milder there, the way first industrial acts were, not having discovered yet that harsh vocal delivery and violent rhythms - rhythmic but not violent.. anyway. i talk too much. i adore the below clip :) because of the foot stomping and the constant movement of their bodies- in particular the drummer and the general setting reminds me of the opening scene of that russian cult movie called "ASSA"



then i stumbled upon japanese telecom again and found out they are into detroit electro scene, which is kind of remarkable, because so are dopplereffekt, and so are cybotron that i stumbled upon a month ago while searching for vintage electro pieces to play. juan atkins of cybotron is sometimes called the godfather of techno, and there is a nice article on wikipedia about Detroit techno, its connection with Chicago house (actually techno was a word coined from one of the Cybotron songs, because they were searching for a term to characterize this music and market it in Europe as something different to house music, and house was something from "warehouse" :) or something like that) and its artists. anyway. take this here piece from aux 88.



detroit techno (because techno as it is became known in Europe is something very different, more of a marketing phenomenon, that's what i get from the readings...) is something quite darker and more industrial-sounding than house music, although well, these two kinds co-existed, and sprang probably from the same roots (disco & funk) - they also mention that the fact that Detroit was an industrial city (automobile factories), which got to know a sudden urban decline at some point influenced this "dark" direction in music - i can see a parallel with, for example, UK's Sheffield, which was also industrial city, that gave birth to respected acts like Throbbing Gristle, Cabaret Voltaire, Human League.

anyway.

mind remainders mind X

πραγμαXτικά αυτός που το είπε αξίζει έπαινο τουριστικού τραVμπουκισμού και λουπείνωσης. νυστεύω πως για να πεί κάτι χετοιο και με πέτοια μειτώ που το είπε, είχε φτάσει X(ε)σε επίπεδα παπαράνιας κουτελώτητας, δηλαδή πλέον δεν μπαμπάζεται να καλουπώνεται άλλο σαν φουρνανθρωπος, και πλέον μπορεί να γίνει Ξ Ε Σ Υ Μ Β Α Λ Ο.

up a fog sketch like a poem of dew
tears into the skin glows as aso hard would
or a bead tear works worm on a leaf peaceful and stationary
in morning clench stay calm
water down inadequ acy naivety unclench hopelessness
work elf to bump into those things
canyoursnot avoid them a knot u forget
it exists but you are all anyway
carefully choked mke me a name
poem for a last cloud

".. πιπεριές Ξεφλουδίζουμε τις περνάμε , περνάμε και τα , τις και το σκόρδο. το κρεμμύδι, και το σκόρδο, και στη συνέχεια τα τσιγαρίζουμε ρίχνουμε τον χυμό της ντομάτας τα τσιγαρίζουμε και τις ντομάτες ένα ποτήρι τα τσιγαρίζουμε νερό στο μπλέντερ βάζουμε τον τα τσιγαρίζουμε κρεμμύδια βασιλικό, το αλάτι, τα τσιγαρίζουμε Ρίχνουμε το πιπέρι, την ζάχαρη και την τα τσιγαρίζουμε κανέλα την πιπεριά και τα αφήνουμε τα τσιγαρίζουμε να βράσουν περίπου 20 λεπτά...τα τσιγαρίζουμε.. "

ζάχαρη (στην άκρη του κουταλιού)

Tuning: ζουμ ζουμ ζουμ
Meter: 150BPM
Tempo: Fender P-Bass of some veriety
Instrument: 4/4
Standard (E A D G)



i am being spammed
i am being spammed
i am being slammed
i am being crammed

nvl(f3.field_value,
    nvl(d3.doc_quantity,
        decode(d3.doc_quantity_1, 1, 1,
               decode(d3.doc_quantity_2, 1, 2,
                      decode(d3.doc_quantity_3, 1, 3,
                             decode(d3.doc_quantity_4, 1, 4, null
                             )
                      )
               )
        )
    )
) q3,

sXome peFople maGy cawll it Va oHne niqght stand but we will call it paradise (nah, not me sayin at, duran duran guys wn doh were flair)

JSESSIONID=e92dd1d52064049e4da68f9fc5f95c50f6b93da0773a2460f9309f425d95f00e.e34TbNuLbh4Nc40Tb3yOc3yTahr0

(wrong artist but same sitting position as in above video, almost, though i still want u to think that i'm up my head in a mess of jumbled thoughts and images, my artistic expression at this particular time pushing me into something chaotic and, as it happens, maybe, sharply senseless and bland)

C#m                              B              A
Shake me by the shoulders if I'm lying with you now
  B
Τhere is no time to waste another day
 E        G#m            C#m  /  /  /  B  /  A  /  B  /  /  /
Cos we watch them fly away



was once.

