προσοχή όλα τα κείμενα αυτού του μπλογκ, ειδικά όσα είναι γραμμένα στην γλώσσα Ελληνική, είναι ακραία ανορθόγραφα, οπότε προχωράτε προσεκτικά ή προσπεράστε ελεύθερα.

αβαρούμ

χθες βγήκα έξω και τα έκανα πάλι γιόλο και λίμπα. με αποτέλεσμα το πρωί να μην μπορώ να δουλέψω καθόλου, να είμαι εντελώς άχριστος, και να ξαναπέσω να κοιμηθώ, ζητώντας άδεια από την σημαία. σημειωτέον ότι όλες αυτές τις εκφράσεις που χρησιμοποιώ (συμπεριλαμβανομένου του "σημειωτέον", "λίμπα", "άδεια από σημαία") τις ξέρω μόνο επιφανειακώς - εν πάσει περιπτώσει για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά (il primo bacio όπως το 'λεγε η Μίνα στο "noi due", δεν περίμενα να υπάρχει και άρθρο στο wikiHow για το πως να κάνεις το πρώτο φιλί)

μην με περνάτε για στιγνό εκμεταλλευτή του εργοδότη μου, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις συμπληρώνω και με το παραπάνω τις χαμένες ώρες εργασίας άλλες στιγμές. μην σας πως ότι αυτό γίνεται έτσι και αλλιώς είτε χάνω ή δεν χάνω τις κανονικές ώρες εργασίας.

ο λόγος που τα έκανα έτσι χάλια χθες ήταν εκείνη η κυρία Χ (κυριολεκτικά καθώς μας έχει πει πως το όνομά της δεν έχει σημασία) η οποία πήγε και κάθισε δίπλα μας σε γνωστό μέρος που πηγαίνω που και που για μια-δυο-τρεις μπύρες. έτσι καθόμασταν οι τρεις μας (αργό βράδυ, κανείς άλλος σε εκείνο το μέρος) και ανταλλάζαμε πληροφορίες για τις ζωές μας. η άποψη της Χ (καθώς κάποια στιγμή περάσαμε στο ενικό, ευτυχώς) είναι ότι κανείς δεν πρέπει να ξέρει πράγματα που έχουμε μέσα μας. ότι πρέπει να είναι μυστικά. τέλος πάντων δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε εδώ. ο καθένας ας είναι με την άποψή του και αυτό που του ταιριάζει. γι' αυτό δεν μάθαμε για την Χ και πολλά, και αυτά που μάθαμε δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να τα πιστέψω.

τέλος πάντων δεν ήταν και από τις πιο εύκολες βραδιές, αλλά ως γνήσιος μαζώχας που είμαι, ήθελα να κάτσω και να αργήσω να γυρίσω σπίτι, καταστρέφοντας την επόμενη μέρα, για να πιω όλο το περίεργο ποτήρι της επικοινωνίας με την Χ. που ήθελε να ακούσει κάτι ρομαντικό, αλλά δικό της ρομαντικό, ήθελε να ακούσει ιταλικά, ελτον τζών, με τραβούσε πέρα δώθε από τον υπολογιστή με την μουσική (τον οποίο κατέλαβα επειδή με άφησε το σεφ) την μια για να βάλω κάτι, την άλλη να μην πειράξω τίποτε άλλο και να μην αλλάξω αυτό που παίζει. υπάρχει περίπτωση να την χάοσα κάποια στιγμή

έτσι κάπως άχριστα πέρασε εκείνο το βράδυ, με δικές μου διαπιστώσεις για την εσωτερική μοναξιά του καθενός μας που διαπερνά σηκώτια και σπλήνες.

No comments:

Post a Comment