καπηταγών (μπλό)

καρδιοχτύπα με μέχρι να ισιώσω
στεριώσω μέσα στην γλυκιά μου πάλη
αθάνατο βαρύ φορτίο
να πάρω πάνω μου και πάλι

αλησβερίσια με αγγέλους
η ηγεσία δεν μου δίνει χάρη
αναρωτήθηκα αν πρέπει
δαγκωματιές στην Πέτρου Ράλλη

(ξεκίνησε καλούτσικα και κατέληξε σε φιάσκο, όπως συνηθίζεται, κυρίες και κύριοι)

ο τίτλος είναι από το τραγούδι που το λέει η καίτη, που λέγεται μπλοκ επιταγών. (είχα κι εγώ ένα τέτοιο ένα φεγγάρι - θυμάμαι επίσης να το ακυρώνω μια μέρα, μαζί με άλλους χαρούμενους σαν κι εμένα, με ένα μηχάνημα σχεδόν βιομηχανικό που έβαζε τρύπες σε χοντρές στοίβες χαρτιών)
επίσης ακούω την άντζυ, την κίτσα, και την δέσποινα, που ακούγεται κάπως παράφωνα μέσα σε αυτή την λίστα των υποκοριστικών; 

μετά από κάποιες μέρες άκουσα πριν από λίγο σε ραδιόφωνο το "μην ορκίζεσαι" της αρβανητάκη, και μου κόλλησε. αυτή όμως και η τσαλιγοπούλου δεν ήταν στο ύψος οι φωνές που αγαπούσα. ποιός ξέρει, μπορεί να αγαπήσω ακόμα;

δεν ξέρω.

τελευταία χαζεύω την σειρά home improvement, για το nostalgia value που έχει. αλλά μερικές φορές μου αρέσει και για άλλους λόγους. όχι προφανώς για τον έκδηλο σεξισμό με την έννοια του διαχωρισμού των φύλων και αναπαραγωγή διαφυλικών στερεοτύπων, που υπάρχει και είναι έντονος. αλλά για τον τρόπο που μέσα στις παραπάνω συνθήκες (ας τις πούμε συνθήκες) δείχνει τρόπους που βρίσκουν οι χαρακτήρες να συμφιλιώνονται, να κατανοούν τελικά τις ανάγκες του άλλου και να αγαπούν. το παρακάτω επεισόδιο έχει σημασία καθώς εμπεριέχει μια ωραία κουβέντα που κάνει όπως πάντα ο γείτονας πίσω από την μάντρα στον ήρωα - για την φύση της αντρικής διάδρασης όταν είναι σε ομάδα μεταξύ τους. για τον ανταγωνισμό που περικλείει και (το προσθέτω εγώ) ενστινκτώδης, σε μορφή χιονοστοιβάδας, υποταγή τους σε αυτόν.