...
Xbe playfuGl
bXecause peoGple like sunny people
anGd if sadXness shines thrYough you
tuGg it unXder your belt
in yoGur blue jXeans

9.5 1.6 8.5 1.2 1.5
1.3 6 2.7 10.5 1.2
2.5 13 1.5 3 5.3 5.6
1.2 2.4 7.4 X X

today i woke up to find my left hand dead. i thought it didn't belong to my body anymore. it was dreadful. it is just that i made it a habit to sleep with one of my hands up and somehow blood stops flowing there and i get cramps.

little bloody somethings crawling
wake me up


"... and it would be beautiful
though impossible
θαρρώ
such a terrible verb
it resounds with breaking chimes
break beats
broken things..."

ls -later



i can hear you singing "my funny valentine"
you know that breaks my heart

also... zoe 'ere - leaves me numb. what about u? n if u want to work yesself up all slick n housey, a nice and sunny gitarra n zoe thing here - didn't know all these.

huh.. nice title...
gotta make a post with things with robots in them.
with psaikologickal προεκτάσεις.
that marina & the diamonds song - I'm not a robot



(..................................
.............
..................................)

robots In disguise - that sex song
that Stanislaw Lem book - Star Diaries (one of the very great sci-fi writers who is not published very much - can't find his books, apart from Solaris of course) - by the way - there's a site with a big collection of his book covers as published across different countries - really great)

barbecue

tell me who i see
when i look in your eyes?
is that you, baby,
or just a brilliant disguise?



n it was long time no see, or something
n i am here now at least
writing something
with a grain of salt
or that small pain
that i want to get rid of
in my voice
to whoever might read it
and to noone in particular

αντιγραφή m3u λίστας

moved to http://spendmemycode.blogspot.com

fear

"Wolves hunt, kill and eat the weakest, slowest or the sickest deer, elk, caribou or moose and this is nature they have to kill to survive. But they weed out the weak to allow for the larger ones or the fastest ones to survive to pass on those genes to future generations of the ugulates."

lately i gave it a thought. can't avoid thinking of all that.

and all reminded me of that old old song.
kind of cheery tune, but dark and hard lyrics about ghetto life
all things come in pairs, many things add up to make a whole picture
you are not accustomed to see
much harder, sharper and swifter in a ghetto
clench your teeth and say yeah.



Don't push me
'cause
I'm close
to the edge

I'm trying
not to
lose my head

It's like a jungle sometimes
it makes me wonder
how I keep from going under

#2

keywords: aytoamyna
bit depressed, bit despaired, bit afraid
egw pou lew oti ola symvainoun gia na sou poun kati
etouto pali ti thelei na mou pei?
what is happening anyway?
does it have to do with the state of the world, my immediate surroundings,
or does it really have to do with ME myself?
what should i do? what should i change?

san meleth, miso sovara kai miso asteia,
prospathw na skefthw thn xthesinh mera
kai 2-3 pragmata san na
"proaisthanontousan" thn malakia pou tha synevaine
[just for fun looking at it]
apla prospathw na paiksw me thn idea tou kata poso
kapoia pragmata mporeis na ta provlepseis,
antlwntas oti plhroforia mporeis apo to perivallon
alla panta etsi den symvainei, skorpia pragmata,
skoteina proaisthimata, an pisteva ol ayta,
tha.. tespa.

song: The Godfathers - Just because you're not paranoid doesn't mean to say they're not going to get you!
an kai ypothetw pws milaei gia alla pragmata, kai htan proxthes kserwgw pou proseksa ayto to tragoudi

end of my backpack years na ypothesw? "re vgale ayto to saligkari pou exeis pisw sou" mou elege o kyr. Pantelhs, aytos vevaia to elege genika gia to parousiastiko mou alla den eixe katholou adiko - an skeftheis oti se ayto to arthro panw grafei oti den prepei na fainesai submissive type, kai aytos ennoouse oti h tsanta plaths pou kouvalaw me kanei na fainomai san atomo anasfalh ousiastika - ektos apo to oti mporei na fainetai deleastikh genika san tsanta se opoiousdhpote robers twm kammenwn daswn.

telos pantwn, opoios katalave katalave, kai opoios den katalave, milame apo konta :P

na prosexoume oloi mas sto maximum.

prick prick

είχα παραλείψει εγκλιματικά να ασχοληθώ με στέρεο νόβα όλα αυτά τα χρόνια



n another blast from the apst (apsssst!!!) past... vintage stuff yea...



this piece is from Sunday 8pm (1998), and look here at around 1:10 this so reminds of the bass lines fashionable now in dubstep cycles. nice song in generali...

filename encoding (character set) conversion

moved to http://spendmemycode.blogspot.com

it's just that

maybe something is nothing..
and nothing is something? ..sensei?

προσπαθώ να σκεφθώ κάποια πράγματα με τα οποία ας πούμε έφυγε η μέρα, θυμάμαι ότι περπατούσα, έκανα συναλλαγές, εμφανισιακές επεμβάσεις, σκηνές όπως εισητήρια μπζτ στο μηχάνημα ακύρωσης, ο ήχος των κερμάτων, όπως και η αφή τους στην τσέπη μου, η τάση να τα χαλάσω, που πλέον δεν με ικανοποιεί, γιατί ξέρω πως αυτά που θα πάρω επι της ουσίας δεν μου χρειάζονται, και αυτά που χρειάζομαι βαριέμαι να πηγαίνω να τα ψωνίζω (να τα διαλέγω κυρίως) μόνος μου.

θυμάμαι που μπήκα στον ε για το βιβλίο (εεεε!!) και ψιλοκοίταγα τα ράφια στην αγγλόφωνη λογοτεχνία, science fiction & contemporary fiction, και άκουγα τον ήχο που κάνουν τα πόδια καθώς περπατάς στο ξύλινο πάτωμα καλυμμένο με το γκρι πλαστικό του - όλα τα βιβλιοπωλεία έχουν μια μαγία ρε παιδί μου, αξίζει να πας και να μην θέλεις να πάρεις κάτι - κυρίως τα μεγάλα (δυστυχώς ίσως?) που γενικά δεν ασχολείται κανένας μαζί σου και μπορείς να κάθεσαι πολύ ώρα - είδα κάποια ενδιαφέροντα, όπως ενα της Margaret Atwood, ψιλοκλασσική επιστ. φαντασία αλλά απ'αυτά τα ουτοπικιστικά - που πλέον θεωρούνται πιο πολύ κλασσική λογοτεχνία παρά επιστ. φαντασία - γενικά αυτή η Penguin εβγαλε αυτή την σειρά την Decades που ξερωγώ έχουν πολύ προοδευτικά βιβλία - όπως εκείνο που είχα πάρει και θα έχω να το λέω για καιρό - δεν άντεξα να το διαβάσω, partly γιατί βαρέθηκα και πάρτλυ γιατί δεν πολυάντεχα - ενα της Angela Carter... surrealist fiction και έτσι.

αλλά και εκεί τέλος πάντων συνειδητοποίησα πως έχω τόσα πολλά βιβλία σπίτι μου να διαβάσω που είναι βλακεία να πάρω άλλο - τώρα επιτέλους τελείωσα με τον γολγοθά του Good Omens του Pratchett/Gaiman - και ξεκίνησα το Neuromancer του William Gibson, ενα βιβλίο που το είχα διαβάσει στα ελληνικά (απο τα πράγματα που χρωστάω στον Γιώργο - τους Γκίμπσον και Φίλιπ Ντικ - στον Μπάρροουζ δεν κατάφερε να με μυήσει - και τον Πράτσετ αλλά εντάξει δεν τον θαυμάζω και τρελά τρελά - αν και έχω διαβάσει μπόλικα) - τεσπα... το Neuromancer είναι, λένε, απο τα βιβλία που ξεκίνησαν, ή ώθησαν, το είδος της cyberpunk επιστ. φαντασίας (80's), και έδωσαν έμπνευση σε μεταγενέστερες ταινίες όπως το Matrix - σαν αισθητική το "πανκ" στην επιστ. φαντασία θεωρώ πως υπήρχε απο πιο παλιά, π.χ. στα μυθιστορήματα του Philip K. Dick φαίνεται πολύ - θέλει ώρα να εξηγήσω γιατί το αισθάνομαι έτσι, και μάλλον δεν είναι και ανάγκη........

...
και κατα βάθος απλώς γράφω κάτι για να γεμίσει η ώρα - σκέφτομαι να παω να δω καμια ταινία στο ντι-βι-ντι - αλλα κάπως δεν μου έρχεται να ξεκολλήσω απο τον υπολογιστή, έβαλα και παίζει κάτι στα ακουστικά (μάθημα ανάγνωσης σήμερα) - και μάλλον θα το κάνω αυτό με την ταινία.

αλλά δεν ξέρω αν θέλω να δω μια που απλά να με διασκεδάσει, ή απο εκείνες που θα με κάνει να κλάψω - έχουμε την ευχέρεια της επιλογής - απλώς τελευταία όσες ταινίες δοκίμασα να δω τις έκλεινα ή τις άλλαζα μετα απο 5-10 πρώτα λεπτά. τεσπά, θα δω - το πολύ πολύ να κοιμηθώ.

και είναι τρίτη φορά που προσπαθώ να κατεβάσω μια συλλογή με κάτι σοβιετικά τραγούδια...
και απλώς σκέφτομαι γιατί τα γράφω αυτά, και αν θα μετανιώσω κάποια στιγμή.. και σε ποιόν μιλάω συγκεκριμένα.. και νομίζω πως αλλάζω.. και νομίζω πως πλέον δεν έχουν νόημα κάτι τέτοια ποστ - φάση dear diary, και το τι έκανα - μόνο σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές.. νομίζω πως μοιάζουν παιδικές...

για κάποιο λόγο πλέον αισθάνομαι ότι όσο λιγότερο πεις στον έξω κόσμο που δεν τον ξέρεις τόσο το καλύτερο, για να μην τρέφεις ελπίδες πως μιλάς σε κάποιον - και αν θες να μιλήσεις σε κάποιον - να μιλήσεις σε αυτόν κατ'ιδίαν - τα υπόλοιπα μπορείς να τα πεις και εδώ - απλά πράγματα, προτασούλες, βιντεάκια... νομίζω πως το τουίτερ σε αυτό ωθήθηκε - πως πλέον δεν έχει νόημα να κάνεις share μεγάλα πράγματα και αναλύσεις κ λλκίες - αμα θες να το κάνεις, βγάλε κανένα βιβλίο βρε αδερφέ..

νομίζω πως ακολουθώ ενα νήμα σκέψεις που δεν θέλω να το ακολουθήσω.
:) γιατί νομίζω πως χάνομαι; :P

be in touch.

tout le poup de loup

anarwtiemai pote tha parw ena wraio you are banned apo to youtube giati kserwgw eixa ftiaksei mia lista pro kairou me kommatia apo allous, kai twra thn koitazw tyxaia kai apo kamia eikosaria ta 2-3 exoun fygei, kai grafei ama pas sto link oti blabla to antistoixo account xrhsth exei termatistei epeidh exei lavei pollaples eidopoihseis gia copyright infingement. kai gw exw lavei polles :P anevazontas. vevaia molis tis lamvanw to svinw, mias kai etsi kai alliws den mporei na to dei kanenas.. tespa. tha ftiaxnw kai tha anevazw dika mou :P

(no) quick (finally) split

the skin on the tips of my fingers grows hard
from biting and scratching
out of nervousness
once it was the lower lip
with its skin always peeling off
because it was constantly wet
and bitten
then it was my fingers again
but in another part, in many parts actually
calloused now
hard and rough to the touch
at places
i've been feeling out my fingers now
with words
as a lover explores the body of his beloved
explore s o m e o n e ' s body
which to the touch is
as familiar as that of myself
would be nice
though pretty unpossible
θαρρώ

"...To fail is human
To fall is human
To hope is human
Do not weep...."
(this is.. not that i adore that song greatly
but the words came to mind since i was listening to this
stuff just yer ster day = Death In June - Daedalus rising)

ήθελα να ποστάρω κάποια άλλα κομμάτια των death in june, η πρώτη μου ανάμνηση για τους οποίους νομίζω πως είναι απο το μαγαζάκι το alchemy gothic στην θεμιστοκλέους που έχει αλλάξει ονόματα απο τότε (όχι όμως τον ιδιοκτήτη νομίζω - αν και έχω χάσει πλήρως το ενδιαφέρον μου για αυτά τα πράγματα, όχι ότι τον είχα ποτέ) - νομίζω πως είχα μπει μια φορά ψάχνοντας για δαχτυλίδι ίσως, ή καμία νεράιδα, γιατί τότε για κάποιο λόγο είχα μια ιστερία για νεραίδες - νομίζω - (εκτός και αν το φτιάχνω τώρα στο μυαλό μου - γιατί πρέπει να έχουν περάσει 10 χρόνια απο τότε) και έπαιζε αυτή την μουσική με strumming κιθάρες και ήρεμη ήρεμη yet very eerie φωνή - και πρέπει να ήταν οι dij, αν και υπάρχουν και άλλοι πολλοί που είναι πολύ επιρεασμένοι απο δαύτους//..

πέρα απο τα γνωστά κομμάτια τους που είναι σε αυτό το θανατερό (αν και φοβάμαι να το ονομάζω έτσι) στυλάκι (death is the martyr of beauty, little black angel, red clouds of holocaust, luther's army, hullo angel, fall apart..) - θα ήθελα να επισημάνω κάτι άλλα που μου άρεσαν για κάποιο λόγο - είχα ορέξεις τελευταία και τους ξαναάκουγα.. το come before christ and murder love (μ'αρέσει πολύ ο τίτλος) μ'αρέσει γι'αυτό το μονότονο drumming, και το the calling mkII έχει ενα φοβερό driving ρυθμό που με κολλάει στον τοίχο - μου θυμίζει φάσεις DAF, στανταρ θα είναι επιρεασμένο απο τέτοια - λένε πως είναι το μόνο άλμπουμ των κυρίων στο οποίο (και καλά) ήρθανε κοντά έως και στην dance μουσική (ίσως morbid dance σκινή, αν υπήρχε κάτι τέτοιο - τεσπα, goth..)... αυτά που λέτε, τα πρώτα δύο τους άλμπουμ είναι post-punk, αυτό εδώ είναι κάτι ενδιάμεσο, και τα επόμενα είναι όλο και πιο πολύ φάση "αποκαλυπτικό folk".. με τραβάνε τα παλιά τους, αλλά γενικά τους έχω μια συμπάθεια, όπως και στους current '93 (είναι ο κύριος ομιλητής στο daedalus rising πιο πάνω), και φυσικά στους sol invictus (που ήταν ενα απο τα τρια μέλη των dij στα πρώτα 2 άλμπουμ νομίζω)

νιώθω μια μικρή ενοχή γιατί γενικά πολλοί κατηγορούν αυτά τα συγκροτήματα για σχέσεις με ακροδεξιά, που σε μερικές περιπτώσεις έχουν βάση, ή είχαν - αλλά τι σημασία έχει, όταν μιλάμε για μουσική εδωπέρα, οπότε δεν φαμιέται;... (αυτό το αστείο μου έρχεται στο μυαλό πάντα - και το λέγαμε με ενα παλικάρι κάποια στιγμή - ότι οι death in june πριν καταπιαστούν με fascist imagery έπαιζαν στους ultra αριστερούς αναρχοπάνκιδες crisis, - και μια αναλογία που δεν ισχύει γιατί το αποκαλυπτικό folk απο την μια και το συγκεκριμένο συγκρότημα απο την άλλη, απο μόνα τους δεν επικροτούν τον φασισμό (συνήθως) - οτι ο μουσολίνι πριν καταπιαστεί με τον φασισμό... γενικά ήταν ιδιαίτερα δραστήριος σοσιαλιστής.. αλλά τέλος πάντων, δεν σκαμπάζω εγώ απο αυτά, και δεν τρελλένομαι πολύ να μπω σε πιο βαθιά νερά.. - ασε που στο ίντερνετ γενικότερα κυκλοφορεί ενα σορό συζητήσεις διαμάχες μέχρι και researches για τα στοιχεία που θα ενοχοποιούσαν τους dij και διάφορα άλλα συγκροτήματα του κύκλου τους σαν φασίστες - εμένα απο την στιγμή που κρίνω την μουσική τους το background δεν με νοιάζει, ή τουλάχιστον θα ήθελα να μην με νοιάζει - για τον ίδιο λόγο που δεν θα άντεχα "να μην ακούσω" απίστευτη και γαμάτη μουσική επειδή αυτός που την έγραψε είναι σκατοχαρακτήρας)



yes!! θυμήθηκα τι μου θυμίζει τόσο πολύ αυτό το πάνω... μου θυμίζει το all cats are grey των φίλτατων cure... και το drumming και τα mournful synths

υέρ αϊζ

σο ας δω πως είναι το ηχοσύννεφο.

και μάλλον λλκία μου φαίνεται αφου (opws vlepw kai nomizw) στο free account δεν μπορεί να ακούσει ο άλλος πάνω απο 1 λεπτό - έλεος - εντάξει, θα μου πεις, όλα τζάμπα τα θες - εντάξει.. απλά i was hoping for more :P χάσατε μόλις την ευκαιρία (η σπαστικότατη διαφήμιση που βγαίνει σε διάφορα uploading sites.. ΜΙΣΩ ΜΙΣΩ διαφημήσεις με flash που έχουν ΗΧΟ, είναι τρελή κακογουστιά εκ μέρους τους!!! - νομίζω πως πλέον τις βάζουν επίτηδες σε sites για να παίρνεις premium account χωρίς διαφημήσεις...) - χάσατε μόλις την ευκαιρία λοιπόν να ακούσετε ολόκληρο το into yer eyes που είναι ενα φρεσκότατο παιχνιδάκι εκ μέρους μου (κανονικά ήθελα να του βάλω industrialo hocico style φωνητικά αλλά μου βγήκαν λίγο αστεία εν τέλει..)

into yer eyes by tiptoetan

miniscule =$

το θέμα είναι..



πως τιποτα δεν τρέχει στα γύφτικα

dos for loop

a useful thing if you want to copy a multitude of files from all subdirectories in a certain directory to the root of this directory would be to run the following compound command from a DOS shell (it certainly works on Windows XP SP3):

for /d %i in (*) do @copy /Y %i\*.* .

certainly an improvement, as you wince each time you see how little your common DOS prompt offers you in terms of scriptability, comparing to your common UNIX/Linux shell.

/d switch invokes FOR on directories instead of files
* could be any wildcard that you would use with a dir command
@ does something which i can't really explain - as far as i could see it runs the copy command smoothly without returning to command prompt at the end of each for loop
/Y switch forces overwrite (suppresses user prompt), in case of files with identical names

note that in batch files all %i should be written as %%i as pointed out (among other things) here

now, a nice quick n dirty deployment scheme for deploying your new builds to multiple workstations on the same domain would be:
- to have a directory on c that would contain only the files to be copied
- to have a batch file that would run the following:


for %%i in (*.exe *.dll *.xml) do @copy /Y %%i "\\workstation1\c$\workdir"
for %%i in (*.exe *.dll *.xml) do @copy /Y %%i "\\workstation2\c$\workdir"
for %%i in (*.exe *.dll *.xml) do @copy /Y %%i "\\workstation3\c$\workdir"
...


edit: another take on copying files from subdirectories:

for /F %i in ('dir /a:-D /B /S *') do copy /Y %i .


/F lets you use a shell command in parentheses
/a:-D excludes files with directory attribute
/b is DIR bare format (just filenames)
/s is telling DIR to go into subdirectories

storm by cloud

νομίζω πως μεγάλωσα αρκετά και πλέον μπορώ να προσεγγίσω τους ιδιαίτερους αισθησιακούς προβοκατόρικους die form... δεν ξέρω να ξεχωρίζω τους περιόδους τους, πάντως το κάτω το κομμάτι απότι φαίνεται είναι αρκετά διαφορετικό απο το γενικό τους ύφος.. είναι σκέτο γλυκό παιχνίδι - δεν ξέρω τι λένε οι στίχοι, δεν θα εκπλαγώ αν μιλάνε για τίποτε ολίγον μακάβριο (και ναι, μιλάνε για κάτι μακάβριο που δεν νομίζω αυτή την στιγμή να θέλω να ψάξω παραπάνω), αλλά τέλος πάντων, εν τω μεταξύ θέλω να συνεχίσω να μιλάω in riddles πάλι. δεν σε καταλαβαίνει κανείς, ούτε εσύ τον εαυτό σου. μια χαρά. no need to explain anything to anyone



παρτε αλλη μια γλυκιά επίθεση στην λογική..

vroom

хлеб
μαυρομάτικα
5 помидоров
яйца



got so much and so nothing to tell to ya
be it blush or embarassment either way
everything is broken here so nothing works
and everything i touch just falls

...

my skin hardens to the touch
of your soft accusing eyes
spent too much time longing for your sight
that it stopped to matter if you are here
or what you think
or if there is y-o-u at all
or me for that matter



lies

twee

Take me to a big park
Take me to the zoo
I want a bowl of cold milk
A different point of view
Let's have a bite of raw meat
Be silent for a day
Let's decorate a dreidel
I made it out of clay

I need a slice of your pie
We don't have very long
Let's make a day that's perfect
Where nothing can go wrong
I want to take you dancing
I want to see a show
Our favorite sort of people
I know are sure to go, oh

I'm always very happy
Whenever I'm with you
The things you do are special
And what you say is new
I want to take you dancing
I want to see a show
Our favorite sort of people
I know are sure to go

yum

was rimembering about the last time i went to london (saw dear londoners, dear brick an' mortar), about that trendy historical indie record shop by the name of rough trade - didn't know about dubstep or whatever then - and there was this interesting tune playing on the speakers there, and i asked what it was, and i think it was darkstar, or skream, and the record said dubstep, and i thought to mesself, dubstep? used to think of dubstep as something quite reggaey and dubby and smokey, and maybe that's what it is, in the end, but that record was quite ambientish and melancholic and maybe poppy, in the sense of being accessible. well and so now i remembered this, and thought to search for darkstar and found link to the 2009 Pitchfork tracks of the year and got happy :P seeing all those record covers and words, .. gimme more lists and make me a happy man..



[later]
darkstar melancholy piece could be it...



you get the following as a melancholy bonus...

yeeah

hey, yeah, that is, instead of devoting my time to pure work, i changed some colors in my blog again, that is, again got carried away by the things..

.. things that i see, and not the things that i should see
.. or am supposed to see, or maybe should feel inclined to see

nobody quite understands this stuff anyway. but i tried to make this blog feel more as a kind of a twitter thing to me - sort of to pop in day by day and just write two sentences and go away. why not use twitter then? well, i sort of feel more exposed there - i mean..

what i can't understand is that.
sometimes people write for themselves.
and sometimes they write for others.
sometimes they just write mumbo-jumbo stuff to clear up their mind.
and sometimes they write to explain and develop their ideas to their listeners.
well, i am in the first category.
though, the thing is that i would like to be read.
but obviously, i am not going to get this if i am just writing for mesself.

exposing myself yet fearing to get exposed.
(entered now this dark poetic..mode.. ... mmm
... leaving it in haste.. chop!)

anyway. δε βαριεσαι.

Ctrl-Shift instead of Alt-Shift
make world of difference
now.. now... now... na.. na.. na.. na.. na..
it goes around the world.

(more dance dance dance here. yooeah.. let us dance..)


ATC - Around the world
Ανέβηκε από booahhh. - Ανακαλύψτε άλλα μουσικά videos.

beeee beeee

now!

throw away all your fears behind!

the creeping insect :P

me anafores sthn metamorfwsh tou kafka

kai poios kserei ti allo.

not for those light of heart and mind.... :P



on vide-o-magical-YOU-tube!

for endless dancing experience :P

ιστοριούλα

μερικά μου mp3 είναι μαμημένα.
κάποια τα είχα κάνει rip με κάποιο ελαττωματικό πρόγραμμα, κάποια τα είχα κατεβάσει, και δεν τα είχα ακούσει απο τότε, κλπ.
η κατάσταση γίνεται αστεία (όπως τώρα) έως και eerie, όταν συμβαίνουν πράγματα όπως το να ακούς επιτέλους (γιατί σου ήρθε όρεξη) το Operation:Mindcrime, και να ξαναθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο μαμάτος δίσκος είναι, και την στιγμή που μπαίνει το ομόνυμο κομμάτι (εκεί που τα πράγματα έχουν ζεσταθεί με το Revolution calling, και μπαίνουμε σιγά σιγά στο ζουμί της υπόθεσης) ξαφνικά να κόβεται και να αρχίζει να ξεχειλίζει απο τα ακουστικά ο Επιτάφιος του Γιάννη Ρίτσου σε εκτέλεση Νάνας Μούσχουρη παρακαλώ, με τα μπουζούκια, τις κιθάρες και τα πιάνα του, καθόλα όμορφο και ωραίο κομμάτι, αλλά... ... παντελώς ακυρο.. προσπάθησα να θυμηθώ πως στο καλό έγινε αυτό το πράγμα - δηλ. ουτε καν δεν έχω τέτοιο δίσκο να γινόταν κανένα τέτοιο μπέρδεμα (μου έχει τύχει να ριπάρω δυο cd στην σειρά και να έχουν μπερδευτεί..)

εντωμεταξύ τελειώνω σιγά σιγά το καταραμένο Good Omens του Pratchett/Gaiman, το οποίο το διαβάζω απο πριν τα Χριστούγεννα και όλο δεν μπορώ να το τελειώσω. πραγματικά κάτι έχει αυτό το βιβλίο :Ρ ε λοιπόν εκει ενας δαίμονας, ο Crowley, οδηγούσε μια αντίκα Bentley με ενα κασσετόφωνο, όπου ότι και να έβαζε, be it κλασσική μουσική ή ροκ, μονίμως μετατρεπόταν σε τραγούδια των Queen (δεν ξέρω πως τους ήρθε να διαλέξουν την βασίλισσα) - όταν δεν το χρησιμοποιούσαν το κασσετόφωνο οι υπόγειες δυνάμεις για να επικοινωνήσουν μαζί του

:) δεν θέλω κάποια στιγμή να αρχίζουν να μετατρέπονται ότι ακούω σε Νάνα Μούσχουρη, έλεος!!! :Ρ αλλά εντάξει, δεν είμαι δαίμονας, ούτε άγγελος.. τι να πω. τα παιχνίδια της τύχης (μπλαμπλα νου μόρ ουόρντζ)

αυτά, κύριοι. και κυρίες.

tschuss

it's just the rain
it punches at our windows
wind howls

here it is silent though
just music
and i sort of don't want to step outside



resonance (RES knob)
envelope
space

throw in some music almost at rundom



though not at rundom
run down
condom

it's volume
it's echo
it's noise

in reverb
in cold room
in silence

be itchy
be playful
be sort of burned-out
be magicky
be musick

be ick.
step dub.

what about modern DAF thing?



they must have felt the symptoms and made a song like that.
screaming. grrr.

meanwhile....

be playful.

confesión-confusión

just tired

apergousan oi pantes kai ta panta
apergousan mexri kai ta fwta
htan ola les kai eixan prosynennohthei oloi
na krathsoun
oles tis vitrines svistes
mono kokkina pisw fwta apo amaksia
erxontousan kai eksafanizontousan
makria



kai eniwsa tosh monaksia
:)

tosh wste na kathomai kai na parathrw ton eayto mou twra
fantazomenos pws isws prepei na milaw ligotero
gia na exoun aksia ayta pou tha pw, se osous to pw
kai gia na mhn paramilaw, kai na mhn dinw lathos entypwseis
kai na paramenw ligo mystiko
kai na mhn ta skeftomai

kai na ena mavro x
kai na ena aspro y
kai na eimai egw
kai na den eimai egw

kai na leipw
kai na eimai pantou kai eimai olos aytia
kai na eimai egw pou xazmouriemai
kai skeftomai pws ...
i'm just wasting my time now.

"what shall we use to fill these empty spaces?"

gentle

if and ever
close and never
pitch dark
noiseless
flatter
cawliflower
sunshine
blackness
sweetness
am i full
to the brim
or just
shattered?



heartless
diving

why these pieces are so heart-
bending?
they could have moved a mountain.
meanwhile just make eyes fill.

mou

justam pieces i find myself listening to these days..

me exei trelanei etouto edw katarxas... kai mhn sas kanei entypwsh (sas thymizei mhpws kati aytos o typos? - kserate sta 90's ton scooter? tote mou thn espage ligo - e o idios kyrios einai...) pantws - ayto to melwdiko synth part kai to refrain me exoun kollisei ligo.



etsi to akouw to kommati kai to xorevw sto metro opws aytoi sto videoclip :P (kala, ypervallw ligo)

ayto edw prepei na to exw ksanapostarei sto fb h edw den thymamai.. :) klassikoura - alla apo thn idia epoxh, telh 80's arxes 90's... eksaisio kommati..



kai edw einai apo tis liges periptwseis (telika den einai liges) pou m'aresoun ta ispanika. poly m'aresei to tragoudi. ayto kai to celebrate the nun einai apo mia syllogh pou eixa katevasei palia palia alla twra prosfata mono aksiothika na thn akousw, Houston late 80's club remixes legetai, h kapws etsi. germanoi pantws einai oi cetu javu, mono o singer einai ispanos. poly xoros :P



a kai ayto - oi ispanoi pop Mecano (yparxoun kai alloi pou einai post punk (links) - den milaw gi'aytous) poly wraioi - na kai o typos varvatos plhktras :P



kai as pame stous agaphmenous matia bazar pou einai italoi - den pame makria apo thn ispania :)



kai erxomaste sthn (dikia mas?) lena platonos me to impressionistiko kai peiramatiko videaki pou kai ayto to eixa ksanapostarei kapou - alla paizei na einai apo ta agaphmena mou kommatia ths (koritsi viastiko, diethnis mellontikh gynaika)



epanerxomai opws sto xorevtiko kai oxi poly skeptiko (opws to prohgoumeno kommati) italo disco.. pws mporei na ksexasei kaneis ton gazebo - ta masterpiece, i like chopin, lunatic.... edw se diaskevh apo tous epishs gnwstous italo instrumentalists Koto



ciao

eorning

ican+icarnt
min+max
mergedummy
refnzied

http://www.youtube.com/watch?v=Z3Cq9z3zisQ [αφου.. το πρώτο (απο τα πρώτα;) σήριαλ εξωτερικού που έδειξαν στην μετασοβιετική ρωσία (δεν θυμάμαι αν ήταν λίγο πριν το 1991 ή λίγο μετά) - και θυμόμουν απο τότε την μελωδία..] -_επανάληψη εδώ το είχα ξαναποστάρει -|_ΚΑΠΟΥ_|- παλιά παλιά :)

ju-moo-poγκουλπ

pokemon
digestive_process
under3way

http://www.youtube.com/watch?v=bSX73YsJrqc

profiterol

http://www.youtube.com/watch?v=snailu0RnLg

mollusk
molly_generous
bisquits
parachuteol
half-written an' all

http://blog.allmusic.com/2011/01/04/the-return-of-jj

checker_chute-shush

μοστ οφ δε λινκς ι φαουντ ριντινγκ αφορεμεντιονεντ blog.allmusic.com (λινκ αππιερς του μπι ντέντ - εδώ ζει ακόμα: http://music.feelsmile.ro/?p=4849) and following then the steep staircase of links into the unknown

πα-πα-πα-πα..! μαρεσει που γραφει οτι αυτο θα προσελκύσει και τους κοινούς θνητούς pop listeners to the dubstep party next door.

yaaah.
let's get some pop!! let's get poppy.

πόσο μου την σπάνε τα .. τα κάστομ στρήμινγκ όντιο κοντρολς σε μερικές σελίδες που εχουν κρυμμένο ή ΔΕΝ έχουν βόλιουμ κοντρόλ - πρέπει να εχω πάθει aural σοκ κανένα δύο φορές ήδη. οπως επίσης μου την σπάει οταν πρέπει να αλλάζεις συχνά την γλώσσα και έχει συνηθίσει τόσο πολύ το Alt+Shift που βαριέσαι να το αλλάξεις (μάλλον πρέπει να το αλλάξω και όπως toys wise guys να το κάνω Ctrl+Shift) και κάθε φορά που δεν το πατάς συγχρονισμένα φεύγει το φοκους στο μενού του browser, και γίνονται μετά διάφορα παλαβά αμα δεν το προσέξεις..

ντάξει. γκρίνιαξα. τώρα είμαι κομπλέ.
pame gia pio sovara pragamta